De ene dag is de andere niet. Gisteren zeulde ik door het landschap met zeer weinig besef rond alles om mij heen. Vandaag en na een goede nachtrust had ik er terug weer zin in. De rit van vandaag zou me dicht bij de Spaanse grens brengen. Het wonderzalfje van de apotheek in Le Cheylard begon haar werk te doen. Verder doorheen het echte Franse zuiden via het Canal du Midi en midden de uitgestrektheid van de wijngaarden van de Languedoc-Roussilon. De zon scheen de hele dag, nog steeds geen wolkje te zien. Maar een krachtige wind, die iets meer in het nadeel zat, zorgde ervoor dat de rit naar Castelnou toch wat langer duurde.Via en doorheen het mooie stadje Thuir ging het nog 5 kilometer behoorlijk omhoog over slecht  halfgesmolten asfalt. Maar die laatste kilometers brachten mij naar een schitterend zicht op waarschijnlijk 1 van de mooiste dorpen in Frankrijk. Castelnou heeft iets. Niet ver van de Spaanse grens, met een schitterende overnachtingsplek (La Figuera). Morgen over de berg heen.