Ratings staan naast God
Nieuws, Politiek, België -

Ratings staan naast God

Zaterdagmorgen, één blik op het krantenstalletje: de voorpagina’s zijn unisono, gleichgeschaltet: Di Rupo is te laat, Standard & Poor's verlaagt onze rating. Maar ook: De Croo haalt grotendeels zijn slag thuis. Denkt u echt dat we dankzij Standard & Poor's een regering hebben? Evengoed kan je zeggen dat we rechtbanken hebben dankzij de georganiseerde misdaad.

dinsdag 29 november 2011 10:06
Spread the love

Vrijdag werd op de conventie van de Party of European Socialists (PES) de documentaire “Inside job” van Charles Ferguson vertoond (Oscar in 2010). Met cijfers en interviews toont hij (nogmaals) wat Paul De Grauwe lang geleden schreef: ratings kunnen u schaden.

Maar vooral weten we dat ratings wetenschappelijk niets voorstellen. Beter: het zijn klinkklare leugens. Het zijn géén risicoberekeningen voor een mogelijk faillissement. Wetenschappelijk berekende risico’s worden niet uitgedrukt met 3 letters van het alfabet maar met een cijfer (een fractie van 1).

De ratingbureaus zeggen het trouwens zelf wanneer ze op de rooster worden gelegd in de Amerikaanse senaat door woedende verkozenen: het zijn geen voorspellingen, geen adviezen voor beleggers, het is alleen maar informatie, ieder doet ermee van hij/zij zelf wil. Zoiets als het bestaan van god: je gelooft, of je gelooft niet.

Maar onze professionele journalisten geloven dus in de heilige ratings. Ze staan in vele kleuren in een grote tabel: de A’s in het geel, de B’s in het rood, en cc (Griekenland) in het zwart. Zelfs voor een analfabeet is dit een duidelijk bewijs. Tegen alle feiten in staat er naast: zeer hoog risico, minimaal risico, enz.

Zo vreemd is dat ook weer niet. Journalisten staan in dienst van commerciële bedrijven – Murdoch, Berlusconi, De Persgroep, Corelio, Concentra, Vlaamse Media Maatschappij,… – en zijn dus afhankelijk van de adverteerders, en van oplage/kijkcijfers (in die volgorde). Ook de VRT overigens. Wanneer de advertenties verminderen: afslanken! Weer een paar werknemers wegbezuinigd (kijk link hieronder). En ze hebben ook partner en kinderen, het zijn brave mensen.

Kort geheugen, of gehersenspoeld?

Iedereen die even zijn herinnering raadpleegt, weet het. De beste ratings waren toegekend aan de rommelhypotheken, de afgeleide effecten (CDO’s) die nu toxisch worden genoemd, de verzuimswaps CDS, Lehman Brothers, Bear Stearns die failliet gingen, en AIG, Royal Bank of Scotland, Fortis…die op het nippertje door de regeringen gered werden.

Maar omgekeerd, van de staatsobligaties die als rommel zijn betiteld, is nog geen enkele failliet gegaan. De ratings zijn dus niet meer dan reclame, manipulaties, ten koste van regeringen, publiek en beleggers. Het is laster van de ergste soort; want ze laten toe op de beurzen miljarden van eigenaar te doen verwisselen – ten koste van de staatskassen, dus van de bevolking.

Waarom worden de ratingbureaus al niet lang doodgezwegen want niet kredietwaardig? Waarom blijven journalisten ze aanbidden als het gouden kalf? Ook politici kunnen niet anders dan volgen, want S&P, Moody’s, Fitch, ze staan op TV, op de voorpagina’s, en bijgevolg weet de kiezer niet beter.

Zelfs premier Leterme durfde op TV niet ingaan tegen de ratingverlaging. Wel leerde hij ons dat S&P rekening had gehouden met het uitblijven van een regeerakkoord over de besparingen. Zo wordt veel duidelijk: ratingsbureaus mengen zich in de politieke besluitvorming. Maar ze zijn wel niet verantwoordelijk tegenover de kiezers, het parlement, de wereldbevolking.

Maar journalisten zijn niet alleen.

De woordvoerder van president Herman Van Rompuy

Luuk van Middelaar zegt: de macht van die ratingagentschappen hebben we onszelf aangedaan, omdat hun oordeel is ingeschreven in nationale en Europese wetgeving. En hij voegt er meteen aan toe: maar thermometers moet men toch niet weggooien omdat de temperatuur oploopt (in De Morgen).

Die beeldrijke vergelijkingen van overheidstekorten met een ziekte, die tegenwoordig erg populair zijn (“besmetting”), doen mij denken aan vele andere medische, psychiatrische termen die ik zou kunnen toegepassen op deze opiniemakers. Van Middelaar vindt ook “dat we op de pof geleefd hebben”.

Over de niet-verkozen technocraten die in Griekenland en Italië de regering samenstellen, zegt hij: “In een gewone oorlog ga je misschien wat vaker praten met een generaal, in een financiële oorlog ga je praten met marktdeskundigen”. Merkt u de subtiele leugen: “praten met”? Terwijl ze in werkelijkheid de regering vormen! Zoals ten tijde van Augusto Pinochet in Chili, en vandaag in Egypte, generaals de regering ZIJN.

Clémenceau, Franse premier, tevens minister van oorlog in 1917, wist het: “Een oorlog is een tè serieuze zaak om ze over te laten aan de militairen”. Professor Carl Devos, politicoloog, levert in de krant van zaterdag ook zijn originele bijdrage: “De tijd om te panikeren is aangebroken”. Luc Coene, Nationale Bank en oud-kabinetschef: “We wisten dat er iets ging komen (van S&P): onze schulden worden duurder”. Onze minister van Begroting Guy Vanhengel, O-VLD: “Dit is bijzonder erg”.

De film “Inside job” geeft vele voorbeelden: telkens de financiële sector crisissen uitlokt, worden hun deskundigen minister benoemd, en krijgen Goldman-Sachs en tutti quanti tegen betaling advies van professoren in Harvard en Columbia University. Als De Morgen dit weekend 6 economisten ondervraagd over de financiële toestand van België en over de nieuwe staatsbons, zijn er vijf in dienst van de banken- en beurssector; één van het ABVV (Luc Voets).

Evengoed zouden we kunnen zeggen dat we rechtbanken te danken hebben aan de georganiseerde misdaad

Neen, dit is geen samenzwering of complot: het is gewoon, de slimme poenpakkers doen verder met steeds meer expertise, verfijnde computerhandel en newspeak zoals ‘hervormingen’. Zodat steeds meer rijkdom verschuift van de bevolking naar de private sector, vooral naar de financiële speculanten. Dat is niet verboden, toch?

Nu er een begrotingsakkoord is (Alexander De Croo zegt: “Ik heb met de collega’s een akkoord gesloten”) krijgen journalisten er niet genoeg van te vragen en te zeggen dat dit dankzij Standard en Poor’s is. Alleen God de Vader krijgt nog meer lof en eerbied toegezwaaid (maar Hij rust al sedert de Zevende dag – dank aan Loesje). Evengoed zouden we kunnen zeggen dat we rechtbanken te danken hebben aan de georganiseerde misdaad.

take down
the paywall
steun ons nu!