Voor jongeren legt deze strategie de klemtoon op het stimuleren van de internationale mobiliteit. Zo wil men de kwaliteit en de internationale aantrekkingskracht van het hoger onderwijs in Europa verbeteren door de mobiliteit van studenten en jonge arbeidskrachten over de landsgrenzen heen te bevorderen. Daarmee biedt de EU2020-strategie onvoldoende antwoorden op de echte bezorgdheden van jongeren.
Momenteel vindt in Europa ruim 21% van de -25-jarigen geen werk. Tegenover 2008 is de jongerenwerkloosheid in Vlaanderen gestegen met maar liefst 30%. En in andere Europese landen is dat niet anders met als uitschieter Spanje waar meer dan 40% van de jongeren werkloos is. Niet mis te verstane cijfers. De concrete streefcijfers en initiatieven die mikken op het bestrijden van jongerenwerkloosheid vallen in deze strategie dan ook bijzonder mager uit voor jongeren: 75% van de bevolking tussen 20-64 jaar moet werk hebben, het percentage voortijdige schoolverlaters moet lager zijn dan 10% en minstens 40% van de jongere generatie moet een titel of diploma hoger onderwijs hebben.
Maar Europa kan meer! Jongeren hechten veel belang aan een job, ze verbinden dit ook rechtstreeks met gelukkig zijn. Jongeren geven zelf aan dat er vooral nood is aan meer en betere informatie en begeleiding in hun zoektocht naar een job. Daarnaast vinden ze een kwalitatieve opleiding waarin alle competenties ontwikkeld worden essentieel. Jammer genoeg is het aanpakken van de jeugdwerkloosheid in deze nieuwe strategie geen topprioriteit.
De werkloosheidscijfers onder jongeren (en vooral bij laaggeschoolde jongeren) pieken niet alleen in deze minder gunstige economische periode. In de centrum- en grootsteden is er meer aan de hand dan conjuncturele jeugdwerkloosheid. Daar gaat het om de structurele werkloosheid, waarin mechanismen van uitsluiting en discriminatie jongeren uit kansengroepen de toegang tot de arbeidsmarkt nog sterker of helemaal ontzeggen. En als een olievlek spreidt deze problematiek zich verder uit naar de rest van het land. Zeggen dat de jeugdwerkloosheid wel zal oplossen als de economie weer aantrekt, is een loos argument.
En zelfs als de jeugdwerkloosheid zich na de recessie herstelt, is het kwaad al geschiedt. Want een deel van de jongeren valt momenteel uit de boot. Ze dreigen een hele tijd werkloos te zijn, vinden alleen minder kwaliteitsvolle jobs of moeten noodgedwongen jobhoppen van het ene naar het andere tijdelijke contract. Kortom, het is de hoogste tijd voor een structurele aanpak om een rem te zetten op de jeugdwerkloosheid.
Een strategie die de EU uit de crisis moet helpen en de Europese economie voorbereiden op de komende tien jaar heeft nood aan een duidelijkere visie op jongeren en straffe maatregelen die ingaan op wat jongeren benoemen als een nood of een probleem. In die zin moet deze strategie er niet alleen zijn voor jongeren, maar moet ze ook samen mét die jongeren gemaakt worden. We mogen de signalen van jongeren, experten in het jong-zijn en de bijhorende noden en deugden, niet zomaar naast ons neerleggen. Door samen met hen oplossingen te zoeken op maat van en in de leefwereld van jongeren, kan de EU een strategie maken die echt werkt. Alleen zo kan de EU ook in het komende decennium uitgroeien tot een welvarende en geloofwaardige regio voor al zijn burgers. Deze Europese strategie en bij uitbreiding, het Europese beleid, zal pas effectief zijn als jongeren er zich in herkennen.
Jongerenambassadeurs voor werk is een initiatief van de Vlaamse Jeugdraad i.s.m. de Vlaamse overheid en JINT. Een 40-tal jongeren komen samen om te doen, durven en denken over jongeren en werk. Dit project kadert in de ambitie van de EU om jongeren meer te betrekken bij de Europese besluitvorming.
