Stad Antwerpen investeert in paaldanseressen…
Op de gemeenteraad van 28 februari werd praktisch unaniem een in het schemerduister bekokstoofd akkoord goedgekeurd tussen het stedelijk vastgoedbedrijf Vespa en de Hollandse semicrimineel Cok met zijn nv Vocan. Het VB had vuurwerk aangekondigd, maar hield het bij een bescheiden onthouding. Vertaald: instemming.
Als gevolg van de al meer dan tien jaar durende “opkuis” van de historische hoerenbuurt in het Schipperskwartier raakt Antwerpen 3,5 miljoen euro + kosten kwijt aan de Nederlandse seksbaron Gerard Cok. In ruil verwerft het aan die buitensporige prijs een … nachtclub met paaldanseressen in de Oudemansstraat. Niet bepaald een kerntaak voor een stadsbestuur, hoorden we.
Immers, vlak voor de overdracht van het pand aan de stad wist de Hollandse “pornokoning” Cok de handelshuur voor deze club te vernieuwen met 9 jaar. Dat brengt een povere 48.000 euro per jaar op en het label van stedelijke pooier. Iets om op te nemen in stadswandelingen met toeristen.
Prostituees vullen stadskas
Dat stedelijk pooierschap in Antwerpen is niet nieuw. Sinds mensenheugenis strijkt de stad een “raambelasting” op, geheven op de ramen waarachter de dames zich aanbieden. Het zijn zij die er voor opdraaien. De eigenaars van deze vitrines rekenen deze belasting door aan de gebruikers, de huursters. Zij moeten dus dagelijks, werkend in shiften, alles uit de kast halen om én die huur te betalen én er zelf iets aan over te houden nadat andere pooiers er het grootste deel van afroomden. De vrouwen zijn steeds de sigaar. De stadskas vaart er wel bij.
Prostitutie is een overlevingsstrategie. Weinigen worden er rijk van, zelfs zonder schraperige pooier. Voor de meesten is het een vernederende strijd om het naakte bestaan. Prostitutie is een complex maatschappelijk fenomeen. Het willen “uitroeien” is fictie. Vrouwenrechten zijn echter mensenrechten. De betekenis van seksualiteit in de ruimste zin is een beschavingsthema waar feministen een grote rol in te spelen hebben. Zowel binnen het Vlaamse “kerngezin” als op straat.
“Le coupable, ach…”
De werkomstandigheden, de veiligheid, de gezondheid en het respect voor de “sekswerksters” waarborgen is nu de hoofdzaak. De mannen, de klanten opvoeden eveneens. Er is niets romantisch aan om klanten van allerlei slag ter wille te zijn. De vrijwilligers van de vzw De Ketelpatrouille, met buurtbewoner Frank Cool, voeren al jaren strijd voor de rechten van deze vrouwen in het Schipperskwartier en in de hele stad. Ze werken op het terrein en brachten een indrukwekkende hoeveelheid kwaliteitsvolle ervaring en informatie bij mekaar.
De werkelijkheid voor talloze legale en illegale vrouwen en een gering aantal mannen en jongens blijft hard. “Goede klantjes” met respect en begrip zijn zeldzaam. De ongewassen lijven die afdingen op de prijs veelvuldig. Meisjes zonder papieren – “illegalen” – verkopen zich voor een habbekrats. Vrouwen hebben niet te kiezen, het leven gaat door. De Franse chansonnière Georgette Plana (1917) – een generatiegenoot van Edith Piaf – bezong het leven van een straathoer, vermomd in een ode aan de sigaret, de tabak. In het melancholische “Du Gris”. Wie is schuldig? Een citaat uit de song :
Monsieur le Docteur, c’est grave ma blessure ?
Oui je comprends, il n’y a plus d’espoir
Le coupable, je n’en sais rien, je vous le jure
C’est le métier, la rue, le trotoir
Le coupable, ah je peux bien vous le dire
C’est les hommes avec leur amour
“Het beste moet nog komen…”
In de Antwerpse gemeenteraad van maandag werd volmondig goedkeuring gegeven aan de dadingovereenkomst tussen de stad en de nv Vocan van de Nederlandse seksbaron Gerard Cok waarbij alle procedures rond zijn Eroscentrum in de Oudemansstraat gestaakt zullen worden. In een dadingovereenkomst doen de partijen wederzijdse toegevingen om een geschil te beëindigen of te voorkomen. Noem het juridisch op een akkoordje gooien.
Dat geschil levert Cok dus het vette bedrag van 3,5 miljoen euro op, een veelvoud van wat hij investeerde. De man is het klassieke voorbeeld van de mafiose “zakenman” die nét niet vol gegrepen werd door justitie. Als “projectontwikkelaar” weet hij zijn onder meer met porno geld bijeen geschraapte fortuin wit te wassen.
Ook in de Oudemansstraat te Antwerpen waar de pletwals van de politierazzia’s door rolde om, zo werd beweerd, de criminaliteit te bestrijden en de er al lang werkende prostituees te verdrijven. Deze straat met haar eertijds sociaal weefsel was veilig, de hoertjes hielden de spelende kinderen in het oog, het buurtwinkeltje had trouwe klanten. De betonboeren staan ook hier klaar met onbetaalbare lofts en exclusieve appartementen. Ze ruiken poen. Het “schuim van de straat” moet oprotten. Bij dat schuim rekenen de stadsvernieuwers ook de onderste laag van de middenklasse. “Het beste moet nog komen” was de titel van een onleesbaar glossy verkiezingspamflet van “de Patrick” Janssens in 2006. Jawel…
Onverhuurbaar stadseigendom.
Nu is deze straat een ruïne met er middenin het gesloten Eroscentrum zaliger, waar vandaag paaldanseressen tot glorie van de stedelijke meerderheid van burgemeester Janssens (sp.a) hun kunstjes vertonen. Het verjagen van prostituees uit het grootste deel van het Schipperskwartier en elders in de stad draagt er toe bij dat zij ondergronds gaan (zie ook “Antwerpse prostitutie ondergronds“).
Toen dat Eroscentrum – tegen de zin van de Stad in – nog functioneerde, was het een soort overdekte winkelgalerij waar tientallen vrouwen in glazen hokjes hun waar aanboden. Bangkok leek nabij. Wanneer binnen negen jaar de huurovereenkomst met de paaldansexploitanten afloopt, zou de hele boel afgebroken worden. Deze keer dan een ruïne van meer dan 3,5 miljoen euro.
De toenmalige schepen Tuur Van Wallendael (sp.a) – hij overleed eind 2009 – zei over de plannen met de aldus ontstane ruimte in 2004 : “Er komen hoe dan ook nieuwe woningen rond een grote middentuin”. Sociale woningen? Dure appartementen? Een sp.a-raadslid vroeg maandag beleefd naar de mogelijke bestemming van het gebied. Afbraak lijkt binnen negen jaar de enige oplossing. De vastgoedfirma’s De Ceuster en Kings Sturge verklaarden het pand immers een onverhuurbare troep.
De obsessies van Patrick Janssens
In zijn repliek wist burgemeester Janssens (sp.a) slechts wat te murmelen. Verstaanbaarder werd hij toen zijn obsessie tegen twee cafés bleek. Twee “kankers” volgens hem. Het betreft Het Keteltje met haar Afrikaans cliënteel, en de al oude 7de Hemel, een beroemd monument van een zeemanskroeg.
De bewust uitgevoerde sociale verdringing door eerst de meest “marginalen” (de prostituees) “op te kuisen” met politiegeweld (waarbij de later voor racisme en geweld tegen allochtonen veroordeelde politiecommissaris Bart De Bie van het Vlaams Belang een geestdriftige rol speelde) en nadien de armere bevolking die deze volkswijk kenmerkte, gaat door zoals elders in de stad. Met als alibi “criminaliteitsbestrijding” voert het bewind van Jansens zware repressie – “zero tollerance” – uit tegen de sociaal uitgesloten groepen in de wijk “het Noord”. En de Stad doet zaakjes met werkelijk grote, veroordeelde mafiosi als Gerard Cok (zie ook de blogentry “Het pissijn van Patrick Janssens“).
De Antwerpse overheid is niet goed bij haar hoofd, of er is meer aan de hand. Het woord corruptie viel al voor minder. Cok is veroordeeld voor fraude. De Standaard : “Aan Cok hangt niet alleen een imago van ranzige seks, maar ook van gesjoemel. Hij wordt genoemd in allerlei duistere zaken in het Nederlandse semicriminele circuit”. Opvallend was dat in deze gemeenteraad de naam van de triomfator – Gerard Cok – bij geen enkele tussenkomst viel.
Eros en vers vlees
Deze semicrimineel slaagde er in voor zijn Eroscentrum in de Oudemansstraat van de stad Antwerpen een vergunning te krijgen, midden in de periode dat de flikken daar onder leiding van een volle, later veroordeelde crimineel – politiecommissaris Bart De Bie van het Vlaams Belang – op vrouwen jaagden met nachtelijke razzia’s. De racist werd door extreem rechts tot volksheld verheven. De genieën van de stad hadden niet door wat Eros met prostitutie te maken kan hebben. Toen Cok zijn duur gerenoveerde winkelgalerij met vers vlees buiten de gedoogzone opende, daagde het en werd zijn plannetje gedwarsboomd met een verbod.
Een winstgevend verbod. De stad en haar Juridische Cel lieten zich rollen door hun “partner”. Na lang touwtrekken leidt de stad een complete nederlaag, ze gaf Cok eerder immers een vergunning die ze later verbrak, waarvoor ze veroordeeld werd. Nu kan Cok zijn nering annex paal danserij voor 3,5 miljoen euro verlappen. Na een dading. Deze “semicriminele” fraudeur had nog meer in petto. Je zou hem bijna sympathiek gaan vinden. Dezelfde Antwerpse overheid huurde aan de Mechelse steenweg een stulpje voor de politierecherche.
Pornokoning huisbaas van … recherche
“Het Antwerpse stadsbestuur komt niet terug op haar beslissing om daar een kantoorcomplex te huren”, wist Het Nieuwsblad in 2005. “Ook niet nadat uitlekte dat seksbaas Gerard Cok één va de eigenaars is…” Gaat de voor fraude veroordeelde pornokoning Cok de huisbaas va de lokale recherche worden? Ja, dat werd hij.
Je vraagt je af of die recherche niet eerst haar mogelijke huisbaas had kunnen doorlichten. Sommige medewerkers van De Wereld Morgen hebben daar een dik dossier liggen, ook al zijn ze slechts actievoerders en geen semicriminelen. Bij de lokale politie werd een paar jaar geleden zelfs een illegale, maar wel naar de media gelekte “zwarte lijst” gefabriceerd met als hoofding “Extremisten – Terroristen”. Uw dienaar fungeert daar als “geestelijke vader” van de anarchistische ondergrondse. De verantwoordelijke voor het lek kreeg een symbolische tuchtstraf. Dààrmee vult die recherche haar dagen. Gerard Cok? Een coureur? Of die oude Nederlandse cabaretier, Gerard Cox?
Nadat de vitrines in de Oudemansstraat gesloten werden en de prostituees verdreven, bleven er enkele kroegen over die tegen politieintimidatie in opdracht van opeenvolgende sp.a-burgemeesters moesten vechten voor hun voortbestaan. Zoals Het Keteltje, dat een thuishaven is voor Afrikaanse vrouwen en geen bordeel.
Seks fabriek Villa Tinto in stadsgids
Wel een megabordeel is Villa Tinto in de Verversrui, één van de drie resterende gedoogstraten. Met 51 “sekssuites” waar 102 prostituees de klok rond werken. Het is een high-tech project. Helemaal in het rood/roze, behalve het blauw van de politiepost midden in het straatje.
“De Stad” is er niet weinig trots op, al lijkt ook deze galerij benauwend op Bangkok. Het Nieuwsblad bij de opening eind 2004: “De meisjes moeten hun vingerafdruk achterlaten op een digitale scanner. Eens in hun suite, moeten ze regelmatig hun afdrukken daar op een scanner achterlaten. Pas zo floept het licht aan en draait de verwarming op een temperatuur geschikt voor naakt …”. Een seksfabriek. “De sekswerksters” vinden dat niet leuk, maar worden gedwongen aan de lopende band te presteren. “Le métier …”
In 2007 bleek dat een officiële Antwerpse toeristische brochure geïnteresseerden naar de plaatselijke bordelen stuurt. Een stadsgids wijst de weg. Onder de titel “Antwerpen voor jonge mensen” wordt Villa Tinto aangeprezen. De gids met stratenplan wordt ondersteund door de Vlaamse gemeenschap en de stad Antwerpen, al beweert die laatste “niet verantwoordelijk te zijn voor de inhoud”. Maar “zaakjes blijven zaakjes”, nietwaar. Soms levensgevaarlijke zaakjes. Een klant overleed in Villa Tinto tussen het “gedurfde design” aan elektroshocks tijdens een sessie met SM meesteressen. De high-tech faalde. (Zie video van VTM: Dodelijk SM-spel in Villa Tinto)
Antwerpenaar opgelicht
De duistere handeltjes met Cok voert de stedelijke overheid “in het verborgene”, boven de hoofden van de burgers en met minachting voor de vrouwen die het zogenaamd “oudste beroep ter wereld” uitoefenen. Het oudste “beroep” is dat van criminelen à la pornokoning Gerard Cok, de handige Hollandse Harry die bovengronds de “zakenman” speelt en hier met instemming van de politiek de Antwerpenaar oplicht. De politieke meerderheid, die in de gemeenteraad die “dadingovereenkomst” met Cok, dat akkoordje met een crimineel, goedkeurde, is medeplichtig.
