Pedofilie is een moderne uitvinding
Opinie, Nieuws -

Pedofilie is een moderne uitvinding

Eric Hulsens: "De drang om islamieten te kwetsen en te beledigen is niet te stuiten. Nu is het de anti-islamitische Skane-partij in het Zweedse Malmö die zich profileert door afbeeldingen van de profeet Mohammed en zijn kind-echtgenote Aïsha te verspreiden, waarop ze naakt naast elkaar staan."

maandag 26 april 2010 16:20
Spread the love

“Wij beschouwen de islam als heel gevaarlijk en als een psycho-sociale besmettelijke ziekte,“ zegt de leider van de partij.

Er is al vaker geprobeerd de Profeet in diskrediet te brengen door hem te linken aan pedofilie, op grond van zijn huwelijk met Aïsha, de dochter van zijn volgeling en vriend Aboe Bakr. Dat huwelijk werd afgesloten toen zij zes was en voltrokken toen zij negen of tien was. Niemand stoorde zich daaraan, het was een huwelijk volgens de regels en gebruiken in die tijd en in dat milieu.

Ter vergelijking: in India werd door de Engelsen in 1846 de minimumleeftijd voor voltrekking van het huwelijk opgetrokken tot tien jaar. Of kijk naar de bisschop en kerkvader Sint-Augustinus, twee eeuwen voor Mohammed: in zijn heidense jaren trouwde hij met een prepubertair meisje en moest toen nog twee jaar wachten tot ze de leeftijd voor de voltrekking van het huwelijk zou bereiken.

Het is anachronistisch die zaken in verband te brengen met pedofilie, want dat is een moderne uitvinding van de relatief recente seksuele wetenschappen. In het Engels duikt het woord paedophilia of pedophilia voor het eerst op in 1906, bij Havelock Ellis. Het woord paedophile is geregistreerd vanaf 1951. Het behoorde eerst tot de wetenschappelijke sfeer, en werd pas in de jaren zeventig gepopulariseerd tot in de tabloïds.

Maar, dat zijn woorden – het gaat toch om de zaak? Toch niet, de zaak bestaat niet zonder de woorden, zij is altijd een interpretatiekwestie. De oude Griekse cultuur, die geldt als een grondpijler van de Europese, kende de pederastie, seksuele relaties tussen mannen en prepubertaire jongens, maar je kan dat moeilijk pedofilie noemen. Pedofilie is namelijk gekoppeld aan het idee van een seksuele afwijking, een ziekte zeg maar, en aan overschrijdingen van wetten en ethische normen.

Pederastie berustte op het idee dat de seksuele aantrekkingskracht tussen mannen en jongens normaal en vanzelfsprekend is, en trouwens ook een huwelijksleven niet in de weg staat. Pederastie was geïnstitutionaliseerd, en hoewel er in de antieke literatuur ook over gelachen en gediscussieerd werd, was ze geen maatschappelijk odium zoals pedofilie.

Ook sodomie is iets anders dan pedofilie. In een boek over de geschiedenis van de stad Gent (Leen Charles en Marie Christine Laleman, Het Gentboek) lees ik: “Jerôme Duquesnoy op brandstapel wegens pedofilie”. De beeldhouwer van het grafmonument van bisschop Triest in de Sint-Baafskathedraal had zich tijdens de werken vermaakt met jongens: “hy alsdan stack int het fondament van hem confessant syn dijnckxken ofte kulleken”. Hij werd in 1654 op de Vrijdagmarkt in Gent verbrand, niet omwille van de leeftijd van de jongens (acht en elf jaar), maar omwille van de anale homoseks. Alweer anachronisme dus.

Het Gentboek spreekt ook over de jongens als ‘slachtoffertjes’, een term uit de moderne ideologie van de pedofilie, al even anachronistisch. (De jongens golden niet als onschuldige slachtoffers, ze werden gestraft, en als ze ouder geweest waren, zouden ze vermoedelijk mee terechtgesteld zijn.)

Niets wijst erop dat Aïsha zich een slachtoffer voelde, of psychisch verminkt was. Zij was een sterke vrouw, die niet op haar mondje gevallen was en die de Profeet soms spits van antwoord diende. Toen hij meedeelde dat hij een openbaring ontvangen had die hem toestond huwelijken aan te gaan die voor andere mannen verboden waren, zei ze: “Het komt me voor dat Allah zich haast om tegemoet te komen aan je verlangens!”

Zij werd een prominente figuur in de geschiedenis van de islam en de bron van een groot aantal overleveringen over de Profeet. Lang na zijn dood leidde zij vanop een kameel de ‘Slag van de Kameel’ tegen ‘Ali, de schoonzoon van de Profeet die als de Vierde Rechtgeleide Kalief de geschiedenis inging.

Aïsha was dus niet de misbruikte duts van de Zweedse cartoon. Zij werd de favoriete echtgenote van de Profeet en had invloed op hem. Hij omschreef haar ooit als ‘dadels met boter’. Wat een lekker stuk!

take down
the paywall
steun ons nu!