Er werd de afgelopen dagen weer heel wat gepolariseerd. Eén van de oorzaken van die polarisatie was het gebeuren op Pukkelpop tijdens een optreden van Kendrick Lamar waarbij een aantal tieners racistisch bejegend werden door andere tieners. Op sociale media en in real life regent het intussen meningen, steunbetuigingen en haatberichten langs allerlei zijden en wereldse beschouwingen. Tieners, volop in hun persoonlijkheidsontwikkeling, bevinden zich plotseling in het oog van een storm!
Wat er gebeurde op Pukkelpop is bijzonder triestig, het voorval zelf maar ook de reacties naar aanleiding van het voorval, onder andere en niet in het minst op sociale media.
Ga maar eens na, de tieners werden en worden allemaal met naam en toenaam enorm gestigmatiseerd en krijgen een label opgeplakt. Hun naam staat in de digitale annalen gegrift, zij zullen nog lang worden gelinkt met deze gebeurtenissen die ze als tiener hebben meegemaakt en deze gebeurtenissen zullen te pas en te onpas opduiken.
Tieners hebben hier gedrag gesteld dat niet past (racistische uitlatingen), tieners hebben gedrag gesteld waarvan ze de draagwijdte niet konden inschatten (filmen en posten op sociale media) en zullen allicht de rest van hun leven hiervan allerlei gevolgen ondervinden. Naar aanleiding van dit tienergedrag zijn al deze betrokken tieners zijn in aanraking gekomen met ‘de maatschappij’ op een voor hun zeer nadelige en zelfs kwetsende manier, een manier die ze zeker niet hebben kunnen inschatten, laat staan dat ze hiervoor gekozen hebben. Tienergedrag wordt buiten hun wil om gebruikt door ‘de maatschappij’, door volwassenen nota bene, die, allicht vaak uit goede bedoelingen, het gebeuren voor hun eigen agenda en doelstellingen willen gebruiken. Met andere woorden, al die betrokken tieners zijn in een maatschappelijk kwetsbare situatie terecht gekomen waar ze geen vat op hebben. Ik hoop van ganser harte dat ze er zo goed mogelijk uitkomen maar ik vrees dat dit voor ieder van hun een wel zeer harde leerschool is.
Het is nu belangrijk dat er mensen in de omgeving van die tieners zijn, die samen met hun het hele gebeuren kaderen en in een juist daglicht stellen zodat ze er alsnog iets van kunnen leren, er sterker uitkomen, en vooral beter gewapend zullen zijn tegen die maatschappij die deze jonge mensen maar al te graag gebruikt voor wat voor doeleinden dan ook. De betrokken tieners zijn het slachtoffer geworden van polarisering, polarisering door volwassenen niet zelden met een voorbeeldfunctie. Een bijzonder triestige zaak zeg ik u! En nu maar weer aan de slag om jongeren te wapenen tegen dit soort excessen!
