Deze morgen lees ik in de media het volgende bericht: ‘Op het Vlaamse lessenrooster in het middelbaar onderwijs staat vandaag twee uur godsdienstles per week. Dat moet één uur per week worden.’ Ik vraag me af waarom?

Even voorstellen, dat is beleefd. Ik ben 24 jaar en nog niet zo lang geleden heb ik mijn lerarenopleiding voltooid om leraar godsdienst te worden. Ik ben een millenial en dus niet afkomstig uit een of andere voorgaande generatie waarin de Kerk nog het reilen en zeilen van het leven bepaalde. Ik schrijf dus niet uit heimwee naar iets van vroeger.

In mijn ogen is godsdienstonderwijs belangrijk vandaag en zal het nog belangrijker worden in de toekomst. Vandaag zijn generatiegenoten meer dan ooit op zoek naar zingeving. Als ik ooit commentaar kreeg op mijn studies aan de faculteit Theologie en Religiewetenschappen, dan kwam het steevast van een oudere generatie. Het zijn ook helemaal niet de mensen van mijn leeftijd die moeilijk doen over mijn geloof.

Volgens mij moet er op school een aanbod zijn van een vak waarin er ruimte is om het christendom van binnenuit te bestuderen. Net zoals er een aanbod moet zijn van een vak waarin islam, Jodendom, zedenleer enzovoort worden behandeld. Ontneem jonge mensen niet de mogelijkheid om kennis te maken met religie op hun zoektocht naar zingeving.

Waarom is religie in het onderwijs dan zo wezenlijk? Het is noodzakelijk voor de waarden waarmee je als jongere in contact komt. En ik heb het hier niet alleen over verdraagzaamheid en solidariteit. Want dat zal (hopelijk?) ook wel aan bod komen in de lessen ‘hoe een goede burger te worden’ in het vak burgerschap. Ik heb het ook over waarden die in onze samenleving heel wat moeilijker liggen. Jezus zegt: ‘Heb uw vijanden lief’ en ‘Laat uw linkerhand niet weten wat uw rechterhand doet’ en ‘Slaat iemand u op uw rechterwang, keer hem dan ook uw andere toe’ en ‘Wat je voor de minste van mijn broeders hebt gedaan, hebt je voor mij gedaan’. Niet evident toch? Ik zou ervan versteld staan mochten deze Evangelie verhalen die soms haaks staan op onze maatschappij, kunnen begrepen worden in 1 lesuur per week.

Natuurlijk lukt dit niet allemaal in de praktijk. Maar het is een ideaal om zo te leven, het is een streefdoel. De verhalen uit het Evangelie zijn voor mezelf wezenlijk geweest in mijn humaniora, in mijn mens-wording. Ik geloof dat het voor andere jongeren ook zo kan zijn.