“Het politiek getouwtrek van de laatste weken verandert niets aan de onvermijdelijke sluiting van alle kerncentrales”, zegt Jan Vande Putte, expert Energie bij Greenpeace België. “Een levensduurverlenging van Doel 4 en Tihange 3 botst op een muur van procedures en strakke deadlines, waar geen marge op zit. Terecht, want over nucleaire veiligheid valt niet te onderhandelen. Wie toch zou overwegen een loopje te nemen met de procedures, opent de deur naar een jarenlange juridische strijd en dus aanhoudende onzekerheid.”
Een juridische lijdensweg
Om de nucleaire veiligheid bij een verlenging te garanderen, moeten tal van juridische obstakels genomen worden en moet Engie heel wat werken uitvoeren. Procedures en werken die nooit op tijd afgerond kunnen zijn. Erwin Cornelis van Bond Beter Leefmilieu verduidelijkt: “Vóór 2027 geraken Doel 4 en Tihange 3 niet opgestart. Maar ze worden wel al in 2025 stilgelegd. Het verlengen van twee reactoren brengt dus de bevoorradingszekerheid van ons land tijdens de winters 25/26 en 26/27 in het gedrang.”
Nieuwbouwpiste leidt af van echte klimaatactie
De regering beweert nu “de blik op de toekomst te richten” door te investeren in nieuwe nucleaire technologie. In de praktijk valt van een nucleaire nieuwbouwpiste echter niets te verwachten, noch in Nederland, noch bij ons. “Deze SMR-concepten bestaan al decennia op papier en nog steeds kan je ze nergens bestellen”, reageert Vande Putte.
Bovendien, zo citeert journalist Lode Vanoost in zijn opiniestuk over de lobbygroepen achter kernenergie het de Hoge Gezondheidsraad: De kleine SMR-reactoren (small modular reactor) zijn “geen oplossing voor de huidige keuzes, die België tegen 2035 moet maken”. De Hoge Gezondheidsraad besluit “dat vanuit ethisch, milieu- en gezondheidsoogpunt niet kan worden gesteld dat kernsplijtingsenergie, zoals die momenteel wordt gebruikt, aan de beginselen van duurzame ontwikkeling voldoet.”
De Raad wijst erop dat volgens verschillende studies een uitstap uit de kernenergie mogelijk is voor België “tegen een relatief beperkte kostprijs, ook in termen van CO2-impact.” Maar, zelfs “na de kernuitstap moet de ‘zware erfenis’ van de Belgische kernenergie beheerd worden”, aldus de Hoge Gezondheidsraad.
“Intussen slorpt dit onderzoek wel geld, tijd en aandacht op. Dit betekent een-op-een vertraging voor dringende en bewezen klimaatmaatregelen zoals energiebesparing en hernieuwbare energie”, concludeert Vande Putte
