Door zijn oorlog van start te laten gaan na twintig jaar voorbereiding, is Poetin er meteen in geslaagd onze wereld naar zijn ideaalbeeld te boetseren. Hij dweept met Stalin, de staalharde man. Die tijden zijn nu al een beetje terug.
Madeleine Albright e.a. hebben opinies geschreven “Poetin kan de oorlog niet winnen”. Ik zie andere wijsheid. Poetin kan niet meer verliezen!
De Joden (destijds Hebreeën), een van de oudste en meest wijze volkeren van de planeet, hebben een gezegde dat hierop neerkomt:
“Elke mens is een levende brok Betekenis.”
Door zijn militaire aanval zijn een aantal waarden waar Vladimir Poetin persoonlijk voor staat voor decennia terug, nu al. Zoals waakzaamheid, sluwheid, genadeloosheid, martiale mannelijkheid, opportunisme, autarkie in voedsel en energie, dapperheid, soldaten & generaals, tanks & vliegtuigen, bommen, Defensie. & most of all, wat mij betreft: de ervaring van levenszin door de ervaring van gevaar!
Met de oorlog aan onze oostelijke deur ben ik eerst dagen down geweest. Nu, nu “Stalin terug is”, doet zich het tegengestelde voor. Van de doodgewone dingen des levens kan ik volop genieten. De lentezon, de eerste vlinders; werkelijk optimistische, resilience-volle muziek (Creedence Clearwater Revival, Edith Piaf). Nadenken. De orde-van-de-dagactiviteiten zoals de maaltijden en de inkopen; een borrel, een sigaret; biografieën van grote politici en mystieke christelijke auteurs lezen zoals Kees Waaijman (“Hoe omgaan met crisis” in de nieuwe De Kovel). Stil staan bij de schilderijen in onze hal. De vier uur-thee.
Alleen wat bedreigd is, kan voor de mens verschijnen als van waarde
Oorlog is de vreselijke Moeder van alle dingen.
Illustratie
“Fin de partie”
