De aangekondigde sluiting van de verblijven voor bos- en zeeklassen voor de Antwerpse leerlingen lokte meteen heel wat protest uit op sociale fora. Op Facebook kreeg de groep “Zeeklasse, Home Mathilde Schroyens moet blijven bestaan” meer dan 7.000 fans. Vanuit die groep ontstond het protestmoment van deze avond. De actie werd ondersteund door onder meer Kindervreugd en de vakbonden. De online petitie verzamelde in enkele dagen bijna 3.000 handtekeningen.

Tijdens de geanimeerde samenkomst zongen jong en oud, begeleid door een orkest, de liedjes mee die ze vroeger zongen tijdens de bos- en zeeklassen. Hier en daar zag je oudere mensen een krop in de keel krijgen. Het had iets hartverwarmend.

In zijn toespraak hekelde de directeur van het Home Mathilde Schroyens de plotse beslissing van het stadsbestuur om het verblijf te sluiten. “Hoe kan iemand een dergelijke beslissing nemen als die niet eens weet waarover het gaat. Ik heb nooit iemand van het stadsbestuur hier een voet weten zetten”, aldus de directeur.

Schelpen voor Marinower

Jef Groffen, de secretaris van Kindervreugd, benadrukte dat je zo’n maatregel niet sociaal kan noemen. Antwerpen onderscheidde zich volgens Groffen van andere steden omdat men juist alle kinderen, zonder onderscheid tussen arm of rijk, dezelfde week vakantie aanbood.

“Een week waarin kinderen sociale vaardigheden aanleren. Ze leren samenleven en exploreren. Een volledige werking met de grond gelijkmaken en er 60 euro tegenover stellen is een vergissing.”, aldus Groffen. Hij riep de schepen van Onderwijs Claude Marinower (Open VLD) en schepen van Jeugd Nabila Ait Daoud (N-VA) op om hun beslissing te herzien en stelt het stadsbestuur voor om samen met het stedelijk onderwijs en Kindervreugd naar een oplossing te zoeken om deze openluchtverblijven te redden.

Een delegatie werd ontvangen door schepen Marinower. Ze overhandigde de schepen een petitielijst met 3.000 handtekeningen en een jongetje gaf de schepen een zak vol schelpen, symbool voor al de kinderen die dankzij de zeeklassen naar zee konden gaan. Ze hopen dat dit volstaat is om de zeeklassen open te houden.

Betogers aan het woord

Naomi en haar vrienden zijn animatoren bij Kindervreugd

Naomi is 19: “Ik help mee op de speelpleinwerkingen en begeleid ook mee de kinderkampen. Ik vind het niet eerlijk dat ze het zomaar sluiten. Ze moeten toch ook aan de kinderen denken. Ik ben vroeger ook altijd naar bos- en zeeklassen geweest. Het was echt een belevenis. Het zou spijtig zijn als veel kinderen dat niet meer zouden kunnen.”

Daan: “Het is voor veel kinderen die het thuis niet gemakkelijk hebben de eerste keer dat ze de zee zien. Dat mogen ze die kinderen niet afnemen. De stad moet toch twee keer nadenken over welke effect dit zal hebben op de kwetsbare Antwerpse kinderen.”

Mieke en Veerle zijn leerkrachten

Mieke: “Het nieuws over de afschaffing van de bos- en zeeklassen kwam als een verrassing. We willen dit niet zomaar laten gebeuren. Met deze rustige en ludieke actie wilen we een signaal geven dat we het er niet mee eens zijn.”

“Ik vind de bos- en zeeklassen belangrijk omdat je als leerkracht je leerlingen tijdens zo’n verblijf op een heel andere manier leert kennen. Je leert andere talenten kennen van zowel de bollebozen van de klas als de zwakkere leerlingen. Ook de kinderen leren jou op een andere manier kennen. Dat is juist zo boeiend aan zo’n week. En voor veel kinderen is het niet evident om naar zee te gaan, of samen met vriendjes op een kamer te slapen, of drie keer per dag goed te eten.”

“Ik vind de voorgestelde bon van 60 euro helemaal geen vooruitgang. Ik zou graag hebben dat die weekverblijven gewoon konden blijven zoals ze zijn. Andere alternatieven zullen sowieso duurder uitvallen. Sommige kinderen en sommige scholen gaan uit de boot vallen, zeker met de armoede die nu al zo hoog is in Antwerpen.”

Jan is papa van drie kinderen: “Ik vind het een asociale maatregel. Ik heb drie kinderen. De oudste is vroeger altijd meegeweest met Kindervreugdkampen en op bosklassen. Ik vind dat mijn kinderen en andere minder bedeelde kinderen ook op bos- en zeeklassen moeten kunnen gaan. Ik vrees dat de stad verder zal snoeien in de werking van Kindervreugd. Ik hoop dat het stadsbestuur rekening zal houden met onze actie en terugkomt op haar beslissing. Zulke goede initiatieven moeten juist verder uitgebouwd worden.”

Nadine Marechal is secretaris bij ACOD: “Het is een heel ingrijpende maatregel, vooral voor de meest kwetsbare kinderen. Die ervaring om in groep een week door te brengen met elkaar. Het is toch een stuk ontvoogding voor de kansarme kinderen die we in de beginjaren van de socialistische partij ingebouwd hebben. Die kansen nemen we nu weg. We zullen bos- en zeeklassen krijgen die voor veel gezinnen niet meer betaalbaar zijn. Daarnaast wordt natuurlijk ook de werkgelegenheid afgebouwd. We vragen dat men middelen blijft investeren in zo’n goede initiatieven.”

Patrick en Paul werken bij Home Mathilde Schroyens

Patrick is technisch verantwoordelijke bij Home Mathilde Schroyens: “We zijn met het personeel naar de protestactie gekomen. De beslissing kwam als een complete verrassing. Het is spijtig voor de jeugd van Antwerpen en voor het personeel. We hadden het totaal niet verwacht. Temeer omdat het stad dit jaar heel wat geïnvesteerd heeft in het gebouw. Er zijn o.a. 728 zonnepanelen geplaatst, het verwarmingssysteem is helemaal vernieuwd met vier nieuwe boilers en een computersysteem, overal is er dubbelglas geplaatst en de buitengevel is net geschilderd.”