De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Hasselt, Pukkelpop, Festivaltickets, Interpersoonlijke solidariteit, Compensatie, 18/8/2011 -

Pukkelpop 2011: solidariteit krijgt een knauw

dinsdag 24 januari 2012 16:17
Spread the love

In De Morgen van vandaag (24/01/2012) werd met een kort artikel de soap rondom het terugbetalen van de Pukkelpop-tickets voortgezet. De ergernis die deze kwestie oproept is wellicht niet in lijn met de grootte van het artikel (het is slechts een kolom aan de rechterkant van de pagina) maar ze is na verloop van tijd ontstaan en alleen maar toegenomen de afgelopen maanden. Om het geheel te verduidelijken gaan we terug in de tijd.

Op 18 augustus 2011 trok er een korte, maar zeer stevige onweersbui over de festivalweide van Pukkelpop in Hasselt. Deze storm ging gepaard met extreme regenval, grote hagelstenen en een hele harde wind. Als gevolg hiervan stortte een festivaltent in, waarbij vijf mensen om het leven kwamen. Het festival, dat net een paar uur bezig was, werd afgelast. Vanwege praktische redenen, maar ook uit respect voor de slachtoffers. In mijn ogen een zeer te respecteren beslissing.
De eerste dagen na het drama ging de aandacht vanzelfsprekend uit naar de slachtoffers. De doden werden begraven, de gewonden herstelden, thans lichamelijk. Langzaam verschoof het centrum van de aandacht zich naar een andere kwestie: terugbetaling van de tickets. Drie weken na de fatale gebeurtenissen verklaarde de organisatie al dat ze hier snel duidelijkheid over wilden scheppen. Hiermee toonde de organisatie aan dat ze bereidwillig was te luisteren naar de mensen die hun geld terugeisten.

Waar de sfeer eerst nog als eensgezind kon worden bestempeld, werd deze na verloop van tijd steeds grimmiger. De schuldvraag kwam bovendrijven, maar werd niet eenduidig beantwoord. Zo wees weervoorspeller namens het Koninklijk Meteorologisch Instituut (KMI) Luc Trullemans met een beschuldigende vinger naar de organisatie, die de storm had kunnen zien aankomen, maar geen contact opnam met het KMI. Pukkelpop maakte immers gebruik van een andere meteorologische dienst, zo gaf Trullemans aan. In hoeverre het KMI de schuld vervolgens bij zichzelf kan leggen werd gemakshalve overgeslagen door hem, maar dat terzijde. Deze beweringen werd later door zowel de festivalorganisatie als het KMI weerlegd, maar de toon was gezet en zou alleen nog maar vinniger worden in de maanden die erop volgden. 

Steeds luider klonk de stem van de geldeiser over de verlaten Hasseltse festivalweide. En onder het geklaag en geëis nam organisator Chokri Mahassine het iniatief om de gedupeerden te compenseren. De festivalgangers konden bijvoorbeeld goedkoper naar een optreden van Rise Against in de AB in Brussel. Daarnaast werd hen de mogelijkheid geboden het ticket van 2011 in te ruilen voor eet- en drankbonnen welke de komende edities kunnen worden gespendeerd. 
Inmiddels was de festivalorganistie tot het besluit gekomen de tickets niet terug te betalen. Er was die beruchte 18 augustus sprake van overmacht. En hoewel de organisatie begrip toont voor zij die zich gedupeerd voelen, zullen ze de aankoopprijs niet vergoeden. Ten eerste zijn ze hiertoe niet verplicht. Op het ticket staat, dat bij afgelasting van het festival de mensen hun geld terug zouden krijgen. Maar het festival is niet afgelast, maar stopgezet. Een redenering waar het nodige op aan te merken is.
Een tweede en meer legitieme reden voor het niet terugbetalen is het feit dat Pukkelpop dit niet kán. ‘Iedereen terugbetalen staat gelijk aan het failliet van Pukkelpop’, zo geeft Mahassine aan. En dat wil geen enkele bezoeker op zijn geweten hebben, toch? Het faillissement van een festival….

Een flinke groep mensen toont echter aan hier maling aan te hebben. Inmiddels heeft een groep van 350 ‘Pukkelpoppers’ besloten naar de rechtbank te stappen en daar gezamenlijk het besluit van de organisatie aan te vechten. Over de uitkomst hiervan wordt inmiddels druk gespeculeerd. Zo oordeelde juristen van de KU Leuven op academische wijze dat de bezoekers weldegelijk recht hebben op terugbetaling. Echter, Pukkelpop blijft bij haar standpunt en biedt de 350 aanklagers nog een extra mogelijkheid om gebruik te maken van de compensatieregeling. Maar zonder resultaat. Alex Wijnant, advocaat namens de klagers, stapt naar de rechtbank om voor iedereen zijn geld (159 euro) terug te eisen.
En vandaag vermeld De Morgen dat Chokri de festivalgangers een laatste kans biedt om gebruik te maken van de compensatieregeling.

Terwijl ik dit artikel lees, groeit de ergernis. Waarom wordt deze soap in hemelsnaam voortgezet door de eisers? Wat willen zij hiermee bereiken? Je kunt stellen: ze willen die 159 euro terug. Nu, haal daar de kosten van de advocaat dan maar gerust vanaf, want die zal dit ook niet gratis doen. Dan blijft er al helemaal een schamper bedrag over. Loont dit echt de moeite? 
Of gaat het om ‘het principe’? Het principe dat iedereen eigenlijk zijn geld terug zou moeten krijgen? Dan sta je als festivalganger en Pukkelpopbezoeker helemaal in je eigen vingers te snijden, want dan is het festival dood. Want mochten alle 350 personen die 159 euro terugkrijgen, dan hebben ze de bal aan het rollen gebracht en zullen er ongetwijfeld nog heel wat meer eisers aankloppen. Dan heb je het faillissement van een festival op je conto staan. Je zult er verdomme maar trots op zijn!

Waarom niet gewoon, net als 80.000 anderen, de geste van Pukkelpop aannemen? Want een geste is het, gezien het feit dat de organisatie oordeelt dat ze ten prooi is gevallen aan een afschuwelijke vorm van overmacht. En dát het overmacht is, daar kunnen weinig twijfels over bestaan. Zoals mijn grootmoeder altijd zei: ‘Er zijn twee dingen waar je niets aan kunt doen. Dat is het weer en dat is de dood’. Helaas zijn beide dingen pijnlijk samengekomen in Hasselt. Maar toch worden de bezoekers gecompenseerd. Hoewel de klagers deze compensatie moeten zien als een tegemoetkoming, een extraatje, lijken zij dit meer als een ‘goedmakertje’ te beschouwen. Een goedmakertje voor iets waar niemand schuld aan heeft. En in plaats van dit dankbaar aan te nemen, tonen zij eerder de nukken van een koppig kind dat meer wil dan de rest. Solidariteit is ver te zoeken, zo blijkt maar weer.

Het kán ook anders, zo is uit mijn eigen ervaring gebleken. Bij een optreden van Volbeat in de 013 te Tilburg, werd de zanger van de band ziek op de dag van het optreden. Ze besloten toch te gaan spelen, omdat er zoveel mensen waren gekomen om hen te zien en te horen. Maar gedurende het optreden ging het mis. Poulsen, de zanger, kreeg het steeds zwaarder naarmate de minuten verstreken en uiteindelijk ging hij neer. Hij had het bewustzijn verloren, werd van het podium afgedragen en het optreden werd stopgezet. Ook een vorm van overmacht: iedereen kan ziek worden, net zoals het weer niet is te beïnvloeden. Het besef in de zaal was: ‘Shit happens, hier kan men niets aan doen’. De enige persoon die het lef had met bier te gooien, heeft dit na afloop ook duidelijk te horen gekregen. Uiteindelijk kwam de band terug voor een nieuw optreden en werd er zelfs een dvd van gemaakt, maar er was niemand, ook niet de dagen daarna, die zijn geld terugeiste omdat ze geen ‘waar hadden gekregen voor hun centen’. Daar heerste solidariteit, iets waar deze festivalgangers nog wat van kunnen leren.      
En net zoals de heer Van de Voorde erger ik me aan het feit dat de slachtoffers nu compleet buiten beeld worden gelaten. Het vizier is momenteel compleet gericht op deze 350 ‘einzelgängers’. Over hen die zijn gestorven vernemen we niets meer. Niet alleen omdat de tijd ons dit doet vergeten, maar ook omdat er een show wordt opgevoerd. Een show met vele hoofdrollen, 350 in totaal. Dus het betreft hier niet alleen een gebrek aan solidariteit; het respect is ook nog eens ver te zoeken.

take down
the paywall
steun ons nu!