De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Per partybus over de Balkan

Per partybus over de Balkan

maandag 16 augustus 2010 13:09
Spread the love

GOSTIVAR – Macedonie is als een lappendeken van culturen. Macedoniers, Turken, Albanezen, Roma-zigeuners en Vlachen wonen er naast elkaar. Aan de grens met Albanie zijn de mensen wel heel nieuwsgierig naar onze komst. Helaas spreken we geen woord Albanees.

Na een dolle rit door de bergen in het Albanees grensgebied, komen we aan in het stadje Debar. Zo ingeslapen als het lijkt, zo nieuwsgierig zijn de lokale Albanese bewoners naar onze komst.

Gebarentaal

“Shqip? Makedonksi? Bosanski?” Nee, helaas kunnen we niet antwoorden in deze talen. Ik doe mijn best met een Albanees woordenboek erbij. De mensen lachen om mijn uitspraak. Met handgebaren kan ik vragen wanneer de volgende bus naar de stad Gostivar gaat. “1600” schrijven ze in de lucht. Nog vier uur wachten op de volgende bus.

Hele families komen kijken naar ons als buitenlanders op het busstation. Ze lijken het prachtig te vinden. De eigenaar van een Italiaans restaurant wil onze bagage wel even bijhouden tot de volgende bus. Hij spreekt enkel Albanees en Italiaans. Ook hij vindt het prachtig, buitenlanders in zijn dorp.

Veel bekijks

In de hoofdwinkelstraat van Debar is alles Italiaans. Italie is hip in het Albanees grensgebied. Matcho’s op scooters rijden rond. Om te kijken naar de dame met wie ik op reis ben.

Boven de winkelstraat staan veel oude en vervallen huizen. De kinderen komen uit hun huizen om naar ons te kijken. Ze stellen ons vragen in het Albanees, ik kan enkel antwoorden: “Turisti, Belgija” “Aaaah”, roepen ze terug.

Stoere jongens

Aan de rand van de Roma-wijk zijn ze minder vriendelijk. Zes jongens van ongeveer achttien jaar proberen dreigend de weg voor ons te versprerren. We lopen door de dreigende haag heen. De Roma-jongens zijn stomverbaasd. We zijn niet eens bang voor hen!

Op straat rijden dure auto’s. Mercedessen en cabrio’s. Een klein busje toetert naar ons. Onze buschauffeur roept dolenthousiast naar ons: “Chello! Chow are you?”

Bijzondere bus

Uren later rijden we in een wel heel bijzondere bus door het nationaal park naar de stad Gostivar. Het is een echte partybus. Rode, witte en blauwe lichtjes in het plafond, een bar aan een paaldanspaal en chique leren stoelen. In de bus onmoetten we een vrouw uit Skopje: “What, are you from Antverpen? Tomorrow we’ll arrive there. To see our friends!”

Later die avond zijn we in Gostivar. Een drukke, chaotische stad. Het verkeer rijdt tegen elkaar in. De mensen spreken geen Macedonisch, maar Albanees, Turks en Romanesh. ‘s Avonds laat ontmoetten we op een terras Keulse Albanezen. “Fijn, dat hier ook nog toeristen komen. Samen vertegenwoordigen wij de EU in Macedonie!”

take down
the paywall
steun ons nu!