Er hangt een gespannen sfeer onder de dertigtal betogers aan de trappen van het justitiepaleis van Brussel. Céline Camps woont binnen het proces bij tegen de beschuldigde, maar de betogers buiten verwachten niet veel goeds.
Een van hen is Nele Moens, mede-organisator van de betoging. “Wij hebben dit initiatief gestart uit steunbetuiging voor Céline, maar het is uitgegroeid tot een betoging tegen alle ongestrafte verkrachtingen. De cijfers zijn onrustwekkend: één op de honderd daders wordt effectief veroordeeld. Vorig jaar zijn dus 2.970 verkrachters vrijuit gegaan. Dat wil zeggen dat 99 op de 100 vrouwen de deur werden gewezen. 2.970 vrouwen werden gewoon vernederd en uitgelachen. Wij eisen een basisrecht van respect voor alle vrouwen”, zegt Moens.
Een van de betogers komt met een zuur gezicht naar buiten. “Het proces is alweer uitgesteld”, gilt ze, wat een keten van gegil en gejoel in gang zet. Meer spandoeken en borden worden tevoorschijn gehaald en de kreten komen op gang. “There is no justice!”, roept één van de betogers door de luidspreker. Anderen kijken teleurgesteld naar het gerechtsgebouw omdat ze nergens meer rechtvaardigheid kunnen bespeuren.
Céline Camps komt even later naar buiten en wordt met een daverend applaus onthaald. “Na de feiten word je gewoon aan je lot overgelaten, je hoort niets meer van het onderzoek”, vertelt ze later, “Je krijgt wel advies, maar het is aan jou om een advocaat te zoeken, bewijsstukken bij te houden en stappen te ondernemen. Een slachtoffer zou veel meer ondersteuning moeten krijgen in onze maatschappij. Het gerecht staat in dit geval ver van gerechtigheid”.
“Heel veel vrouwen doen niet eens aangifte bij de politie”, vertelt Moens. ”Twee op de drie spermastalen worden genegeerd of raken verloren. De stalen moeten tussen de politie en andere diensten uitgewisseld worden en daar raken ze vaak zoek. Zo’n slechte organisatie wijst toch aan dat dit voor justitie geen prioriteit is.”
“De straf voor een eenmalige verkrachting is nu drie maanden voorwaardelijk, maar er zijn wel monsterboetes op het overtreden van de 100 decibel-geluidsoverlastwet. Verkrachting is het ergste wat er is na moord en toch wordt er nog altijd zo licht overgegaan”, zegt Camps.
De zaak heeft dan wel uitstel gekregen, maar de betogers komen zeker terug om Camps en andere vrouwen te steunen.
“We moeten stoppen met vrouwen zelf de schuld te geven door hen te laten denken dat ze dit uitlokken door zich op een bepaalde manier te kleden. Het wordt tijd dat we ons focussen op de daders”, zegt Moens. “Ik ken veel moeders die hun dochters waarschuwen voor verkrachting, maar zelden worden zonen gewezen op de spelregels in het omgaan met vrouwen.”
