Covid-19 was een aanslag op onze gezondheid en mentaal welzijn. Het had (en heeft) verregaande gevolgen op hoe we werken, les krijgen, vrije tijd beleven, enzovoort. Gedurende de onrust en onzekerheid werd al snel een zondebok gezocht en gevonden. Personen met een Aziatische herkomst werden op een hoop gegooid en werden beschuldigd drager en verspreider te zijn van de ziekte.
We zijn ondertussen een aantal jaren verder. De wereld draait door. De afgelopen jaren herinneren ons aan de beschuldigingen die mentale en soms zelfs fysieke kwetsuren achterlieten. Vele jongeren getuigden toen ook op sociale media over discriminatie in de vorm van denigrerende grapjes, beledigingen of fysiek geweld. Stereotypen werden hierdoor gereproduceerd. Het gevoel van onveiligheid en dieperliggend leed zorgt ervoor dat individuen zich groeperen en troost en mentale veiligheid zoeken bij elkaar.
Racisme ten aanzien van personen met een Aziatische herkomst bestaat al langer en is niet ontstaan met deze pandemie, maar ze is wel meer zichtbaar geworden. Denk hierbij aan microkwetsingen zoals zogenaamd goedbedoelde mopjes, vernederingen, openlijke kritiek op uiterlijke kenmerken, maar ook aan het roepen van scheldwoorden, fysiek geweld, erotisering, criminalisering en uitsluiting van de arbeidsmarkt, huisvesting en/of publieke dienstverlening.
Talrijke getuigenissen van Vlamingen en Nederlanders van Aziatische herkomst over hun ervaringen met racisme en discriminatie werden al voor de pandemie verzameld door journalist Pete Wu en gebundeld in diens boek ‘De bananengeneratie’ (2019).
Meerdere podcasts, blogs en andere posts op sociale media die sindsdien verschenen geven ons een inkijk in het leven van personen met Aziatische roots.
Desondanks worden ervaringen van racisme bij personen van Aziatische herkomst niet alleen gerelativeerd, maar zelfs ontkend. Het beeld dat opgetrokken wordt van ‘modelminderheid’ is echter niet alleen misplaatst, maar ook gevaarlijk. Het ontkent het individuele leed en de structurele uitsluitingsmechanismen die deze doelgroep ervaart. Bovendien creëert het een onbestaande opdeling tussen verschillende groepen en zet het deze tegen elkaar op.
Het is al langer geweten dat racisme en discriminatie een negatieve impact hebben op het fysieke en mentale welbevinden, het zelfbeeld en het zelfvertrouwen. Een mondigere generatie staat nu op en laat dit niet langer toe voor zichzelf en voor hun naasten. Velen willen de gemeenschap in al hun diversiteit binnen de samenleving zichtbaar maken en weigeren in hokjes gestopt te worden.
Untold Asian Stories is een vereniging die aan de hand van alledaagse verhalen een inkijk wil geven in het leven van de Aziatische gemeenschap in Vlaanderen. Door mensen te verbinden wil ze het diversiteitsdebat verbreden en versterken.
Tiendaagse Unseen Asian Stories
Naar aanleiding van de Internationale Dag tegen Racisme organiseren Untold Asian Stories en LEVL in samenwerking met TRILL en het Internationaal Comité een tiendaagse expo met de naam ‘Unseen Asian Stories’. Deze editie gaat over zelfliefde en de impact van racisme op het zelfbeeld.
Op 21/03/2023 openen we met een vernissage van Chen Vandeput, Benina Hu, Emily Van Der Veer en Anneka Robeyns in het Openbaar Entrepot voor de Kunsten (OPEK) in Leuven. Deze vier artiesten zijn elk op hun eigen manier aan de slag gegaan met het thema ‘zelfliefde’ en geven hun eigen kijk daarop.
We starten om 19u met een welkomstwoordje en dan zullen de artiesten uitleg geven bij hun werken. De kunstwerken blijven 10 dagen hangen, dus wie er die avond niet geraakt, kan ze wel nog gaan bewonderen.
Op 31/03/23 sluiten we af met een panelgesprek in het OPEK. Sophia Honggokoesoemo, medewerker wonen bij LEVL, zal het gesprek leiden over de impact van racisme op ons zelfbeeld en de nood aan een cultuursensitieve geestelijke gezondheidszorg. In het panel gaat ze hierover in gesprek met Chrostin (cartoonist en illustrator), Fei Lauw (hoofdredacteur bij Oxfam en columniste) en Ann Li (mede-oprichter van Untold Asian Stories).
