Op de lange lijst van politieke gevangenen in de VS staan journalisten, klokkenluiders van de Nationale Veiligheidsstaat, Afro-Amerikaanse, Amerikaans-Indiaanse en Latijns-Amerikaanse revolutionairen, buitenlandse diplomaten, moslims die nooit berecht werden, vrouwen die zich hebben verdedigd tegen geweld en milieu-activisten.

Doorheen de geschiedenis hebben opeenvolgende Amerikaanse regeringen opsluiting van politieke tegenstanders gebruikt om kritiek de kop in te drukken en de belangen van de economische elites te vrijwaren.

Geschiedenis van repressie

Bekende voorbeelden zijn de gevangenen die zogezegd werden betrapt of er werden ingeluisd in undercoveroperaties van de Amerikaanse Nationale Veiligheidsstaat, of vanwege hun politiek activisme werden gearresteerd voor een klein vergrijp, zoals de zwarte Amerikaan George Jackson.

Elke strijd van de werkende klasse en de onderdrukte volkeren tegen de controle van de klasse aan de macht mondt uit in opsluiting van activisten voor hun revolutionair werk. ‘Politieke gevangene’ stond vaak synoniem voor revolutionairen die achter de tralies belandden omdat ze vochten tegen nationale onderdrukking. Dat was onder andere het geval voor een aanzienlijk aantal Black Panthers.

Daartegenover staat dat ongeveer honderd jaar geleden het merendeel van de politieke gevangenen in de VS vakbondsleden, anti-oorlogsactivisten en marxisten waren als Joe Hill, Eugene Debs en Big Bill Haywood.

Vandaag wordt iedereen die misdaden van de VS in binnen- en buitenland bekendmaakt, beschouwd als de gevaarlijkste vijand van het Amerikaanse overheidsapparaat voor Nationale Veiligheid.

Daarnaast zijn er nog de vele duizenden gevangenen die nooit een eerlijk proces hebben gekregen of onschuldig zijn aan de hen ten laste gelegde feiten. Een hoog percentage daarvan zijn niet-witte mensen die in de VS als tweederangsburgers worden beschouwd. Een deel ervan werd geëxecuteerd, zoals Troy Davis, of werd/wordt voor de rest van hun leven opgesloten.

De VS vertegenwoordigt amper 4, 25 procent van de wereldbevolking maar heeft wel ongeveer 20 procent van de wereldwijde gevangenisbevolking. En er zitten vijf maal meer zwarte Amerikanen gevangen dan witte (12 procent van de Amerikaanse bevolking is zwart).

De regering rangschikt zijn politieke gevangenen in zeven categorieën:

1. Ambtenaren van de instellingen van de Nationale Veiligheidsstaat en journalisten die werden opgesloten omdat ze flagrante criminele feiten van de regering hebben openbaar gemaakt;
2. Vertegenwoordigers van buitenlandse regeringen die Washington wil omverwerpen en die vastzitten voor ‘schending’ van illegale en unilaterale VS-sancties tegen hun land;
3. Zwarte en inheemse Amerikanen en Latijns-Amerikaanse revolutionairen die opkwamen voor de rechten van hun volk;
4. Arabieren en moslims die na 9/11 een doelwit werden;
5. Gevangenen in de folterkamers van Guantánamo, opgesloten zonder eigen vorm van inbeschuldigingstelling;
6. Vrouwen die zich hebben verdedigd tegen gewelddadige aanvallen;
7. Leefmilieu-activisten.

1. Ambtenaren van de overheidsinstellingen van de Nationale Veiligheid en journalisten die illegale spionageactiviteiten en oorlogsmisdaden publiceerden

Een aantal klokkenluiders zat voorheen in de gevangenis of wordt nog gezocht, onder andere:

• Chelsea Manning, inlichtingenanalist van het Amerikaanse leger;
• Edward Snowden, systeembeheerder van de NSA (National Security Agency);
• Reality Winner, inlichtingenexpert van de Luchtmacht;
• John Kiriakou, analist van de CIA (Central intelligence Agency);
• Jeremy Hammond, hacktivist (samentrekking van hacker en activist);
• Jeffrey Sterling, CIA-werknemer;
• Thomas Drake, NSA-directielid;
• Aaron Swartz, hacktivist;
• Matt DeHart, inlichtingenanalist van de Air National Guard (reservecomponent van de Luchtmacht);
• Barrett Brown, journalist;
• Terry Albury, FBI-agent (Federal Bureau of Investigation).

Op dit ogenblik zitten volgende personen in de gevangenis:

Julian Assange, gerenommeerd journalist en redacteur van WikiLeaks, die in 2019 werd gearresteerd in de Ecuadoraanse ambassade in Londen, waar hij sinds 2012 asiel had gekregen.

In april 2022 beval een Britse rechter zijn uitlevering aan de VS, waar hem een gevangenisstraf van 175 jaar wacht voor het publiceren van waarheidsgetrouwe informatie over de oorlogen in Irak en Afghanistan. De VS heeft Assange beschuldigd op basis van de Spionagewet, ook al heeft hij dezelfde informatie gepubliceerd als de New York Times en de Washington Post.

Onderzoeker Mark Weisbrot verklaarde in 2017: “Julian Assange is een politieke gevangene. … Zijn misdaad en die van WikiLeaks was dat ze het beroep van journalist hebben uitgeoefend, in het bijzonder ter verdediging van de mensenrechten en burgerlijke vrijheden. … De echte misdaad van Assange en WikiLeaks was dat ze de misdaden van de machtigste lui ter wereld hebben aan het licht gebracht.”

De uitlevering van Assange, journalist en Australisch burger, aan de VS zou wat ons nog rest aan vrije pers en democratische rechten geen goed doen. Geen enkel geval belichaamt beter de oude slagzin van de Industrial Workers of the World voor ‘gevangenen van de klassenoorlog’: “Remember! We’re in here for you, you’re out there for us.” Ook Roger Waters van Pink Floyd en Noam Chomsky hebben het opgenomen voor Assange en gewezen op het belang van zijn zaak.

Daniel Hale zit sinds 2019 in de gevangenis. Hij werd veroordeeld tot 45 maanden voor het vrijgeven van documenten die aantoonden dat de Amerikaanse militaire aanvallen met drones voornamelijk onschuldige Afghaanse burgers troffen. Hale werkte mee aan het droneprogramma terwijl hij van 2009 tot 2013 in dienst was bij de Air Force en het NSA. Later werd hij een uitgesproken criticus van het beleid en zette zich in voor de verdediging van klokkenluiders.

 

Trailer van de documentaire National Bird:

 

Wellicht was de zaak van Hale het bronmateriaal voor de Drone Papers. De documentaire National Bird gaat over de klokkenluiders in het Amerikaanse moordprogramma met drones. Voor zijn eerlijke getuigenis kreeg Hale de Sam Adams Award for Integrity in Intelligence en de Blueprint for Free Speech International Whistleblowing Prize. Journalist Chris Hedges heeft over zijn zaak bericht.

Joshua Schulte, voormalige hacker in dienst van de CIA, werd ervan beschuldigd twee miljard bladzijden geheime gegevens, bekend onder de naam Vault 7, naar WikiLeaks te hebben doorgespeeld.

De Vault 7-programma’s waren technieken die de CIA gebruikte om wifi-netwerken te compromitteren, Skype te hacken, antivirussoftware te omzeilen, smartphones van Apple en Android te hacken tijdens overzeese spionageoperaties, met het internet verbonden televisies te veranderen in afluisterapparaten en het commando te krijgen over het besturingssysteem van auto’s.

Schulte zit in de gevangenis sinds 2018 en kijkt tegen 80 jaar aan, overigens in harde omstandigheden, vergelijkbaar met wat Assange vandaag meemaakt.

Ana Belén Montes werkte als analist voor het Defense Intelligence Agency (DIA) en waarschuwde Cuba voor de Amerikaanse agressieplannen. Ze werd in 2001 gearresteerd, pleitte schuldig aan samenzwering en spionage en verdween voor 21 jaar achter de tralies. Het grootste deel daarvan bracht ze door in een isoleercel in Fort Worth, Texas. Montes richtte zich persoonlijk tot de rechter:

“In mijn ogen is het beleid van onze regering tegenover Cuba wreed, onrechtvaardig en zeer onvriendelijk. Ik voelde mij moreel verplicht het eiland te helpen om zich te verdedigen tegen onze inspanningen om onze waarden en ons politiek systeem aan de Cubanen op te dringen. We hebben veertig jaar lang blijk gegeven van onverdraagzaamheid en minachting voor Cuba.”

“We hebben nooit het recht van Cuba om zelf zijn toekomst, zijn idealen van gelijkheid en rechtvaardigheid te bepalen, gerespecteerd. Ik begrijp niet dat wij blijven proberen om Cuba te dicteren … hoe het zijn leiders moet kiezen, wie zijn leiders moeten zijn en welke wetten gepast zijn voor dat land. Waarom laten we de Cubanen niet zelf beslissen over hun binnenlandse aangelegenheden?”

2. Buitenlanders, opgesloten voor ‘schending’ van illegale Amerikaanse sancties

Mun Chol Myong is een Noord-Koreaan die op 20 maart 2021 werd uitgeleverd aan de VS en prompt werd opgesloten. Hij was in mei 2019 gearresteerd in Maleisië op bevel van een rechter in Washington. De VS beschuldigde hem van samenzwering en het witwassen van geld terwijl hij enkel de Amerikaanse sancties had omzeild om de Democratische Volksrepubliek Korea te voorzien van broodnodige goederen.

Een hooggeplaatste ambtenaar van het Amerikaanse ministerie van Justitie verklaarde dat buitenlanders die geen voet in de VS hebben gezet, toch kunnen uitgeleverd worden als ze Amerikaanse wetten overtreden. De VS hebben Noord-Korea sinds 1950, bij de start van de Amerikaanse oorlog tegen Korea, een blokkade opgelegd om zijn economie en sociale vooruitgang te fnuiken.

Alex Saab, een Venezolaanse diplomaat, werd op 12 juni 2020 op bevel van de VS opgesloten in een gevangenis in de Republiek Kaapverdië. Amerikaanse agenten haalden hem op en brachten hem op 16 oktober 2020 over naar een gevangenis in Miami.

Op het ogenblik van zijn arrestatie was Saab op diplomatieke missie om voedsel- en energieleveringen te organiseren ter verlichting van de humanitaire crisis in Venezuela, een crisis die overigens grotendeels werd veroorzaakt door de illegale Amerikaanse blokkade.

Op basis van het Verdrag van Wenen van 1961 van de VN genoot Saab als diplomaat immuniteit. Zijn opsluiting was dus onrechtmatig. De VN-Mensenrechtencommissie en andere internationale verdedigers van de mensenrechten hebben zijn uitlevering aangeklaagd. De National Lawyers Guild (Nationale Gilde van Advocaten) eist zijn onmiddellijke vrijlating.

Simón Trinidad (Ricardo Palmera) leidde vele jaren massabewegingen voor sociale verandering in Colombia en was ook hooggeplaatste onderhandelaar voor de guerrillabeweging FARC (de Revolutionaire Gewapende Strijdkrachten van Colombia).

In 2003 werd hij naar Ecuador gestuurd om contact te leggen met VN-functionaris James Lemoyne. Zijn opdracht maakte deel uit van de inspanningen om de vredesgesprekken met de Colombiaanse regering nieuw leven in te blazen en te beginnen praten over de uitwisseling van krijgsgevangenen.

Hij werd in 2004 gevangen genomen in Ecuador en uitgeleverd aan de VS op beschuldiging van drugsmokkel en kidnapping. Tot vier keer toe moest hij voor de rechter verschijnen omdat zijn proces telkens opnieuw werd nietig verklaard. Uiteindelijk werd hij veroordeeld tot 60 jaar in de zwaar beveiligde gevangenis van Florence in Colorado.

Meng Wanzhou, financieel directeur en vicevoorzitter van de raad van bestuur van de Chinese techgigant Huawei, werd in 2018 op vraag van de VS gearresteerd in Canada. Washington had haar bedrijf ervan beschuldigd de Britse bank HSBC te hebben misleid en bepaalde feiten in de zakelijke samenwerking met Iran te hebben verzwegen, wat een schending was van de illegale unilaterale Amerikaanse sancties. Meng werd in september 2021 weer vrijgelaten.

3. Strijders tegen de nationale onderdrukking van hun volk en de status van tweederangsburgers

Veel zwarte politieke gevangenen in de VS waren in de jaren 1960-70 het doelwit van het Counter Intelligence Program (COINTELPRO) van de FBI, die wilde afrekenen met de bevrijdingsbeweging van de zwarte Amerikanen.

Journalist Glen Ford: “Als je probeert de zwarte bevolking te leiden op een onafhankelijk politiek pad, zal de VS-staat je neutraliseren, opsluiten of doden. Als je je recht om jezelf en je volk te verdedigen tegen de onderdrukking van de staat uitoefent, zullen ze je vogelvrij verklaren, opsporen en vervolgen.”

Volgens de FBI moest COINTELPRO “ontmaskeren, ontwrichten, misleiden, discrediteren of neutraliseren”. Daarbij “moet van elke gelegenheid gebruik gemaakt worden door de inzet van contraspionagetechnieken … met het oog op maximum resultaat … en de uiteindelijke doelstelling moet zijn de groei van de militante zwarte organisaties op lange termijn, vooral onder de jongeren, te voorkomen.”

In die operatie van de politiestaat tegen de zwarte bevrijding werden minstens 38 leden van de Black Panther Party gedood, onder andere Fred Hampton en Mark Clark. Op basis van in elkaar geflanste beschuldigingen verdwenen ook nog honderden leden achter de tralies voor gewapende zelfverdedigingsacties, verscheidenen zelfs voor meer dan 45 jaar.

 

The FBI’s War on Black America (53:55):

 

Op de website Members of the Black Panther Party Still Imprisoned vind je het aantal leden dat nog vastzat, waarvan sommigen ondertussen zijn overleden. De films The FBI’s War on Black America en COINTELPRO 101 documenteren het vuile werk van de politiestaat.

Onder de gevangenen vinden we volgende strijders:

Mumia Abu-Jamal is de bekendste politieke gevangene onder de Zwarte Panters. In pure COINTELPRO-stijl werd hij in 1981 ter dood veroordeeld voor de moord op een politieagent uit Philadelphia.

De rechter die in Abu-Jamals proces en zijn latere beroepsprocessen de voorzittershamer hanteerde, was Albert Sabo. Een rechtbankjournalist ving zijn woorden op: “Ik ga een handje toesteken om die … (zegt het n-woord) … te roosteren”.

Zwarte juryleden werden systematisch uitgesloten, getuigen werden omgekocht en bedreigd om te liegen, documenten werden achtergehouden door het kantoor van de aanklager.

Mumia organiseerde mensen voor campagnes tegen het politiemisbruik in de zwarte gemeenschap van Philadelphia. Hij was ook voorzitter van de Association of Black Journalists. Zijn terdoodveroordeling werd later omgezet in levenslang, tijd die hij gebruikt om boeken te publiceren.

Meer informatie over hem vind je in de films ‘Mumia Abu Jamal: A Case For Reasonable Doubt?’ en ‘Mumia: Long Distance Revolutionary’, of op de websites http://freemumia.com/ en https://bringmumiahome.com/ .

Leonard Peltier was een activist van de American Indian Movement (AIM) die de inheemse gemeenschappen wilde organiseren om op te komen voor hun rechten. Ook zijn levenslange gevangenisstraf was het werk van COINTELPRO.

Ondertussen zit hij al 46 jaar vast voor de moord op twee FBI-agenten. Peltier nam deel aan de tentenkampen van de AIM op het indianenreservaat van Pine Ridge waar de FBI in 1975 een vuurgevecht uitlokte.

Ongeveer 64 inheemse Amerikanen, waarvan de meesten banden hadden met de AIM, werden vermoord. De FBI heeft hun dood nooit onderzocht en hield bewijs achter dat Peltier vrijpleitte. Tijdens zijn proces in beroep gaf de regering toe dat ze niet kon bewijzen dat hij de twee FBI-agenten had vermoord. Ze hield wel het bewijs van zijn onschuld achter en flanste ander ‘bewijs’ in elkaar.

De andere leden van de AIM die moesten terechtstaan voor de moorden werden vrijgesproken op basis van zelfverdediging. Eén aanklager gaf zelfs toe: “Edelachtbare, we weten niet wie die agenten vermoord heeft. En we weten ook niet in hoeverre Mr. Peltier er een aandeel in had.”

 

Incident at Oglala:

Amnesty International, Nelson Mandela, Desmond Tutu, de American Association of Jurists, 54 leden van het Congres en vele anderen hebben zijn vrijlating geëist. Dankzij de film Incident at Oglala van Michael Apred, verteld door Robert Redford en de bestseller In the Spirit of Crazy Horse: The Story of Leonard Peltier and the FBI’s War on the American Indian Movement van Peter Matthiessen, raakte zijn zaak overal bekend. Meer informatie vind je op de website https://www.whoisleonardpeltier.info/ en in Peltiers boek Prison Writings.

Mutulu Shakur, lid van de beweging Republic of New Africa, werkte mee aan VN-rapporten over de discriminatie van zwarte gemeenschappen, die vanaf 1970 door de FBI werden geïnfiltreerd in het kader van COINTELPRO. In 1979 hielp hij zijn zus Assata Shakur ontsnappen uit de gevangenis. Sindsdien staat er een prijs op haar hoofd.

Mutulu werd in 1988 veroordeeld voor samenzwering en diefstal waarbij een bewaker en twee politieagenten omkwamen. Hoewel nergens uit het bewijs bleek dat hij iemand had gedood, kreeg hij 60 jaar cel.

Hij werd ook veroordeeld voor zijn medewerking aan de ontsnapping van zijn zus Assata Shakur, die asiel kreeg in Cuba en daar nog altijd woont. Op twee processen wees het bewijs andere verantwoordelijken voor de moorden aan (één persoon getuigde voor de aanklager in ruil voor strafvermindering). De overige beklaagden werden vrijgesproken voor moord. Meer informatie vind je op https://mutulushakur.com/ en de website van de Jericho Movement.

Jamil Abdullah al-Amin (H. Rap Brown) was voorzitter van het Student Non-Violent Coordinating Committee (SNCC) en leider van de Black Panther Party. FBI-baas J. Edgar Hoover zelf had hem – samen met Stokely Carmichael, Elijah Muhammad en Maxwell Stanford – aangestipt als doelwit voor COINTELPRO.

In oktober 1971 werd hij door de politie ingesloten, neergeknald en gearresteerd. Hij moest voor vijf jaar naar de gevangenis van Attica in de staat New York. Van 1992 tot 1997 hield de FBI Al-Amin nauwgezet in de gaten en legde dat vast in maar liefst 44.000 pagina’s lange documenten.

In 2000 kwamen twee sheriffs naar Al-Amins winkel met een dagvaarding omdat hij niet was komen opdagen voor een betwiste verkeersovertreding. Ze vonden hem niet thuis maar stootten op een zekere Otis Jackson, die meteen het vuur opende.

In dit incident werden beide agenten neergeschoten, waarvan één overleed aan zijn verwondingen. De dag erop bekende Otis Jackson de feiten. Toch werd Al-Amin veroordeeld tot levenslange opsluiting zonder kans op vervroegde voorwaardelijke vrijlating. Meer informatie vind je op https://whathappened2rap.com/.

Veronza Bowers was een organisator van de Black Panther Party in de late jaren 1960. Hij werd veroordeeld tot 49 jaar voor de moord op een parkwachter op basis van de getuigenis van twee regeringsinformanten. Er waren geen ooggetuigen en geen onafhankelijk bewijs. Voor meer informatie zie https://veronza.org/ en https://prisonersolidarity.com/.

Ed Poindexter en Mondo we Langa (die in 2016 in gevangenschap stierf) waren leiders van de Black Panthers in Omaha, Nebraska in de jaren 1960 en doelwitten van COINTELPRO. Beiden kregen levenslang voor de moord op een politieagent. Ze werden veroordeeld op basis van de getuigenis van een tiener die door de politie werd geslagen en werd bedreigd met de elektrische stoel als hij Poindexter en Mondo niet als schuldigen aanwees.

Amnesty International beschouwt hen als ‘gewetensbezwaarden’. Poindexter zit al 52 jaar vast. Meer informatie vind je in het boek FRAMED: J. Edgar Hoover, Cointelpro and the Omaha Two story en de documentaire ‘Ed Poindexter & Mondo We Langa’.

 

Ed Poindexter & Mondo We Langa:

 

Kamau Sadiki (Freddie Hilton) was lid van de Black Panther Party en het Black Liberation Army en stond dicht bij Assata Shakur. Hij zit in de gevangenis sinds 2002 voor de moord op een politieagent in 1971. Twee getuigen konden Kamau toen niet aanwijzen bij een keuzeconfrontatie en er was geen fysiek bewijs van zijn betrokkenheid bij de feiten. De zaak werd aanvankelijk geseponeerd bij gebrek aan bewijzen.

In 2002 werd hij echter opnieuw gearresteerd en veroordeeld tot levenslang voor dezelfde moord, nadat hij geweigerd had mee te werken met de regering: hij moest Assata Shakur overhalen Cuba te verlaten en naar een ander land te reizen waar ze haar zouden kunnen arresteren. Voor meer informatie zie https://freekamau.com/.

Joy Powell organiseerde protestbijeenkomsten tegen politiegeweld en -corruptie en eiste dat de politie zich zou verantwoorden voor de gemaakte slachtoffers. Daarmee kwam ze in het vizier van het politiekorps van Rochester te liggen. In 2006 werd ze door een uitsluitend witte jury schuldig bevonden aan diefstal en mishandeling, hoewel er geen bewijs was en er ook geen enkele ooggetuige opdook. Ze kreeg 16 jaar.

Terwijl ze haar straf uitzat, werd ze in 2007 beschuldigd van moord in een niet-opgeloste zaak uit 1992, wat 25 jaar bovenop de eerste straf opleverde. De eerste dag van die 25 jaar gaat dus in op de dag na de laatste dag van haar straf van 16 jaar. Voor meer informatie zie http://freejoypowell.org/ en het artikel ‘America is Still Locking People Up for Their Activism, Including Black Women.’

Alvaro Luna Hernandez (Xinachtli) is een activist uit Texas die opkwam voor de rechten van Mexicaanse Amerikanen en zich verzette tegen politiegeweld. Hij werd voortdurend geviseerd door de politie.

Bij een eerste arrestatiepoging in 1996 op basis van een valse aanklacht van diefstal (die later werd geseponeerd) ging de politie niet bepaald zachtzinnig te werk en werd hij veroordeeld tot 50 jaar omdat hij zich tegen zijn arrestatie had verzet en een sheriff zou bedreigd hebben. Voor meer informatie zie: https://freealvaro.net/ en https://prisonersolidarity.com/.

Andere politieke gevangen zijn onder meer Ruchell Cinque Magee, Fred ‘Muhammad’ Burton, Ronald Reed, Kenny Zulu Whitmore.

Voor meer informatie kun je terecht bij het Prison Activist Resource Center, de Jericho Movement en de websites https://freedomarchives.org/, https://spiritofmandela.org/ en https://prisonersolidarity.com/.

4. Arabieren en moslims: doelwitten van de politiestaat bij aanvallen op hun gemeenschap

De Coalition for Civil Freedoms publiceerde in 2021 een rapport The Terror Trap: The Impact of the War on Terror on Muslim Communities. Uit dat rapport blijkt dat meer dan de helft van de zogenaamde terroristenzaken steunden op betaalde informanten die gewoonlijk samen met de FBI het complot in elkaar hadden geflanst.

In de sensationele berichtgeving van de belangrijkste rechtszaken werd bijna nooit gewag gemaakt van het feit dat die terroristische samenzweringen het werk waren van FBI-informanten …

De FBI heeft een netwerk uitgebouwd van meer dan 15.000 geregistreerde informanten, die in eerste instantie moeten infiltreren in moslimgemeenschappen om er valse terroristencomplotten te creëren en faciliteren zodat de FBI kan opscheppen dat ze de War on Terror aan het winnen zijn …

De FBI ontketende tevens een heksenjacht en liet honderden moslims veroordelen onder het voorwendsel van terrorisme.

De FBI ontketende tevens een heksenjacht en liet honderden moslims veroordelen onder het voorwendsel van terrorisme, ook al wist de regering dat de beklaagden geen contact hadden en niet communiceerden met internationale terroristen, niemand hadden verwond, geen eigendommen hadden vernietigd en niet over de middelen beschikten om een terroristische aanval uit te voeren, als ze dat al hadden gewild.

Als de regering de waarheid had moeten vertellen over die veroordelingen, zou ze in haar eigen voet geschoten hebben: ze zou haar eigen vervolging hebben ondermijnd en honderden valse veroordelingen van moslims hebben moeten openbaar maken.

Dat ze wel degelijk wist dat beklaagden onschuldig waren, deed er niet toe. Blijkbaar was ze van mening dat ze óf hen in het openbaar moest afschilderen als de slechtsten onder de slechten, óf het moest doen zonder de angst voor terreur waar ze zo doeltreffend gebruik van had gemaakt om strengere wetten goed te keuren. The Newburgh Four, Libertyville Seven en Romeo Langhorne zijn voorbeelden van deze terreurval van de FBI.

Enkele recentere politieke gevangen zijn onder andere:

De Holy Land 5: Shukri Abu-Baker en Ghassan Elashi van de Holy Land Foundation werden elk veroordeeld tot 65 jaar gevangenis in 2008. Drie anderen kregen 13 tot 20 jaar: Mufid Abdulqader, Mohammad El-Mezain (vrijgelaten en gedeporteerd naar Turkije in 2022) en Abdulrahman Odeh (vrijgelaten in 2020).

Ze waren alle vijf veroordeeld omdat ze meer dan 12 miljoen dollar hadden geschonken aan liefdadigheidsgroepen in Palestina, die fondsen verzamelden voor ziekenhuizen en scholen en om de armen en wezen te voeden.

De Amerikaanse regering beweerde dat die groepen onder de controle stonden van Hamas, die voor haar een terroristische organisatie is, ook al is het de verkozen regering van Gaza. Een aantal van deze liefdadigheidsgroepen kregen overigens in 2006 nog Amerikaanse steun via USAID.

Twee Israëlische deskundigen, een van de Israëlische Inlichtingendienst en een van het Israëlische leger, getuigden in de zaak maar de verdediging kreeg noch het bewijs noch de identiteit van de getuigen ooit te zien.

Dit was de eerste keer in de justitiële geschiedenis van de VS dat deskundigen werden toegelaten zonder dat hun identiteit werd bekend gemaakt, waardoor ze nooit konden aangeklaagd worden voor meineed. Een bespreking van die zaak vind je in het boek Injustice: The Story of the Holy Land Foundation Five.

Aafia Siddiqui is een Pakistaanse neurowetenschapster die in 1990 naar de VS kwam om te studeren. In 2002 ging ze met haar familie terug naar Pakistan. Een jaar later werd ze gekidnapt door Amerikaanse en Pakistaanse agenten en vastgehouden op de luchtmachtbasis van Bagram in Afghanistan.

Haar vingerafdrukken stonden niet op het wapen dat zogezegd in de verhoorkamer werd afgevuurd, er was zelfs geen bewijs dat het ooit was afgevuurd.

Ze werd veroordeeld voor poging tot moord op haar Amerikaanse ondervragers in Afghanistan in 2008 – ook al werd zij zelf neergeschoten – en in 2010 veroordeeld tot 86 jaar in de gevangenis van Fort Worth in Texas. Haar vingerafdrukken stonden niet op het wapen dat zogezegd in de verhoorkamer werd afgevuurd, er was zelfs geen bewijs dat het ooit was afgevuurd.

Vier Britse parlementsleden schreven naar president Barack Obama dat ‘er helemaal geen concreet bewijs was dat Dr. Siddiqui verbond met het wapen dat zij zogezegd had afgevuurd op een agent van de VS’, en eisten haar onmiddellijke vrijlating.

De voormalige Amerikaanse minister van Justitie Ramsey Clarke noemde Aafia’s penibele situatie “het ergste geval van individueel onrecht dat hij ooit had meegemaakt”. Voor meer informatie zie: https://aafia.org/ en https://aafiamovement.com/.

5. Arabieren en moslims, gefolterd en zonder proces opgesloten in Guantánamo

Sinds 2002 werden in totaal 779 moslimmannen en -jongens－soms van amper 10 jaar oud－gearresteerd en overgebracht naar Guantánamo, een militaire basis op Cubaans grondgebied dat onwettelijk door de VS wordt bezet.

Volgens Washington bevinden de gevangenen zich buiten de VS en de internationale wetgeving en kunnen bijgevolg geen aanspraak maken op de rechten van krijgsgevangenen.

Ze zijn bijna allemaal opgesloten zonder inbeschuldigingstelling of proces. Velen werden gefolterd om ‘aangeleerde hulpeloosheid’ [1] op te wekken. wat voorheen ook werd gebruikt om slaven te ‘breken’.

In 2003 deden 23 gevangenen een zelfmoordpoging uit gezamenlijk protest tegen het misbruik.

Sommige gevangenen overleefden de folteringen niet. In 2003 deden 23 gevangenen een zelfmoordpoging uit gezamenlijk protest tegen het misbruik. De folteringen werden geleid door twee psychologen: James E Mitchell en Bruce Jessen.

Welke definitie je ook hanteert voor ‘politieke gevangenen’, de meeste ‘Cubaanse politieke gevangenen’ zitten in het Amerikaanse militaire folteringscentrum van Guantánamo.

Vandaag verblijven daar nog 36 gevangenen waarvan slechts 11 zijn aangeklaagd voor oorlogsmisdaden. Twee daarvan zijn nog maar pas veroordeeld, en dan nog door ‘militaire commissies’, waarvan Amnesty International zegt dat er van een eerlijk proces geen sprake is.

 

The Mauritanian (trailer):

 

Van 20 anderen is de vrijlating goedgekeurd en toch blijven ze opgesloten. Vijf gevangenen zijn “forever prisoners”, die komen dus nooit meer vrij. Zewerden niet aangeklaagd en niet berecht, maar mogen niet vrijgelaten worden. Voor meer informatie zie de websites https://www.closeguantanamo.org/ en https://witnessagainsttorture.com/ en de films The Report en The Mauritanian.

6. Vrouwen die zich verzetten tegen patriarchaal en seksistisch geweld

Bijna 3 op de 10 vrouwen in de VS zijn ooit het slachtoffer geworden van fysiek geweld door een man of van stalking door een partner. Bijna 1 op de 5 vrouwen wordt ooit verkracht. Elke dag worden om en bij de 4 vrouwen vermoord door hun mannelijke partner.

De helft van alle vermoorde vrouwen wordt gedood door een man die ze intiem kennen. Toch zitten honderden vrouwen in de gevangenis omdat ze uit noodweer de dader hebben gedood.

Het Amerikaanse rechtssysteem behandelt deze zaken individueel en niet voor wat ze zijn: systematisch patriarchaal geweld tegen vrouwen als onderdrukte groep. Voor meer informatie zie de websites https://survivedandpunished.org/ en https://defendsurvivors.org/.

Marissa Alexander, een zwarte vrouw uit Florida, werd in 2013 veroordeeld tot 20 jaar gevangenisstraf. Ze had in haar eigen huis een schot afgevuurd op haar gewelddadige echtgenoot die nochtans een contactverbod was opgelegd.

Zij beriep zich op de Stand Your Ground-wet van Florida omdat ze had gehandeld uit zelfverdediging, maar vond geen gehoor bij de rechter. In hetzelfde jaar werd de witte Amerikaan George Zimmerman op basis van dezelfde wet onschuldig bevonden aan de moord op Trayvon Martin. Enkel dankzij massaal nationaal protest kwam Marissa in 2017 vrij.

Inheems Amerikaanse vrouwen worden tien keer vaker vermoord dan het nationaal gemiddelde.

Fran Thompson is een milieu-activiste uit Nebraska. Ze zit al 30 jaar in de gevangenis voor moord. Ze werd veroordeeld tot levenslange opsluiting zonder vervroegde voorwaardelijke vrijlating omdat ze een man had gedood die bij haar had ingebroken en haar wilde aanranden. Ze stond al op een zwarte lijst door haar milieu-activisme en ze mocht geen beroep doen op zelfverdediging.

De reden voor haar straf was haar verzet tegen de bouw van twee grote projecten waaraan het district een flinke stuiver zou verdiend hebben: een legbatterij en een bedrijf voor de verwerking en opslag van nucleair afval. Met haar activisme had ze zowel de aanklager als het lokale bestuur tegen zich in het harnas gejaagd.

Maddesyn George zit in de gevangenis sinds juli 2020. Ze kreeg 6,5 jaar omdat ze zich had verdedigd tegen een witte man die haar wou aanranden. Zij is lid van de Colville Confederated Tribes (de door het Amerikaanse federale gezag erkende regering van de inheemse Amerikaanse bevolking van het Colvillereservaat).

Inheems Amerikaanse vrouwen worden tien keer vaker vermoord dan het nationaal gemiddelde. De meerderheid van die moorden zijn het werk van niet-inheemse bewoners van grond die feitelijk eigendom is van de inheems Amerikaanse gemeenschap. Voor meer informatie zie: MMIW USA en Coalition to Stop Violence against Native Women.

7. Milieu-activisten

Heel wat activisten die zich hebben verzet tegen misbruik door ondernemingen, zijn in de gevangenis beland. Daar zijn zowel milieu- en dierenrechtenactivisten bij als mensen die opkomen voor proper water en de bescherming van het water.

Tijdens de ‘Green Scare’ [2] in de jaren 1990 tot begin 2000 heeft de Amerikaanse regering niets onverlet gelaten om af te rekenen met het milieu- en dierenrechtenactivisme. Ze schaarde zich achter de belangen van ondernemingen die winst maken met activiteiten die nefast zijn voor onze planeet.

Recent maakten ook heel wat activisten, die zich verzetten tegen de aanleg van pijplijnen, kennis met de Amerikaanse gevangenissen:

Joseph Mahmoud Dibee, lid van Earth Liberation Front en Animal Liberation Front werd in 2018 gearresteerd omdat hij samen met anderen een slachthuis in brand had gestoken. Tussen 1995 en 2001 veroorzaakte een groep sympathisanten van Earth Liberation Front en Animal Liberation Front voor meer dan 45 miljoen dollar schade door brandstichtingen. Dibee zit in voorarrest in afwachting van zijn veroordeling.

Marius Mason (voorheen Marie Mason), lid van Earth Liberation Front, werd in 2008 gearresteerd voor een aanval op een labo van de Michigan State University dat genetisch gemodificeerde organismen creëerde. Het lab kreeg daarvoor financiële steun van megabedrijf Monsanto, de producent van Agent Orange, het ontbladeringsmiddel dat de Amerikanen in de Vietnamoorlog inzetten om wouden en landgewassen te vernielen.

Mason werd ook veroordeeld voor schade aan de machines van commerciële houtkapbedrijven. Hoewel niemand werd gewond, kreeg Mason 22 jaar, de langste straf tot nog toe onder de ‘Green Scare’-zaken voor misdaden tegen ondernemingseigendommen.

Jessica Reznicek van de Catholic Workers Movement voerde in 2016 actie tegen de milieuvernietigende Dakota Access Pipeline en werkte mee aan het onklaar maken van bouwmachines en kleppen van de pijplijn. Normaal staat hier drie jaar op, maar ze werd veroordeeld tot acht jaar omdat ze ook voor ‘terrorisme’ in aanmerking kwam, hoewel ook hier niemand gewond raakte.

Haar acties tegen privé-eigendom waren ‘berekend om het gedrag van de regering te beïnvloeden of te schaden’, m.a.w. wie rechtstreeks actievoert tegen een energieonderneming kan beschouwd worden als ‘staatsgevaarlijk’. Reznicek zelf heeft een andere verklaring voor haar acties: “Wat we deden was vechten tegen een privé-onderneming die zich zonder blikken of blozen en overal in ons land grond toe-eigent en onze watervoorraden vervuilt.”

De VS heeft wel degelijk politieke gevangenen. Onze opsomming weerlegt de mythe dat dit niet het geval zou zijn. Deze politieke gevangenen delen geen gemeenschappelijke ideologie.

Vechten voor gerechtigheid betekent niet noodzakelijk dat je de politieke standpunten deelt van de mensen voor wie je opkomt. Het betekent dat je hun vrijlating eist omdat ze onrechtmatig werden opgesloten.

In de VS zijn honderdduizenden mensen onrechtmatig opgesloten, maar voor de mensen op onze lijst was dat vanwege hun politieke overtuigingen en activisme, wat hen per definitie tot politieke gevangenen maakt.

 

The United States has many political prisoners. Here’s a list werd vertaald door Marina Mommerency.

Notes:

[2] ”Green Scare” was de oorspronkelijke benaming van de campagne van wettelijke actie van de Amerikaanse regering tegen milieu- en dierenrechtenactivisten. Voor de organisaties Earth Liberation Front en Animal Liberation Front gaat het echter om “de tactieken van de regering van de VS en al haar tentakels (FBI, IRS, BATF, Joint Terrorism Task Forces, lokale politie, het rechtssysteem) om de ELF/ALF en vooral diegenen die hen openlijk steunen, aan te vallen.”