Verslag, Nieuws, Economie, België -

Premies bij Dexia. Vakbonden delen in de klappen

De vakbonden bij Dexia Holding kwamen vorige week vol in de wind te staan toen bleek dat er bij de door de overheid onderstutte restbank 'functiepremies' tot 45.000 euro werden uitbetaald. De christelijke bediendecentrale LBC-NVK bleef de cao over die premies verdedigen, zelfs tegen het gemor in eigen rangen in.

dinsdag 10 januari 2012 15:17
Spread the love

Niet alleen kregen de vakbonden de volle laag toen bekend raakte dat er ondanks het rampjaar 2011 toch functiepremies werden uitbetaald bij Dexia Holding, ze bleken ook nog eens hopeloos verdeeld te zijn.

De socialistische bediendecentrale BBTK, de liberale vakbond ACLVB en de Franstalige christelijke bedienden van CNE weigerden de tweede cao te tekenen die de premies voor het vijftigtal kaderleden regelt. Voor die groep gaat het om premies tot maximum 25.000 (voor de senior executives) en zelfs 45.000 euro voor de hoogste inkomens bij Dexia Holding. “Dat is niet fatsoenlijk tegenover de Belgische samenleving”, klonk het streng bij BBTK.

De drie vakbonden schaarden zich wel achter de cao voor de bedienden en lagere kaderleden die respectievelijk een premie tot 2500 en 5000 euro kregen. Alle vermelde bedragen zijn bruto en maximumbedragen.

De christelijke bediendecentrale LBC-NVK zette haar handtekening onder beide cao’s, dus ook de cao voor de hoogste kaderleden. “We weten ook wel dat de directie die cao gebruikt om zichzelf in te dekken. Maar door die cao te tekenen, verhinderen we wel dat de directie zotte dingen doet door volledig à la tête du client echt grote bonussen uit te delen. Nu hebben we tenminste greep en zicht op het beleid”, zegt Stefaan Decock, binnen LBC-NVK verantwoordelijk voor de financiële sector.

Verknoeid

Maar kan dat wel? Werknemers met dergelijke bedragen belonen in een bedrijf dat in een paar jaar tijd volledig verknoeid werd en dat een staatsgarantie van 54 miljard euro nodig heeft om te overleven? Ook binnen LBC-NVK klonk heel wat gemor onder de leden en militanten. “Die werknemers van Dexia Holding worden helemaal niet beloond, maar leveren juist heel zwaar in”, reageert LBC-NVK.

Het zit zo, legt de vakbond uit. Van de 360 werknemers van Dexia Holding zullen er op termijn maar enkele tientallen overblijven. Zij zullen de omvangrijke portefeuille kredieten moeten beheren en er voor zorgen dat de Holding de garanties van de Belgische overheid nooit zal moeten aanspreken.

De andere werknemers kunnen overstappen naar de bank Dexia of de verzekeringspoot. Daarvoor werd een zogenaamde cao 32bis getekend die de voorwaarden vastlegt voor de overstap van die werknemers. Eén van die voorwaarden was dat alle variabele verloningen werden geschrapt.

Dexia Holding was nu net – geheel in lijn met risicoverslaafde politiek van de financiële instelling – kampioen van de variabele verloning. “Loonafspraken werden op individuele basis geregeld. Voor sommige personeelsleden kon de verhouding variabel en vast loon oplopen tot 50 procent. Waanzinnige toestanden”, zegt Stefaan Decock van LBC-NVK.

Sommige kaderleden verloren dus dit jaar de helft van hun loon. Ook de bedienden moesten een inlevering van 5 tot 10 procent slikken. “Wij zijn blij dat we eindelijk van die enorme massa variabel loon af zijn. Maar het blijft wel een zware inlevering natuurlijk. De enveloppe die de directie nu voorstelt, compenseert dat een klein beetje”, zegt Stefaan Decock.

De compensatie bedraagt voor de bedienden zo’n 80 procent (van hun vroegere variabel loon dus). Voor de kaderleden 30 tot 40 procent.

Koele minnaars

Maar toch: 45.000 euro. Voor veel mensen is dat een volledig bruto jaarloon. Stefaan Decock: “Dat is gigantisch veel geld. En je kan ons verwijten dat we dat niet naar beneden hebben gekregen. Maar aan de andere kant hebben wij die hoge bedragen niet uitgevonden bij Dexia Holding. Dat systeem bestond en mochten we niet getekend hebben dan zou de directie volledig willekeurig wellicht nog hogere bedragen uitgedeeld hebben. Bovendien zijn wij ook een vakbond voor kaderleden. Ofwel verdedig je hen dan, ofwel niet. Ook als het om hoge lonen gaat.”

Ironisch is wel dat net de vakbonden altijd al koele minnaars geweest zijn van variabele verloning. “Het ligt heel moeilijk. Maar als je je daar principieel tegen verzet, word je aan 150 per uur gepasseerd. Het is een modetrend in de human resources, een spielerei van werkgevers. Maar het geeft meer miserie dan wat anders. Ofwel probeer je daar als vakbond greep op te krijgen, ofwel ontken je het fenomeen. Vergeet ook niet dat de totale loonmassa niet steeg door die premies en bonussen. De totale verloning bleef dus gelijk maar werd alleen anders verdeeld”, zegt Stefaan Decock.

take down
the paywall
steun ons nu!