Een oudere man neemt een zak rantsoenen van de lokale overheid mee in het noorden van Pakistan (Ashfaq Yusufzai/IPS)

Pakistan ontkent ondervoeding interne vluchtelingen

In het noorden van Pakistan leven ongeveer 3 miljoen ontheemden in barre omstandigheden. Eerst moesten ze vluchten voor de taliban, daarna voor het Pakistaanse leger. Sindsdien kampen ze met ondervoeding en worden ze vatbaar voor ziekten.

dinsdag 10 maart 2015 15:05
Spread the love

Een
arts schudt zijn hoofd als hij de tienjarige Ahmed Ali onderzoekt in
het vluchtelingenkamp Jalozai, op 35 kilometer afstand van de
Pakistaanse stad Peshawar in de provincie Khyber Pakhtunkhwa. “Hij
is ernstig ondervoed”, zegt Zeeshan Khan, “en door zijn
diarree kwetsbaar voor infecties.”

Veel
meer dan de diagnose stellen kan de dokter niet doen. In het kamp
wonen te veel vluchtelingen op elkaar en er is te weinig voedsel. Zolang dat niet verandert, lijden kinderen zoals Ahmed Ali honger en
hebben ze weinig weerstand tegen infecties.

Ali
kwam vorig jaar met zijn familie naar Jalozai, toen een offensief van
het Pakistaanse leger tegen extremisten plaatsvond in de provincie
Khyber Pakhtunkhwa (KP) en in de federaal bestuurde gebieden (een
regio in het noordwesten die rechtstreeks door het centrale gezag
wordt bestuurd). Duizenden inwoners van de regio moesten toen vluchten
voor hun leven.

Ali
behoort nu samen met zijn familieleden tot de ongeveer drie miljoen
ontheemden in het noorden van Pakistan. Deze mensen werden in de
afgelopen tien jaar uit hun dorpen verjaagd, eerst door militante
groepen in de grensstreek met Afghanistan, meer recentelijk door het
Pakistaanse leger dat jacht maakt op terroristen in de regio.

Honger

Elk
nieuw militair offensief leidt tot een nieuwe golf ontheemden en
daarmee neemt ook de druk op de regering van de provincie Khyber
Pakhtunkhwa toe om al deze mensen opvang en eten te bezorgen.
Woordvoerder Adil Khan, woordvoerder van het provinciale
rampenmanagement, zegt dat elk gezin of elke familie maandelijks 90
kilo graan, een kilo thee, 5 kilo suiker, 2 kilo rijst en 2 liter
olie krijgt om de ergste honger te stillen. De meeste huishoudens in
de opvangkampen, die gemiddeld uit tien of meer personen bestaan,
stellen echter dat dat onvoldoende is.

In
de regio Bannu verblijven nog steeds 454.000 ontheemden, ondanks
pogingen de gezinnen te verhuizen of te verenigen met familie in de
omgeving. Volgens Pervez Kamal, directeur-generaal van de provinciale
gezondheidsdienst, leed in januari 2015 meer dan 15 procent van deze
mensen aan ondervoeding.

“Het
eten dat we krijgen is niet genoeg voor tien personen”, zegt
Darwaish Gul, bewoner van een opvangkamp in Bannu. “Thuis
verbouwden we ons eigen voedsel”, vertelt de 60-jarige
vluchteling. “We hadden altijd genoeg graan, groenten en fruit.
Nu hebben we maar één maaltijd per dag en gaan we altijd met honger
naar bed.”

Geen
hulp

De
overheid stelt echter dat de huidige noodhulp en voedselrantsoenen
voldoende zijn voor alle mensen in de kampen. In een VN-rapport van
2014 staat echter dat 31 procent van de ontheemden geen hulpgoederen
of voedsel heeft gekregen, omdat ze geen vernieuwde, door de computer
afleesbare identiteitskaarten hadden.

Van
de vluchtelingen in de provincie Noord-Waziristan, waar in juni 2014
een offensief begon, kwam 15 procent niet in aanmerking voor
voedselhulp. De situatie werd nog verergerd door het feit dat veel
ontheemden uit Noord-Waziristan een lange tocht achter de rug hadden
in een hitte van 45 graden Celsius.

Veel
mensen overleefden die tocht niet. Degenen die het wel redden, bleken
ernstig ondervoed, uitgedroogd of anderszins verzwakt door de reis.
Omdat er maar beperkt voedsel en medische hulp voorhanden was, zijn
veel mensen nog steeds niet hersteld. Ze hebben gespecialiseerde zorg
nodig, maar krijgen enkel basiszorg.

Precaire
situatie

Iqbal
Afridi, vertegenwoordiger van de oppositiepartij Tehreek-e-Insaf
(PTI) in de regio, zegt dat de situatie “extreem precair”
is, omdat talloze gezinnen hongerlijden of op de rand van honger
staan. Bijna elke week vragen ontheemden in Peshawar via marsen of
zitblokkades aandacht voor hun gebrek aan voedsel en voorzieningen.

“We
hebben om snelle repatriëring naar huis gevraagd, want het leven is
hier miserabel”, zegt vluchteling Shah Faisal. “We zijn
gevlucht omdat we vrede zochten, maar hier is ook geen vrede. Thuis
hadden we landbouwgrond en konden we voor onszelf zorgen, hier zijn
we bedelaars.”

Volgens
experts liggen ook ziektes op de loer. Jawadullah Khan, een arts die
al in verschillende vluchtelingenkampen heeft gewerkt, zegt dat
mensen dringend behoefte hebben aan een uitgebalanceerd dieet en
schoon water. “We doen ons best om zo veel mogelijk zorg te
bieden, omdat deze mensen vatbaar zijn voor ziekten.”

Bron: First
the Taliban, then the Army, now Hunger: The Woes of Pakistan’s
Displaced

take down
the paywall
steun ons nu!