Ik had ze liever in een bloemenwinkel zien staan met potgrond. Diversiteit is toch wel een andere materie.
Als reactie op een opiniestuk van Samira Azabar “Antwerpen, ik hou van u, ik walg van u “ schreef de Antwerps schepen van diversiteit en NVA politica een bijzonder schrijnende open brief “Racisme is geen excuus om de eigen verantwoordelijkheid te ontlopen” .
Echter de voorstelling van de feiten zoals die aangehaald wordt door de schepen staat heel ver van de werkelijkheid. Of het onbewust is door onwetendheid of bewust als strategie dat antwoord laat ik aan u als lezer over, ikzelf heb er althans mijn gedacht over. Vooreerst kan ze het probleem van racisme niet onder de mat vegen door andere vormen van discriminatie aan te halen en ten onrechte daarin verbanden te leggen. Het slachtoffer van racisme kan ze op geen enkele wijze medeverantwoordelijk nemen voor de discriminerende daden van anderen die ze ten onrechte veralgemeniserend in éénzelfde groep steekt. Dat op zich is al een ernstige vorm van discriminatie.
Ze haalt een situatie aan van sexisme alsof dit een typisch en haast uitsluitend allochtoons probleem is. We menen ons anders nog wel een autochtoons politicus en notabene partijgenoot van haar te herinneren die omwille van ernstige verdenking van dit specifiek probleem uit zijn toenmalige functie opstapte enige tijd terug. Sexisme komt overal voor, ook in NVA middens, niet meteen een modelvoorbeeld van het “allochtonisme”.
Ze draait ook heel snel de problematiek om door te stellen dat racisme van beide zijden komt. Nu ja er zal inderdaad wel een vorm van racisme bestaan vanuit allochtoonse hoek als je lang genoeg zoekt, stellen dat die problematiek even groot is als omgekeerd is zeer ten onrechte. Als autochtoon met nochtans behoorlijke ervaring in die materie is mij die vorm van racisme waar ik haar logica volgend ongetwijfeld slachtoffer van zou moeten zijn mij geheel vreemd. Ik merk daarentegen een bijzonder grote wil vanuit allochtoonse hoek om open te staan en verdraagzaam te zijn, het enige wat zij terug verlangen is wat menselijkheid. Ik bejubel de multiculturele samenleving niet zoals de schepen suggereert, ik erken gewoon haar bestaan en ervaar ook dat zij een zeer aangename samenleving kan zijn in haar multiculturaliteit. Ik leer ermee omgaan en leer daarbij ook dat dit ontzettend veel voordelen biedt.
Als de schepen van diversiteit beweert dat de politiek aan dit probleem niets kan verhelpen, dan stel ik me ernstig de vraag of ze wel de capaciteiten en inzicht heeft die die functie feitelijk vereisen. Want dat is waar politiek net wel om gaat. Ze haalt argumenten aan als taalbeheersing die een belangrijke rol ‘zouden’ spelen in het ontstaan van racisme. Een zeer groot deel van onze allochtoonse bevolking is de Nederlandse taal echter meer dan behoorlijk machtig, niet zelden machtiger dan de schepen haar gemiddelde kiezer. Maar ofschoon hun taalbeheersing blijven zij slachtoffer van dagdagelijks racisme.
De schepen bevestigt zelf dat de sociaal economische achterstand binnen de allochtoonse gemeenschap aanzienlijk groter is, al was dat in een meer verwijtende context bedoeld (quote: “Ze vormen ook een overgrote vertegenwoordiging in sociale woningen”), maar erkent daarmee het probleem dus feitelijk wel. Sociaal economische achterstand is ook iets waar de politiek niets aan kan doen ? Ze stelt dat criminaliteit in grotere mate aanwezig is in zo’n sociaal economische achtergestelde groep, het oorzakelijk verband is haar geheel ontgaan ? Ze stelt dat de politiek niets aan racisme kan doen: in negatieve zin duidelijk wel, want de schepen voedt het wel door de oorzaak van sociaal economische problemen bij senioren af te schuiven op de rug van andere sociaal economische minderbedeelden, terwijl die verantwoordelijkheid niet bij hun ligt maar wel bij de politiek. Als de politiek racisme kan aanwakkeren dan kan ze die ook bestrijden, de vraag is niet of dit kan maar of de wil er daartoe is. Voor hoe het voor de schepen daarmee zit laat haar open brief allesinds weinig aan de twijfel over.
Ze schuift alle verantwoordelijkheid af op slachtoffers en minimaliseert daarbij de verantwoordelijkheid van de racismeplegers, ontkent alle eigen verantwoordelijkheden als politica en nu als schepen (van diversiteit notabene), legt verbanden waar ze niet zijn en stigmatiseert daarbij een hele gemeenschap. Ze moet het mij niet kwalijk nemen maar komt bij mij niet geloofwaardig over als ze stelt racisme te willen bestrijden, of zelfs nog maar te erkennen.
geschreven door: Abrimont
