Ik heb het al een aantal verkiezingen na mekaar. De neiging om politiek asiel aan te vragen in Wallonië. Vooral de maandag na de verkiezingen levert regelmatig een stevige kater op. In wat soort Vlaanderen worden we nu weer wakker?
Pas op, van 1991 tot nog niet zo lang geleden was het erger. En ik ben erg blij dat het Vlaams Behang intussen, stembusgang na stembusgang, verder verschrompelt. Tot Filip Dewinter zelf verwordt tot een reïncarnatie van zijn grote voorganger Karel Dillen. Een huid van gedroogd perkament, een donkere bril met groot montuur en niets meer te vertellen. En ook met het verschrompelen van LDD heb ik vrede. Hallelujah!
Maar voor de rest heeft het kneuterige Vlaanderen het weer gehaald. Het Vlaanderen van de middenstand, die het land regeert, of althans het noordelijk gedeelte ervan. Het Vlaanderen van de plastic tafeldoeken en de porseleinen postuurtjes. Het Vlaanderen waar arbeiders nooit au serieux genomen worden, tenzij ze in het zwart onze oprit komen klinkeren. Het Vlaanderen met zijn parlement zoals het onlangs debateerde over Vlaamse schlagers op radio 2. Het Vlaanderen waar elke inwijkeling een inwijkeling blijft, ook al is hij hier al drie generaties en spreekt hij beter Genks dan de plastisch chirurg die daar ook opereert.
Als zelfverklaarde fan van de olijfboom ben ik blij met het stemgedrag van onze Waalse landgenoten, en kan het wegdeemsteren van Dewinter en Dedecker mij ten zeerste bekoren. Maar of die Vlaamse Leeuw de immense macht die hij toegeschoven krijgt zal gebruiken voor de kleine Vlaming, de alleenstaande moeder, de werkzoekende 50-plusser is ten zeerste te vraag. DJ Phil laat alleszins iets anders vermoeden.
Dus laat De Wever nu even, samen met Di Rupo, BHV splitsen en de contouren van een staatshervorming schetsen. En kunnen we het dan hebben over economie, werkloosheid, overheidstekorten, investeringen? Kunnen we dan op zoek naar de sterkste schouders om de zwaarste lasten te dragen? Kunnen we dan beseffen dat onze energievoorraden uitputbaar zijn en dat de aarde opwarmt? Want als we dat niet doen, is dat misdadig. En ik zou echt niet graag over 30 jaar moeten zeggen : “Hate to say I told You so!”
