Bijna de helft van de leden van politieke partijen is vrouw, maar slechts 10 procent van de leiderschapsposities wordt door vrouwen bekleed, blijkt uit een nieuwe studie van het VN Ontwikkelingsprogramma (UNDP) en het Nationaal Democratisch Instituut voor Internationale Zaken (NDI).
“Minder dan 20 procent van de parlementaire zetels wordt bezet door vrouwen”, zegt Helen Clark, hoofd van het UNDP. “Het is duidelijk dat politieke partijen meer moeten doen, en daarbij hulp moeten krijgen, om politiek empowerment van vrouwen te ondersteunen.”
Het rapport is tegelijk een gids met good practices om vrouwenparticipatie te versterken. Er staan twintig case studies in uit landen als Burkina Faso, El Salvador, Indonesië, Marokko, Spanje, Oost-Timor, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten.
“Als we democratie en vrouwenparticipatie willen vergroten, moeten we politieke partijen aanspreken, en niet negeren”, zegt Winnie Byanyima, directeur van het UNDP Gender Team. Tenzij vrouwen partijen leiden, zullen ze geen regeringen leiden, aldus Byanyima, een voormalig Ugandees parlementslid en diplomaat.
Millenniumdoelen
Wereldwijd is maar 16 procent van de ministers vrouw. Onder staatshoofden is het percentage 5 procent, “ondanks alle pogingen om discriminatie van vrouwen uit te bannen”, aldus het rapport. Geen enkele regio is op weg naar het Millennium Ontwikkelingsdoel, van 30 procent vrouwen op besluitvormingsposities.
De gids beveelt een aantal strategieën aan, zoals het trainen en begeleiden van vrouwelijke kandidaten tijdens verkiezingen. Voor de verkiezingen is het belangrijk dat partijen regels afspreken om een aantal vrouwelijke afgevaardigden te garanderen. Als de interne organisatie van een partij zwak is en de regels voor rekrutering niet duidelijk, worden beslissingen sneller genomen door elites, die vaak uit mannen bestaan.
Er zijn vele goede voorbeelden in verschillende landen, volgens de gids. Dat verschilt van afspraken over een minimaal aantal zetels voor vrouwen tot aangepaste vergaderdata in het Zuid-Afrikaanse parlement om parlementariërs de kans te geven beter voor hun familie te kunnen zorgen.
