Deze onthulling was niet mogelijk geweest zonder het werk van klokkenluiders en journalisten die dit geheime parallelle financiële systeem blootgelegd hebben. Een systeem dat enkel toegankelijk is voor diegenen met enorme financiële middelen en de hebzucht om het allemaal onbelast te vergaren.

Dit hadden ziekenhuizen kunnen zijn. Dit is waar de lonen zitten van het zorgpersoneel of alle extra leraren die we nodig hebben. Telkens wanneer een politicus of een bedrijfsleider beweert “geen geld” te hebben voor klimaatgerelateerde maatregelen, voor meer en betere banen, voor een eerlijk herstel na de crisis of voor meer ontwikkelingshulp, weten ze nu waar ze die kunnen vinden.

Belastingparadijzen kosten regeringen over de hele wereld elk jaar 427 miljard dollar. Dat is het equivalent van het jaarsalaris van een verpleegster, elke seconde van elk uur, elke dag. De gewone belastingbetaler betaalt het gelag. Ontwikkelingslanden worden in verhouding het hardst getroffen. Ondernemingen en rijken die gebruik maken van belastingparadijzen, concurreren met diegenen die dat niet doen. Belastingparadijzen zorgen er ook voor dat misdaad en corruptie kan gedijen.

De beloften van regeringen om een einde te maken aan belastingparadijzen zijn nog lang niet gerealiseerd. We kunnen niet toestaan dat belastingparadijzen de ongelijkheid in de wereld blijven oprekken tot het breekpunt, terwijl de wereld de grootste toename van extreme armoede in decennia beleeft.

140 landen nemen momenteel deel aan internationale belastingonderhandelingen binnen de OESO en de G20. Deze besprekingen zijn al een decennium aan de gang, maar het beste wat ze hebben opgeleverd is het voorstellen van een belastingbarrière van 15 procent, gelijkaardig aan de nominale tarieven die al worden aangeboden door Ierland, Zwitserland en Singapore. Oxfam roept regeringen op een einde te maken aan belastingparadijzen door:

(1) Een einde te maken aan het belastinggeheim voor individuen, offshores en multinationale ondernemingen. Een openbaar register op te zetten van de werkelijke eigenaars van bankrekeningen, trusts, lege vennootschappen en activa. Multinationale ondernemingen verplichten hun rekeningen openbaar te maken waar zij zaken doen, per land.

(2) Meer gebruik te maken van automatische uitwisseling, waardoor belastingdiensten toegang krijgen tot de informatie die zij nodig hebben om het geld te traceren.

(3) Een einde te maken aan winstverschuiving door bedrijven naar belastingparadijzen via nieuwe regels. En door in het kader van het BEPS-akkoord van de OESO een wereldwijde minimumbelasting vast te stellen, idealiter van ongeveer 25%.

(4) Een wereldwijde zwarte lijst van belastingparadijzen op te stellen en tegenmaatregelen te nemen, waaronder sancties, om het gebruik ervan te beperken.

(5) Een nieuwe wereldwijde agenda op te stellen voor het eerlijk belasten van vermogen en kapitaal; de belastingconcurrentie tussen landen met betrekking tot vermogende particulieren, hetzij op inkomen, hetzij op vermogen, aanpakken aan de hand van overeengekomen normen.