Ooit riep ik  tijdens een betoging  in het kader van de sociale zekerheid  al grappend het volgende door de megafoon : ‘voor ons pensioen nu en morgen, zal Dexia wel zorgen’ De overgang van Bacob naar Dexia was  nog redelijk ‘vers’. Vandaag, zovele jaren later weten we dat het helemaal anders is gelopen. Omwille van de niet te stillen winsthonger van de banken en de daaraan gekoppelde zware rsisico’s, bespaart deze regering op de kap van de kleine tot middelgrote Jan met de pet. Want het geld voor de pensioenen is de voorbije 3 jaar allemaal versast naar die steun voor die banken. En het ziet er naar uit  dat het einde nog niet in zicht is. Dank zij Dexia ondermeer.
 

Tegelijk met het versassen van ons pensioengeld zijn de voorbije regeringen ook gaandeweg vergeten om bedrijven eerlijk te belasten. Ze hebben zelfs de notionele intrestaftrek in ’t leven geroepen om er mee voor te zorgen dat  enkele grote bedrijven zelfs helemaal niks hoeven te betalen. Ondertussen werd ook de energiemarkt geliberaliseerd. Dat zou in het voordeel zijn van de consument. Ja, dag Jan. Nooit eerder was energie en de distributie ervan zo onmetelijk duur. Steeds meer mensen maken zelfs schulden om hun energierekeningen te kunnen betalen. En –bijna als vanzelfsprekend- is er géén enkele maatschappelijke return  te lezen als ‘ belastingen’  van die energiesector.
 

Tussendoor was er ook nog het ‘gratis-Stevaert-tijdperk’. Gratis openbaar vervoer her en der en bijna gratis voor ouderen. Ook de radio- en Tv taksen werden afgeschaft. En alsof het geld tot in de  hoogste bankentoren groeide was er ook nog een Vlaamse jobkorting. En ’t was nog niet gedaan, Johan Vande Lanotte –den Baard van Oostende- had zelfs ‘geld genoeg’ om een zilverfonds op te richten. En daarmee zou de betaling van de pensioenen in de toekomst kunnen worden gegarandeerd.
 

Let op, beste lezer, al wat ik hier opsom dateert niet uit het ‘stenen tijdperk’ maar zijn allemaal realisaties van na 1999. Je weet wel, het jaar waarin de paarse regering o.l.v. Verhofstadt het adagium van de actieve welvaartstaat afkondigde. En dat zou worden waargemaakt dank zij het primaat van de politiek. Weg met dat ambetante middenveld en vakbonden.
Die blauwe versnelling die Verhofstadt noemde is in Di Rupo I gereïncarneerd in de persoon van twitterende Quickie.  Hij zal, het primaat van de politiek indachtig, eens rap de toekomst van de pensioenen uittekenen. Nog voor Nieuwjaar moeten zijn hervormingen door het parlement en later zal hij dan alles op één  hoopje gooien : werknemers, zelfstandigen en ambtenaren. 3 keer raden wie daar beter van zal worden. Het antwoord van de vakbonden was er snel en kordaat : wie ambras wil zal ambras krijgen.
 

Maar ook de vakbonden gaan eigenlijk niet helemaal vrijuit in het debat. Ik geef slechts enkele overwegingen terzake;
a) Ik kan mij –pakweg de laatste 15 jaar- geen enkele syndicale vergadering herinneren inzake pensioen en sociale zekerheid, waar ‘het grote verschil tussen  de pensioenen van werknemers en ambtenaren’ niet op één of andere wijze ter sprake kwam.
b) Tot nog toe vind ik persoonlijk dat er op die vraag nooit een afdoend antwoord kwam. Ook niet van Gilbert De Swert. Deze stelt dat de werknemer, dank zij de groepsverzekering, als hij die al heeft, toch een vergelijkbaar bedrag aan pensioen heeft. Dat is een antwoord wat het resultaat betreft maar niet wat de –ongelijke- opbouw van de pensioenen betreft.
c) De discussie over gelijkstellingen voor het pensioen dan. Op dat vlak zijn het nu vooral de ‘koekoekseieren’ in de werkloosheid die zwaar  oprispen. Tijdskrediet, loopbaanonderbreking, thematische verloven, landingsbanen, deeltijds werken…we hebben het allemaal onder de noemer ‘werklooosheid’ gebracht wat de betaling ervan betreft. Ook wat de gelijkstelling betreft voor het berekenen van het pensioen. Resultaat nu is dat zowat 30% van de uitbetaalde pensioenen betrekking hebben op gelijkstellingen. Gelijkstellingen voor wat betreft al die vormen van ‘loopbaanonderbreking’, maar ook van werkloosheid, ziekte, brugpensioen enz. …Allemaal gelijkgestelde periodes waarvoor géén bijdrage werd betaald.
 

Kortom,  het pensioendebat verdient vele malen beter dan wat de blauwe versnelling er nu wil van maken. Dat er acties zouden komen was snel duidelijk. Dat die vooral te maken hebben met de onaanvaardbare arrogantie van de Minister Van Pensioenen is ook duidelijk. Maar zelfs dat ontslaat de vakbonden er niet van om op de vragen zoals hierboven (ondermeer) een concreet antwoord te formuleren.
Dré Wolput