Nieuws - Guido Deckers

Prijs voor de Democratie voor FAN (Financieel Actie Netwerk)

"Democratie betekent: kunnen kiezen hoe we de wereld waarin we leven beter kunnen maken. Maar is het zo dat we kunnen kiezen?", vraagt Guido Deckers van het ACV en lid van FAN (Financieel Actie Netwerk) zich af. Hij peilde naar de democratie in ons land in zijn speech bij ontvangst van de Prijs voor de Democratie op de Gentse Feesten.

maandag 23 juli 2012 11:39
Spread the love

Is het niet eerder een kleine elite die een massa van mensen dicteert hoe de samenleving eruit moet zien?

En hoe ver staat het met de democratie in ons land?

Laat ons beginnen bij de politiek.

Welke instanties bepalen er wie er volksvertegenwoordiger kan worden?
Is dat de stem van de kiezer of wordt dit niet eerder bepaald door de partijleden?
Zien we vandaag niet dat het vooral de politieke partijen zijn die de leidende organen leiden? Mogen we vanuit dit opzicht dan niet eerder spreken van een lijstjesdemocratie dan wel van een kiezersdemocratie?

Volksvertegenwoordigers en andere bewindslieden worden niet door de burgers gekozen, maar door kandidatencommissies en bewindspersonen. En hoe zit het eens die volksvertegenwoordigers in het parlement zetelen?
Hebben zij dan de vrijheid om als individu te kiezen, of moeten zij de partijlijn volgen? Ik kan er niet naast zien, ik zie vooral kuddegedrag!

Democratie betekent ook vrij kunnen denken en daarvoor is informatie nodig.
De media spelen hierin een belangrijke rol en hebben veel macht op de geesten van de mensen. In tegenstelling tot politici, moeten de media geen verantwoording afleggen en worden zij niet afgerekend op eventuele foute berichtgeving!

De jongste decennia zijn de media massaal ontsnapt aan het middenveld van sociale organisaties en zijn de media in de handen gevallen van almaar grotere commerciële mediabedrijven.
Voor hen telt in de eerste plaats de winstgevendheid, niet de maatschappelijke of journalistieke kwaliteit.

Meer dan ooit tevoren is nieuws koopwaar geworden voor de massamedia.
De grote verliezers daarbij zijn de journalistieke selectie en aanpak van nieuws en duiding.
De duiding kwijnt zelfs weg en erger nog, de zoektocht naar de waarheid wordt opgeofferd aan snelheid en commercie.

Kunnen we van democratie spreken als de massamedia er niet in slagen om de belangstelling op te wekken bij het grote publiek voor de sluipende aanval op de inkomens van werkende mensen overal ter wereld?
Waarom is dit geen voorpaginanieuws, geen opener van het journaal?

De sluipende aanval op de inkomens van de werkende mens is geen voorpaginanieuws omdat de media in handen zijn van een rijke elite. Zij willen ons doen geloven dat die ongelijkheid in de samenleving normaal is!
En de journalist is de slaaf in dit verhaal!

Beste mensen, er is een keuze.
Politici hebben ook een keuze!
Ofwel voert men één politiek voor alle mensen, ofwel bevoordeelt men een bepaalde groep in de samenleving.

Vandaag gaan bijna alle politici mee in de concurrentielogica.
Dit kunnen we toch moeilijk democratie noemen? Concurrentie betekent altijd dat er ook verliezers zijn!
Om een elite van aandeelhouders te plezieren organiseert men concurrentie tussen de werknemers. Door die concurrentie wordt de loonkost zo laag mogelijk gehouden.

Hiervoor moeten er trouwens ook zo veel mogelijk werkzoekenden zijn.
Om dat te bevorderen wordt de pensioenleeftijd opgetrokken en zullen werkzoekenden vanaf 1 november 2012 steeds lagere uitkeringen krijgen.
Maar door de uitkeringen te verminderen in tijd, glijden nog meer mensen af naar armoede.

Na verloop van tijd zullen gezinshoofden 31% en alleenstaanden 12% onder de Europese armoedenorm zakken.
Het enige dat werklozen hiertegen kunnen doen is alle soorten van werk aanvaarden, ook al is het mensonwaardig of ongezond werk.

Is dat democratie?

Als wij als FAN vragen om de armoede te bestrijden, krijgen we van de politiek steevast te horen dat er geen geld is.
Om de laagste uitkeringen boven de armoedegrens te tillen, heeft men 1,25 miljard euro nodig op jaarbasis.
Dat lijkt veel, maar laat ons niet vergeten dat er genoeg geld ter beschikking is.

Alleen moet je de centen willen halen waar ze te vinden zijn!
Maar dat weigert de regering te doen! 
Zo krijgen vandaag alle bedrijven samen- de ene al veel meer dan de andere- 18,3 miljard euro aan belastingverminderingen. Daarbovenop krijgen de werkgevers vandaag nog eens 9 miljard in de vorm van loonsubsidies om de tewerkstelling te bevorderen.
Dat dit geld niet onmiddellijk te goede komt aan de tewerkstelling kan je zien aan de cijfers van de werkloosheid en de tijdelijke en flexibele contracten die vandaag een grote groep werknemers in de onzekerheid duwen!

Is dat democratie?

In plaats van het geld te gaan halen waar het zit, haalt men het liever uit de zakken van de werknemers.
En met werknemers bedoel ik mensen die hun handen en geest in dienst geven aan een werkgever. Maar men treft ook de kleine zelfstandigen, werkzoekenden, zieken en gehandicapten.

Zo weigert men vandaag aan het grote geld te komen door te weigeren een vermogensbelasting in te voeren. Die vermogensbelasting zou op jaarbasis 8 miljard euro kunnen opbrengen.
Om het grote geld te kunnen laten ontsnappen, weigert de regering het bankgeheim volledig op te heffen en weigert ze een vermogenskadaster in te voeren.

Is dat democratie?

En waarom moeten de werknemers in de meeste landen over heel de wereld het slachtoffer zijn van de crisis die ze zelf niet hebben veroorzaakt?
Een wereldwijd toegepaste transactietaks van 0,05 % per jaar kan tussen de 477 en 1.022 miljard euro opbrengen.
Een heffing van deze taks in de eurozone kan tussen de 250 en 400 miljard euro opbrengen. Waarom wachten politici zo lang op het invoeren hiervan?

Is dat democratie?

Neen. De politici van vandaag maken duidelijk een andere keuze. Een keuze om bepaalde groepen in de maatschappij te bevoordelen.

Het FAN maakt een andere keuze.
Een keuze die goed is voor alle mensen.
Een keuze voor herverdeling van de rijkdom en van tewerkstelling.

Daarom zullen we doorgaan met de actie “Laat het grote geld niet ontsnappen”.
Daarom geven we niet op en zullen we ons draagvlak blijven versterken via acties en campagnes.

Beste mensen, een netwerk bestaat uit organisaties. Maar achter elke organisatie staan mensen die het werk doen.
Daarom wil ik om te eindigen u de namen geven van de mensen die de FAN-motor doen draaien:

KWB: Koen Steel
LBC-NVK: Dominic Van Oosterwijck
FairFin: Luc Weyn
Oxfam solidariteit : Katrien Vervoort
Links Ecologisch Forum: Michel Vanhoorne
11.11.11.: Rudy De Meyer
ABVV: Kristel De Backer
ACLVB: Yves Arys
ACV: Guido Deckers
Attac Vlaanderen: Eric Goeman

take down
the paywall
steun ons nu!