Voor de kust van het Canadese Vancouver zijn twee radioactieve isotopen in het water gevonden, cesium-134 en cesium-137. De waarden liggen nog onder de gezondheidsdrempels voor drinkwater. Gelijkaardige tests voor de kust van Washington, Californië en Hawaii hebben nog geen besmetting gedetecteerd.

Cesium-134 heeft een halfwaardetijd van twee jaar en is een unieke ‘marker’ voor vervuiling uit Fukushima. Cesium-137 daarentegen blijft veel langer in het milieu, met een halfwaardetijd van 30 jaar, maar is niet uniek. Het kwam ook in de oceaan terecht tijdens bijvoorbeeld kernproeven of het dumpen van kernafval.

Voor de Amerikaanse kust wordt ook nucleaire vervuiling gemeten, maar enkel voor cesium-137. De waarden schommelen tussen 1,3 tot 1,7 Becquerel, waardoor wetenschappers vermoeden dat het niet om extra vervuiling uit Fukushima gaat. Verschillende modellen wijzen uit dat de vervuiling voor de westkust ongeveer in 2016 zal pieken, maar de voorspellingen lopen ver uiteen over de mate van vervuiling, van 2 tot 27 Becquerel per kubieke meter.