Grace Petrie: If you pay peanuts,
you get monkeys…

Bestaan
er nog protestzangers die zonder omwegen actuele problemen bezingen, duidelijk
partij kiezen en ook nog eens op een hoog artistiek niveau staan? Absoluut: de 27-jarige
Grace Petrie uit Leicester, Engeland, is uit het goede hout gesneden.

Welkom op de blog van Radio 68

ZANGERES-ACTIVISTE
Ze
schrijft haar eigen nummers, die handelen over situaties waarin het publiek
zichzelf meteen herkent, zoals de besparingen van de Britse regering. Dat is op
zich een actueel thema, maar de sociale uitsluiting en miserie zijn dan weer
van alle tijden. Op scène heeft Petrie genoeg aan een gitaar en aan haar
veelzijdige stem om het publiek te boeien. Die eenvoudige, eeuwenoude formule,
laat haar ook toe op te treden op manifestaties en betogingen. Ze is ook een fantastische performer, een waar
podiumbeest dat de bindteksten ter plekke uitvindt. Petrie is bovendien een
activiste: haar woede, haar protest en haar oproepen voor een betere wereld,
zijn dan ook authentiek en doorleefd. En zoals bij alle grote artiesten, mengt
ze een traan met een lach en eet het publiek uit haar hand; op haar repertoire staan
een paar fantastische meezingers die de tand des tijds zeker zullen weerstaan.   

FAREWELL TO WELFARE
Petrie brak in 2010 door met haar fel, uitgesponnen, enigszins cynisch nummer “Farewell
to Welfare” (“Vaarwel, welvaart): op een zeer militante toon, bezingt ze de sociale
uitsluiting die volgt op sociale besparingen. Wanneer alleenstaande moeders minder
kindergeld krijgen, dan is het kind daar het grootste slachtoffer van. Ze plaatst
de gehandicapten en  mentaal zwakkeren
tegenover de gesubsidieerde monarchie en de miljonairs van Downing Street en
het Parlement.  Als het beleid zo verder
gaat, aldus Petrie, kunnen we evengoed onze biezen pakken en de de welvaartsstaat
vaarwel zeggen…  En toch is “Farewell to
Welfare” een  meezinger.  

 NIETS KRIJGEN, NIETS GEVEN
Een gelijkaardig thema komt voor in “Maggie Thatcher’s Dream”, waarin de
singer-songwriter zich ironisch afvraagt of sociale uitsluiting nu een nachtmerrie
voorstelt, dan wel een droom – de droom van Maggie Thatcher, de Britse premier
die, zoals haar maatje Ronald Reagan, begon met de ontmanteling van alle
sociale cohesie.

 “If you pay peanuts, you get monkeys; if you pay
nothing, you get nowt”, vormt een regelrechte aanklacht tegen de zg. flexibele
werkuren (zoals de zero hour contracts) en de lage lonen. Hierdoor verdwijnen
velen uit de werkloosheidsstatistieken, terwijl ze amper overleven. De ietwat
grappige titel verbergt een heftig nummer dat luidkeels wordt meegezongen!

 De eerste paar platen van Petrie klinken zacht, echte
singer-songwriter, maar de laatste twee hebben aan heftigheid gewonnen en
weerspiegelen dan ook beter haar optredens. Petrie is een ware artieste en een
echte activiste. Roy Bailey, Leon Rosselson en Robb Johnson kunnen op beide
oren slapen: de aflossing van de wacht is verzekerd!

 Eddy Bonte  

 De uitzending  
Deze aflevering: dinsdag 14 juli om 12 en 16 uur, woensdag 15 juli om 12 uur, in
het programma “De Gedachten zijn Vrij” op 
www.radio68.be  “De Gedachten zijn
Vrij” is een wekelijks programma van vier uur op maandag, dinsdag en woensdag.

Radio 68
Radio 68 www.radio68.be is een
niet-commerciële en onafhankelijke internetradio die opkomt voor bepaalde types
muziek en woord die je zelden of nooit
hoort in een samenleving waar enkel geld en glitter telt. Radio 68 wil ook
de herinnering levend houden en focust daarom op zeldzame, vergeten, over het hoofd geziene, onterecht opzijgeschoven,
niet-commerciële en door de media verbannen artiesten, genres en muziekjes.

Referentie
http://gracepetrie.com/