Nieuws, Wereld, Economie, Politiek, België, Imf - Tom Vrijens

Protest tegen eredoctoraat voor IMF-directeur Christine Lagarde

Op 29 oktober 2012 voerden enkele tientallen jongeren actie tegen de uitreiking van een eredoctoraat aan Christine Lagarde door de KU Leuven in de KULAK in Kortrijk. Lagarde is sinds 28 juni 2011 directeur van het Internationaal Monetair Fonds (IMF) en in die functie stippelt zij mee het economisch en financieel beleid uit, vooral in landen die een beroep moeten doen op noodleningen van het IMF. Tom Vrijens licht toe waarom ze betoogden.

dinsdag 30 oktober 2012 11:44
Spread the love

In Europa zit het IMF zo mee aan het roer in Griekenland, Portugal, Ierland, Roemenië, Hongarije en Letland. De KU Leuven wil Lagarde huldigen voor haar “scherpe visie en de heldere analyses waarmee zij de mondiale financiële crisis wil bevatten en aanpakken.” Luc Sels, decaan van de Faculteit Economie en Bedrijfswetenschappen van de universiteit, spreekt zelfs van “haar krachtig engagement voor de brede internationale gemeenschap”.

Dit eredoctoraat maakt pijnlijk duidelijk hoe ver de KU Leuven staat van de realiteit van de Europese werkende bevolking. Sinds 2010 heeft het IMF i.s.m. met de Europese Commissie en de ECB, samen de zgn. trojka, de landen die het hardst geraakt werden door de crisis zware bezuinigingsplannen opgelegd. Door eenzijdig te focussen op besparingen en het terugdringen van de overheidsschuld werd aan die landen elk perspectief op nieuwe groei ontnomen. Het gevolg is dat de tekorten nauwelijks kleiner worden en de verhouding schuld/BBP door het dalende BBP alleen maar toeneemt. De ‘steun’ die geboden wordt onder de vorm van noodleningen wordt in de eerste plaats gebruikt om de leningen aan Europese banken terug te betalen – zodat deze banken ook nu niet moeten opdraaien voor hun roekeloos kredietbeleid. Het is duidelijk dat dit beleid de landen in kwestie alleen maar verder de afgrond in duwt.

De trojka deed Griekenland reeds 310 miljoen euro besparen in de gezondheidszorg en daar komt in de volgende 3 jaar nog eens 1,43 miljard bij. Het aantal openbare ziekenhuizen werd al teruggeschroefd en er is een groeiend tekort aan medicijnen. Kinderen die op school flauwvallen van de honger zijn al geen uitzondering meer. Volgens Lagarde hebben de Grieken dit over zichzelf afgeroepen door hun belastingen niet te betalen. Daarbij vergeet ze te vermelden dat het grote Griekse vermogens zijn die nauwelijks belastingen betalen en niet de werkende bevolking.

De trojka streek ook neer in Portugal om maatregelen op te leggen die opnieuw in de eerste plaats de loontrekkenden troffen: loonsvermindering, flexibilisering van de arbeid, uithollen van het recht op collectief onderhandelen wat natuurlijk ook daar leidde tot grote straatprotesten. Eenzelfde scenario zien we in Spanje: daar bedraagt der werkloosheid nu 23 procent ten gevolge van de crisis en het besparingsbeleid – bij jongeren is dit zelfs 1 op de 2.

Het zijn niet de zogezegd luie Griekse, Spaanse, Portugese, Italiaanse en Ierse werknemers die de crisis hebben veroorzaakt. Deze financiële en economische crisis vloeit voort uit de ongebreidelde winsthonger van de grote bankiers, speculanten en sommige grote bedrijven en uit het vernietigen van de koopkracht door loonstagnatie en een groeiende inkomensongelijkheid die er uit volgt. Het aandeel in de totale gecreëerde welvaart van het inkomen uit kapitaal is sinds de jaren 70 drastisch gestegen tegenover het inkomen uit arbeid. Het is juist deze transfer van arm naar rijk, van werknemers naar werkgevers die eender welke duurzame economie onmogelijk maakt.

De economische elite beseft dit maar al te goed. Maar in plaats van hieraan te verhelpen o.m. door te zorgen voor meer gelijkheid, hebben ze het proces nog versterkt, o.a. door te speculeren op overheidsobligaties en zo hun winst verder te verhogen.. Een half procent van de wereldbevolking bezit nu reeds 38 procent van alle rijdom op aarde! Het is crisis, maar duidelijk niet voor iedereen.

De recepten die het IMF toepast – besparingen in de sociale sector, snoeien in overheidsuitgaven, bezuinigingen in overheidsbedrijven, een loonstop – versterken verder één van de hoofdoorzaken van de crisis, nl. de groeiende ongelijkheid.   De continue ondermijning van de koopkracht leidt tot een verdieping van de economische impasse. Heel recent moest het IMF zelfs zelf toegeven dat ze zich vergist had in het onderschatten van de negatieve consequenties van haar besparingsbeleid. Wij willen dat het IMF hieruit de nodige lessen trekt, en zich distantieert van haar partners in de Trojka, die het dichten van een begrotingsdeficit bekijken als een koele rekensom, en hiermee in de eerste plaats de belangen van de banken willen dienen.   

Een land economisch terug op de rails krijgen doe je niet door haar bevolking tot de bedelstaf te veroordelen, maar door een vertrouwenwekkend economisch klimaat te scheppen, dat investeringen aantrekt, en waar een vangnet zorgt dat de moeilijkste jaren op een menswaardige manier overbrugd kunnen worden.  Rode cijfers voor een bank zijn voor ons minder erg dan het uitzichtloos perspectief  waarin miljoenen jongeren in Zuid-Europa nu geduwd worden. Enkel landen die economisch opnieuw groeien, zijn in staat schulden terug te betalen. Het is hoog tijd dat dít opnieuw de hoogste prioriteit voor het IMF wordt. Voor wat het IMF tot nog toe gepresteerd heeft, verdient het geen applaus, en al helemaal geen eredoctoraat.

take down
the paywall
steun ons nu!