Proficiat, omdat hij samen met alle andere tegenstanders met deze vraag tot verduidelijking al dezen, die in een schaduwgevecht zitten en volledig genegeerd worden, in het daglicht stelt zodat Europa niet vergeet dat het om een democratische en sociale unie gaat, niet om een zuiver economische macht waaraan de rest ondergeschikt is.

Rode, communistische, Marxistische Galliër uit klein dorpje, die zich moeiteloos aanpast aan zijn omgeving, wil zich binnen linkse PS manisfesteren omdat de extreemlinkse PTB in Wallonië hem op de hielen zit. Dit alles te lezen in de gerespecteerde media dezer dagen.

Dit terwijl donkerblauwe, neoliberale handelskeizer uit Berlare, een klein dorpje, met vriendschappelijke banden bij het voormalige FORTIS, en een huisje in Toscane, een ander klein dorpje  met soepele bouwmogelijkheden, die zich moeiteloos als democraat kan voordoen, de dienstdoende ministers oproept om de grondwet naast zich neer te leggen omdat hij een beetje pist-off is omdat er net niet genoeg wind is om zijn ballonnetje te laten opgaan.

Laat er mij nog eentje aan toevoegen. Vlaams-nationalistische Romein,Burgemeester in een dorpje met ruime parking, die al zijn confederale idealen uitstelt om het land te dienen als schaduwpremier, kijkt lijdzaam toe.

Kijk eens aan, les riches staan op hun achterste poten.

De krant ‘De Tijd’ gaat er flink tegenaan dit week-end. Paul Magnette en al die achterlijke domoren die niet begrijpen waar het om gaat ook al heeft Europa ook nooit verteld waar het echt om gaat zullen het geweten hebben.

Meer van dat moois overal in de gecontroleerde media uiteraard die nu wel voluit gaat maar inderdaad in het verleden geen moeite gedaan heeft om het ICS (Investment Court System) voorheen het ISDS in vraag te stellen. Na de tranen van Bart De Wever nu gisteren ook het verdriet van de Canadese minister van Handel Chrystia Freeland. Verdriet of onmacht? In Griekenland kennen de mensen dat al, niets nieuws dus, zij het nu in primetime, én met minder honger. Alles wordt uit de kast gehaald om maar niet te moeten zeggen dat het om een heel eenvoudige en gerechtvaardigde vraag gaat waarvan het onderwerp ‘het systeem van internationale handelsarbitrage’ binnen internationale handelsverdragen waaronder CETA is.

Een opmerking van Bart Haeck, die stelt dat de Waalse regering reeds groen licht had gegeven voor de onderhandelingen bij aanvang, wijst erop hoe vertroebelend een te liberale kijk op de samenleving wel is. Wie instemt met onderhandelingen moet het dus als vanzelfsprekend met de uitkomst daarvan ook gewoon eens zijn. Wie alsnog vragen heeft is volgens Karel De Gucht een dommerik, iemand die moet herscholen. Paul Magnette is een tweede Varoefakis las ik ergens.

Alles wordt uit de kast gehaald om maar niet te moeten toegeven dat het om een heel eenvoudige en gerechtvaardigde vraag gaat.

Door niet in vraag te moeten stellen dat bedrijven uit pakweg de V.S. om het gemakkelijk te houden met zetel in Canada, via CETA de TTIP akkoorden kunnen overboord gooien én alsnog enorme schadeclaims kunnen vorderen op nationale entiteiten, m.a.w. door niet in vraag te stellen dat multinationals de regelgeving van een land via het ICS kunnen omzeilen ontloopt men keer op keer het debat.

Het debat wordt omgeleid naar wie welke bevoegdheden heeft. Maar het is daarom niet minder interessant uiteraard omdat men hierdoor in z’n kaarten laat kijken. Karel De Gucht geeft wat dat betreft in de krant De Tijd zijn ware intenties bloot en deze zijn van een goor en ongezien allooi.

Hoe Karel De Gucht elke gevestigde macht probeert uit te schakelen om zijn doel te bereiken. Dat heeft een naam.

Als commissaris van Handel heeft De Gucht destijds immers al een test opgezet om af te toetsen in hoever hij de EU-lidstaten buiten spel kan zetten wanneer het om internationaal handelsbeleid gaat.

Zo heeft hij naar eigen zeggen de discussie op scherp proberen te stellen door het handelsverdrag tussen de EU en Singapore voor te leggen aan het Europees Hof van Justitie. Hierdoor wil hij te weten komen over welk beleid ‘alleen’ de EU moet beslissen en over welk beleid alleen de EU-lidstaten.

Zo kan hij straks wat hij noemt aan een ‘zuiver’ Europees beleid gaan werken dat enkel nog op Europees niveau moet worden genomen. En zo vervolgt hij, in het Europees Parlement is een brede meerderheid voor CETA gevonden.  Als je dat niet doet hernationaliseer je het handelsbeleid.

Minder vrolijk is hij over de houding van Jean-Claude Juncker die probeerde de zaak over het verdrag met Singapore voor het Hof van Justitie tegen te houden. Eind dit jaar verwacht men een uitspraak in deze.

Met andere woorden, De Gucht wil een op nationaal vlak voorbehandeld handelsbeleid uitschakelen en een ‘zuiver’ Europees en technocratisch beleid gaan voeren. Om het kort te houden, wanneer het over internationale handel gaat moet iedereen zijn bek houden en het roer het liefst in zijn handen geven. Wie daar graten in ziet moet bijscholing volgen, zoals de liberale mutualiteit die eveneens tegen CETA is.

Ben ik nu de enige die vind dat iemand tegen deze ‘oproep tot destabilisatie van het land’ moet reageren?

Wanneer ik stel dat de houding van De Gucht van goor en ongezien allooi is dan is dat om hetgeen wat volgt. Sinds vorige week reeds zit hij minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders in de rug te porren om het akkoord alsnog te tekenen en dus de grondwet naast zich neer te leggen. Institutionele crisis? Tantepis! Dit zorgt hooguit voor een probleempje in België, niet tussen België en Europa. En als het Grondwettelijk Hof ooit beslist heeft zitten we al in de volgende fase. De ultieme fase van het neoliberalisme Karel?

Ben ik nu de enige die vind dat iemand tegen deze oproep tot destabilisatie van het land moet reageren? Waar zit de oppositie in deze? Ligt hun juridische dienst weer op apegapen of zie ik het mis?

waarom staat het CETA akkoord toe dat multinationals, niet noodzakelijk met hoofdzetel in Canada de regelgeving van EU-lidstaten kan ontlopen?

Maar zoals gezegd, door aandacht te besteden aan dit debat ontlopen we de enige en echte vraag en die is ‘waarom staat het CETA akkoord toe dat multinationals, niet noodzakelijk met hoofdzetel in Canada de regelgeving van EU-lidstaten kan ontlopen’?

Ondertussen vernemen we dat minister van Handel Chrystia Freeland, die gisteren hopeloos de onderhandelingstafel verliet en als enig hoopvol lichtje haar drie kinderen voorop stelde die ze snel zou weerzin, hare vlieger gemist heeft. Om die reden schuift ze blijkbaar vandaag weer bij aan de tafel want daar hebben Waals minister-president Paul Magnette en Europees Parlementsvoorzitter Martin Schulz de voeten er weer onder geschoven. Het is nu aan Europa zegt ze, Ik ga alleen nog luisteren.

Goed zo.