?Lieve mensen,
De revolutie is als het opkomende getij. Ze gaat gepaard met golven die heen vloeien en weer terug. Ik hou van onze beweging, ik hou van de solidariteit die ze gecreëerd heeft en de hoop op een toekomst die gebaseerd is op menselijke in plaats van economische waarden. Maar ik kan niet iedere dag de loftrompet opsteken. Ik kan niet me van kritiek onthouden als er dingen zijn die bekritiseerd moeten worden.
Het duurt nu al anderhalve maand, en met de komst van de zomer lijkt het erop dat veel mensen behoefte hebben aan rust. Ik neem het ze niet kwalijk, ik heb zelf waarschijnlijk ook behoefte aan rust, maar die tijd komt nog wel.
Sinds de acampada opgeheven is zijn we nog niet in staat geweest om dezelfde eenheid tussen mensen, werkgroepen en commissies te smeden die we hadden op Puerta del Sol. Ik heb gemerkt en gehoord dat veel van de commissies ten prooi gevallen zijn aan een vorm van authisme. Ze praten heel veel over zichzelf en over hun interne organisatie. Ze lijken te vergeten dat ze alleen bestaan in functie van iets groters.
Misschien is dat natuurlijk, ook gezien de nieuwe situatie waarin we niet langer geconcentreerd zijn in ons eigen dorpje. Maar er is nog iets anders dat me zorgen baart. Sommige commissies en sommige individuen lijken te denken dat ze belangrijk zijn. Dat zijn ze niet. In revolutionaire zin kan de term ‘belangrijk’ alleen worden toegepast op acties en resultaten.
De commissies Communicatie en Audiovisuales hebben allebei hun aanpassingsproblemen gehad. Om deze het hoofd te bieden is Comunicatie officieel omgevormd tot een paraplu van verschillende subcommissies die verantwoordelijk zijn voor pers, tv, sociale media, intern, extern etc. Audiovisuales heeft de afgelopen weken haar eigen interne problemen gehad en is nu bezig om te reorganiseren.
De dingen zijn onophoudelijk aan het gebeuren. Met de marsen die vanuit alle delen van Spanje naar de hoofdstad komen, met de opstand die aan de gang is in Griekenland en op andere plaatsen, en met de gestage verspreiding van de beweging over de hele wereld, is het moeilijk om overal van op de hoogte te blijven.
Gelukkig is er geen gebrek aan initiatief. Gisteren zijn we begonnen met een tweedaags Volksdebat over de State of the Union. De werkgroep Economie heeft op de eerste dag haar alternatief gepresenteerd voor het dictaat van de EU en het IMF.
Het komt erop neer dat de crisis betaald moet worden door degenen die de crisis hebben veroorzaakt. Belastingparadijzen dienen te worden afgeschaft, de ultrarijke ontduikers moeten met terugwerkende kracht worden belast, banken moeten worden genationaliseerd, pensioenleeftijden verlaagd, minimumlonen verhoogd etc. Rechtse economen zullen zeggen dat het niet mogelijk is. En binnen het huidige systeem hebben ze misschien wel gelijk. Maar we hebben het gehad met het huidige systeem. Onze beste economen zijn bezig met iets beters, en we gaan ervoor zorgen dat het mogelijk wordt.
Audiovisuales heeft deze dagen veel last gehad van gebrek aan mensen en motivatie. Hun livestream team was niet aanwezig om verslag te doen van de eerste dag van de State of the Union. Maar dat heeft ook weer de kracht van onze beweging aangetoond, want bij afwezigheid van Audiovisuales heeft de commissie Wijken spontaan de rechtstreekse verslaggeving van de bijeenkomst overgenomen, en van de daaropvolgende demonstratie uit solidariteit met het Griekse volk.
Golven komen, en vloeien terug. De beweging is in staat om zichzelf te regenereren. Dat moet ook. De toekomst van de revolutie is afhankelijk van een continue stroom van nieuwe mensen en nieuwe ideeën.
Ik weet dat heel veel mensen staan ??te popelen om zich bij onze beweging aan te sluiten. Maar ik heb ook verhalen gehoord van commissies die bezig zijn hun deuren te sluiten, commissies waarvan sommige leden zeggen dat ze geen man- en vrouwkracht meer nodig hebben. Kameraden, dit is pure onzin. We hebben altijd meer mensen nodig, en als iemand wat anders zegt, luister dan niet. Je hoeft aan niemand toestemming te vragen om ??deel te worden van de revolutie.
Indien een commissie of een werkgroep de verwachtingen niet meer waar kan maken of zich verandert in een exclusieve club, dan dient ze weggespoeld te worden en vervangen door nieuwe golven van revolutionair enthousiasme. De beweging presenteert zich als horizontaal. Als dat zo is, dan dient ze volledig geprivatiseerd te worden. Wie deel wil nemen, die neme deel. Creëer je eigen alternatieve commissies. Wissel informatie uit. Deel vrijelijk je gedachten, je gevoelens, je foto’s en je films. Dit is niet onze revolutie, het is de jouwe.
Oscar
