Piketty’s economische bestseller krijgt eerste politieke navolging in California

Piketty’s economische bestseller krijgt eerste politieke navolging in California

In het deelstaatparlement van California ligt een wetsvoorstel op tafel om bedrijven fiscale voordelen te geven als ze hun CEO's minder betalen dan honderdmaal het mediaan-inkomen van hun eigen werknemers. Vandaag ligt dat in de VS op 278 maal dat cijfer.

woensdag 30 april 2014 16:26
Spread the love

DeWereldMorgen.be

Het mediaan-inkomen is niet hetzelfde
als het gemiddelde inkomen. Het gemiddelde is de
som van alle cijfers, gedeeld door het aantal cijfers. Als negen
personen 1000 euro verdienen en één persoon 10.000, dan is het
gemiddelde inkomen van deze groep personeen 1.900 euro. Negen
personen verdienen minder dan dit gemiddelde, slechts één meer. De CEO van dit bedrijf
verdient 5,2 keer meer dan het gemiddelde. Lijkt redelijk. Dit geeft
dus geen goed idee van de werkelijke inkomensverdeling in dit bedrijf van tien personen.

Het mediaan-inkomen is het cijfer dat
in het midden van de lijst van inkomens per persoon ligt. In dit
geval ligt dat tussen het vijfde en zesde cijfer in deze rij
(1000-1000-1000-1000-1000-mediaan-1000-1000-1000-1000-10.000). Het
mediaan-inkomen van deze groep van tien personen is 1000 euro. Het inkomen van de CEO is tienmaal groter dan de mediaan. Dat geeft
een veel beter beeld van de werkelijke inkomensverdeling van de meerderheid
van de werknemers. 

California

Het voorstel van de senaat van
California heeft de steun van de meeste Democratische
parlementsleden. Dit wetsvoorstel is uniek in de VS, omdat het voor
het eerst een belastingbeleid verbindt met de lonen van CEO’s.
Robert Reich, voormalig minister van
Arbeid onder president Clinton (1993-2001), steunt het voorstel.

Voor
de senaatscommissie voor Overheidsbestuur en Financiën verklaarde
hij: “De VS wordt zich bewust van het probleem van de
steeds grotere ongelijkheid op vlak van inkomens, welvaart, kansen en
politieke macht, omdat het nu echt uit de hand begint te lopen.
Hoe kan je een economie hebben waar de middenklasse en de armen niet
genoeg verdienen om de dingen te kopen die de economie produceert?
Dit is één van de voornaamste redenen waarom het economisch herstel
zo pover is.”

In 1983 lag het gemiddeld loon van een
CEO nog op 43 maal de mediaan, vandaag is dat 278. Voor de vijfhonderd
grootste bedrijven ligt dat cijfer echter op 354. Er zijn immers ook
veel kleine bedrijven in het algemeen cijfer verrekend. Daar verdienen
CEO’s aanzienlijk minder.

In de betrokken senaatscommissie werd het
voorstel goedgekeurd met vijf tegen twee stemmen. Het moet nu
naar de budgetcommissie. Daar zal het waarschijnlijk ook wel
goedgekeurd worden. De Democraten hebben een comfortabele meerderheid
in de Senaat van California. Ze hebben echter geen tweederde
meerderheid, die nodig is voor dergelijke voorstellen. Het voorstel
heeft in ieder geval een grote symbolische waarde.

Het voorstel komt erop neer dat de huidige voet voor bedrijfsbelastingen van 8,84 procent op het netto inkomen zou zakken naar 7 procent voor de ‘verantwoordelijke’ bedrijven en naar 13 procent zou stijgen voor de ‘onverantwoordelijke’. 

Klassieke tegenargumenten

De klassieke tegenargumenten komen van
de Republikeinse parlementsleden en de economische lobby van
California. Dit voorstel zou banen kosten en investeerders wegjagen.
Daarmee zou California de hoogste bedrijfsbelastingen heffen van alle
deelstaten in de VS.

Hoe absurd de redeneringen van de
tegenstanders zijn, blijkt uit de verklaring van de Republikeinse
senator Steve Knight na zijn nee-stem in de commissie: “Die
toplonen in de bedrijven zijn inderdaad dikwijls te gek om los te
lopen. Het is echter niet aan de overheid om dat probleem op te
lossen.”

Dit is het eerste politieke initiatief
na het verschijnen van de Engelstalige versie van het boek Capital
in the Twenty First Century
van de Franse econoom Thomas Piketty. De
eerste politieke reacties van de rechterzijde waren zeer paniekerig.
Bij gebrek aan inhoudelijke argumenten wordt de man in de media
weerspiegeld als een ‘keiharde marxist’, net als ieder persoon die
meent dat ongelijkheid van inkomen en welvaart een belangrijk
probleem is.

Piketty-paniek

Econoom en columnist Paul Krugman noemt
dit de ‘Piketty-paniek’. Hij wijst erop dat de verdienste van
Piketty er niet zozeer in ligt dat de inkomensongelijkheid blijft
toenemen. Vooral belangrijk volgens hem is dat Piketty conservatieve mythes ontmaskert. De één procent zijn geen ‘job
creators
‘. De meeste rijkdom blijkt immers te komen van financiële
speculatie en van erfenissen. Hij wijst er op dat de wereld langzaam
maar zeker evolueert naar de oligarchie van voor de Eerste
Wereldoorlog, die zijn welvaart vooral accumuleerde door erfenis en
speculatie.

De Wall Street Journal gaat voorlopig
het verst in zijn kritiek van Piketty. Zonder enige inhoudelijke
argumentatie weerlegt de krant zijn werk als ‘smerig stalinisme’. Dit
betekent echter niet dat zij de echte strijd aan het verliezen zijn.
Integendeel, hun greep op de politieke beslissingen is sterker dan
ooit. In ieder geval wijst Piketty erop dat ‘rechts geen ideeën
meer heeft.”

Kunnen er dan geen geldige kanttekeningen komen bij het werk van Piketty?
Inhoudelijke kritiek komt voorlopig alleen van linkse en progressieve
stemmen. Die trekken de hoofdthesis van zijn werk niet in twijfel,
maar wijzen op specifieke tekortkomingen, zoals het feit dat hij niet
echt snel inzetbare alternatieven voorstelt.

Het centrale idee van zijn boek wordt
in feite door niemand in twijfel getrokken, ook niet door zijn
tegenstanders. Die stellen alleen dat de stijgende
inkomensongelijkheid niet het probleem is maar de oplossing.

California bill attacks growing corporate wage gap 

The Piketty Panic

Is Thomas Piketty Right About The Causes of Inequality?

take down
the paywall
steun ons nu!