Enkele tientallen militanten en deleguees, vooral van ACOD-spoor, spreken om 21.30 u. aan de voorzijde van het station af. Er volgt een korte ronde langs de spoorlijnen om de staking kracht bij te zetten: niemand mag er nog door. Onnodig zo blijkt, want de staking is al heel succesvol. Op een trein na komt niks het station nog in. Bovendien zijn er maar weinig verdwaalde reizigers.

De beroering over de spontane staking bij de openbare diensten is op het piket aan het Brugse spoor voelbaar. Dagenlang sprak zowat iedereen zich over deze staking uit. Via media, netwerksites, enzovoort. En die discussie was verhit: nooit leek de verdeeldheid onder werkenden in Vlaanderen groter. In Brugge voelen de militanten dat, want hoewel de sfeer goed is, zitten velen met een heuse baksteen in de maag. Vandaag staakt niemand voor zijn plezier.

Humor verdrijft de ellende, maar hoewel er veel gelachen wordt, is er die avond toch een minpunt zichtbaar. Groen en rood komen zichtbaar niet overeen. Ze staan elk apart in groepjes; en hoewel het hele spoor virtueel lam ligt, is deze staking er vooral een van de rode ACOD. Wanneer de aanwezigen voor een een fotograaf op groepsfoto gaan, dan is dat ook zonder de kameraden van ACV.