Midden in Antwerpen ligt een baan die wel twee bijnamen heeft. ‘De Gazastrook’ of ‘de Jordaan’. Deze baan heet officieel de Plantin-en-Moretuslei. Het is een opvallende baan die verschillende werelden van elkaar scheidt. Laat mij het rustig uitleggen.
Hier staan hoge appartementsgebouwen. Soms wel tot tien hoog. Tussen de oude en nieuwe complexen door perst zich de verkeersstroom. Schijnbaar eindeloos. Altijd maar weer. Heen en terug.
Het is een fascinerende baan. Op de baan zelf wonen talloze verschillende culturen vreedzaam naast elkaar samen. Aan station Antwerpen-Oost wonen de Afrikanen. Mensen uit Kameroen, Senegal en Mali. Vaak in te kleine appartementjes. Rond de Delhaize wonen de Polen en andere Oost-Europese volkeren. Voorbij de zessplitsing met de Provinciestraat wonen er weer veel Joden.
Als je bij de zessplitsing van de Plantin en de Provinciestraat komt, dan valt je iets op. Er komen drie werelden samen. Bij de zwart geblakerde gebouwen wonen de Joden. Daar begint de Joodse Wijk. Links van de Plantin ligt het legendarische volkse Borgerhout. Rechts van de Plantinlei ligt het meer burgerlijke Zurenborg.
Voor wie niet meer volgt: in Borgerhout wonen de moslims, in de Joodse Wijk de joden en op Zurenborg de meer gegoede burgers. De Plantin scheidt deze drie werelden. Iemand noemde deze baan een tijd terug “de Jordaan van Antwerpen”.
Theatermaker en beeldend kunstenaar Benjamin Verdonck liet zich ook inspireren door deze plek. Afgelopen vrijdag zei hij in zijn toneelvoorstelling KALENDER / ZWART: “Ik vroeg ooit aan een taxichauffeur om een rit naar de Plantin-en-Moretuslei. De chauffeur antwoordde: ‘Ah, ge bedoelt de Gazastrook?’”
Enkele maanden later plaatste de kunstenaar een maan en een ster. Op de plek waar de Joodse Wijk en Borgerhout elkaar bijna raken. Een fonkelende maan en een fonkelende ster. Hoog in de bomen. Veel voorbijgangers zagen het niet. Maar zij die het zagen, zullen nagedacht hebben over de betekenis van dit werk.
Inmiddels zijn de maan en de ster verdwenen. Maar de joden en de moslims kruisen er nog dagelijks elkanders wegen. Zonder problemen. Het zijn zei die durven over te steken naar een andere wereld. Maar de Zurenborgers? Nee, Die blijven liever in hun eigen gegoede buurt.
Dagelijks steek ik deze baan over naar mijn werk. Ik verwonder mij over de vele culturen. Over de grote verschillen tussen de linkerzijde en de rechterzijde. Maar bovenal geniet ik van de diversiteit. En van de levendigheid. Dat zijn immers de troeven van de Plantin. Mijn Plantin.
Beslama,
Hakim
