Proximus en Bpost zijn enkel in hun juridische vorm overheidsbedrijven. De overheid bezit net meer dan de helft van de aandelen. Alles wat refereert naar hun manier van werken is gerelateerd aan de handel en de wandel van grote private bedrijven. De overheid net als de private aandeelhouders zijn enkel geïnteresseerd in het jaarlijkse dividend. Onder druk van de regering wordt de winstuitkering zo hoog mogelijk gehouden. Dat dit gevolgen heeft voor de  werkdruk en werksfeer op de arbeidsvloer zal hun worst wezen.

Deze week stelde kamerlid Veli Yüksel ( CD&V) een vraag aan de betrokken minister Alexander De Croo over de ethische normen die inzake tewerkstelling van Indiërs  door deze bedrijven gehanteerd worden. De outsourcing van activiteiten naar lageloonwerkers in India en het  tewerkstellen van 500 Indiërs in het proximushoofdkwartier  lagen aan de basis van zijn vraag .Deze “ Beweging.net-mandataris” maakte zich de bedenking dat dit wel de makkelijkste manier is om winsten te maken.

De minister stelde dat werken uitbesteden aan andere bedrijven in vele ondernemingen de gangbare norm is en dat hij daar bij de overheidsbedrijven niks kan aan doen. De bevoegde minister vergeet dat de raden van bestuur van Proximus en Bpost voor de helft zijn samengesteld door vertegenwoordigers van de staat. Het is niet de bedoeling dat dit orgaan de taken van  het dagelijks bestuur uitoefent maar  deze afgevaardigden kunnen wel de algemene krachtlijnen uitzetten . De Croo jr kan dus perfect de keuzes inzake tewerkstelling bepalen.

Het postbedrijf en de telecomoperator stellen dat de functieprofielen in de IT-wereld, waar men om vraagt niet voorhanden zijn op de Belgische markt. Ik ben bereid dit te geloven. Als dit zo is wat weerhoud deze bedrijven om vacatures uit te schrijven en deze functies op te vullen met buitenlanders onder dezelfde voorwaarden als de Belgische werknemers?  De vraag stellen is ze beantwoorden. Enkel de winst telt.

Vroeger hadden we twee Regies de Post en de RTT. Deze bedrijven stelden samen meer dan 60 000 werknemers tewerk. Dit kon omdat omzeggens al hun activiteiten , tot het onderhoud van gebouwen en voertuigen door eigen man- en vrouwkracht gedaan werden. Hier zat ook veel sociale tewerkstelling in voor mensen die niet of laag geschoold waren. Helpers in de keuken en poetspersoneel kregen er een volwaardige tewerkstelling. Winst was niet het hoofddoel toch slaagde de RTT erin om meestal een kleine bonus te boeken.

Moeten we vandaag zeggen dat Proximus en Bpost van sociale tewerkstelling afgegleden zijn naar sociale uitbuiting? Het is misschien wat sterk uitgedrukt maar toch met een zweem van waarheid.