Ter vergelijking, de landkaart van het Internationale Rode Kruis, werkzaam in de regio.

Het tweede voorbeeld van ‘groot Israël’ kan ik niet copiëren, maar op de website van een wetenschappelijk congres ziet u het bovenaan, tegen wisselende beelden van Tel-Aviv, het strand, de wolkenkrabbers, de wereldstad, Tel-Aviv by night, enzovoort: in één woord, prachtig. Geen probleem met lastige Àrabieren. Kijk ook hoe de Golan, een stuk ingepalmd van Syrië, een staartje vormt in Noorden aan het Israëlische terroritorium: http://www.isas.co.il/neurophysiology2012/

Zo worden dorpen, akkers, woningen onbestaande, en natuurlijk de mensen op die onbestaande territoria. Wie niet bestaat kan ook geen eisen stellen, er kunnen ook geen mensenrechten gelden, wie weet of er nog iemand leeft, misschien zijn er alleen maar ruïnes en graven van lang geleden…

Systematische strategie

Het uitvagen van Palestijnse plaatsnamen op kaarten is een systematische strategie van de Israëlische samenleving, sedert de Britten er vertrokken in 1948. Voordien zag men op de Britse militaire kaarten de Arabische dorpsnamen, die later spoorloos verdwenen.

Dat is grondig gedocumenteerd door de Israëlische NGO Zochrot, wat betekent: zij herinneren zich. http://www.zochrot.org/en  Hun landkaart van de verdwenen dorpen met veel info vindt u door te klikken op “Palestinian localities that Israël destroyed in 1948”. Hun alfabetische lijst van Arabische dorpen in 1948 is hier toegevoegd. Op de Zochrot site staat ook informatie over de werkkampen voor Palestijnen die verjaagd waren uit hun dorpen; het woord “concentratiekamp” wordt niet gebruikt http://www.zochrot.org/en/content/letter-1948-labor-camps

Nogal wat info staat alleen in het Hebreeuws, maar de Engelse teksten alleen reeds zijn bloedstollend. Geschiedenis die uitgevaagd is in onze media en die de meesten onder ons nooit geweten hebben.
Lucas Catherine geeft in zijn boeken menig voorbeeld hoe eeuwenoude Palestijnse steden en dorpen ofwel verdwenen zijn, of “ge-israëliseerd”. Ze kregen een Joodse naam. Een uitzondering is Jaffa, een oud Arabisch stadje, waarvan de bekende appelsienboomgaarden door de Joodse kolonisten zijn overgenomen. Om commerciële redenen werd die naam behouden.

Onderhandelen!

Opnieuw begrijpen we waarom de Israëlische regering maar steeds over vrede en onderhandelen spreekt. Hoe langer ze daarmee doorgaan, hoe minder er in onze geesten en op de landkaarten overblijft van Palestina.

Maar in de herinnering van de Palestijnen verdwijnt er veel minder, van de dagelijkse vernederingen, diefstal, vernietiging van hun olijfbomen en waterbronnen, gevangenis, moorden op hun familieleden. Misschien vinden Israëlische  hersenwetenschappers daar wel een oplossing voor.

Onze kranten staan nu vol over de gevangenenruil tussen Hamas en Tel-Aviv. Het woord dat het vaakst terugkomt is ‘moordenaars’ .Palestijnen, welteverstaan. Dat die toch niet zouden mogen vrijkomen! Over de Israëlische moordenaars geen woord.

Dat zijn de ministers, generaals, soldaten, Mossad agenten, kolonisten. Er zit maar één Jood voor moord in de gevangenis: de moordenaar van Yitzak Rabin.