De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Pensioenspaarders delen in de klappen.

Pensioenspaarders delen in de klappen.

vrijdag 12 augustus 2011 08:53
Spread the love

Het pensioensparen creëert een vals gevoel van veiligheid.

Verzekeringsmaatschappijen en banken hebben veel gemeen met slechte politici: ze zijn ervan overtuigd dat ze er goed aan doen de mensen bang te maken. Zo verkoop je jezelf of je product het best, denken ze en vaak lukt dat nog ook. Decennia geleden al werd de boodschap verkondigd dat de overheid niet in staat zou zijn om onze pensioenen te blijven betalen en dat er zeer dringend allerlei alternatieven moesten komen. De budgettaire tekorten en de demografische evolutie werden erbij gesleurd om te bewijzen hoe hoog de nood wel was.

Er moesten en er zouden dus andere ‘pijlers’ komen en de privé zou daarbij de rol van de overheid overnemen. De liberale politiek deed nog een duit in het zakje door één en ander fiscaal aan te moedigen. Al in de jaren ‘80 holden mensen naar de bank om zich op het pensioensparen te werpen. Bijna 3 miljoen Belgen zouden nu gebruik maken of al gemaakt hebben van het systeem. Zij genieten van een fiscaal voordeel op de stortingen, die voor 2011 beperkt zijn tot € 880. Mensen die aan het eind van hun geld nog een stuk maand overhouden zijn daar evenwel niet bij. Daardoor wordt de inkomenskloof ook bij de gepensioneerden nog groter.

De overheid zou het geld dat zij aan fiscale voordelen besteed dus beter in de versterking van het wettelijk pensioen steken.

Vanzelfsprekend zijn Febelfin en Assuralia (de beroepsverenigingen van de bankiers en van de verzekeraars) het met deze stelling niet eens. Op een studiedag over de pensioenvorming verwoordde de gedelegeerd bestuurder van Assuralia zijn ongenoegen daarover ooit op deze eigenaardige en wankele wijze: “Het Belgische pensioenstelsel is zoals een stoel op drie poten. Als je één poot afzaagt, valt de stoel om. Door de fiscale aftrek ervan op losse schroeven te zetten, zou er een klimaat van wantrouwen tegenover de overheid en haar pensioenbeleid ontstaan”. De 3 pijlers waarover hij het had, zijn het wettelijk pensioen, het aanvullend pensioen via de werkgever en het individuele pensioensparen.

De opeenvolgende beurscrisissen hebben ook gevolgen voor de mensen die aan de derde pijler deelnemen en hun vertrouwen aan aandelen- en obligatiefondsen schenken. Door de negatieve beursevolutie daalt de waarde van de belegging. In 2008 verloren de Belgische pensioenspaarfondsen 2,78 miljard euro of 23,6 procent van het totale vermogen. “Het verlies valt volledig toe te schrijven aan de waardedaling van aandelen en vastgoed in de portefeuilles”, stelde de ‘Belgische Vereniging van Vermogensbeheerders’ toen.

De Tijd heeft berekend dat de Belgische pensioenspaarfondsen dit jaar ook al ruim 1 miljard euro hebben verloren. Ze hebben dat daar zitten omrekenen per deelnemer: dat komt dan op 784 euro gemiddeld. Het verlies is meer dan 2 keer zo groot als het bedrag dat men via de fiscale aftrek kan recupereren.

Het fiscaal voordeel van het pensioensparen is dus niet zaligmakend. De fiscus heeft bovendien ook een wrang verjaardagsgeschenk voor de 60-jarigen in petto: dan wordt er een taks – anticipatieve heffing noemt men die – ingehouden door de bank of de verzekeringsmaatschappij. De taks (16,5% en/of 10%) slaat op de initieel gestorte bedragen vermeerderd met een kapitalisatiepercentage. De fiscus veronderstelt dat de stortingen een jaarlijks rendement (bank: tussen 6,25 en 4,75% – verzekering: tussen 4,75 en 3,25%) opleveren – maar dat is dus niet altijd zo … – en taxeert daarop.

take down
the paywall
steun ons nu!