Sofie leerde Chris kennen toen ze elf jaar oud was. “Hij is een collega van mijn vader. Natuurlijk was er van gevoelens toen nog geen sprake, hoewel het voor hem liefde op het eerste zicht was. Achteraf bekeken vind ik dat wel raar, een man die verliefd wordt op een meisje van elf.”

Toen een van haar vriendinnetjes een aantal jaren later werd uitgewezen, kon Sofie met haar verdriet terecht bij Chris. “Zo werd ik stilaan verliefd op hem. Ik was veertien en in de war. Moest ik die gevoelens tegenhouden? Ik ben bij mijn vader gaan wonen, zodat ik Chris vaker kon zien. Mijn moeder en stiefvader wisten van mijn gevoelens, maar beloofden te zwijgen zolang ik geen relatie begon.”

Taboe

Op haar vijftiende verhuisde Sofie toch terug naar haar moeder, waar ze een jaar lang niet uitging en geen liefjes had. “Ik wilde wachten op Chris. Een week voor mijn zestiende verjaardag vertelde ik mijn mama dat ik een relatie met hem wilde. Mijn moeder had het zien aankomen en trok met mij naar het Jongeren Advies Centrum om ons grondig te informeren. Toen ik eenmaal zestien werd, bracht ik mijn eerste weekend met Chris door. Sindsdien zijn we elk weekend samen.”

Sofie en Chris beleven hun relatie vooral binnenskamers. “Voor de buitenwereld gedragen wij ons niet als koppel. We lopen niet voortdurend hand in hand, laat staan dat we kussen. De maatschappij is daar nog niet klaar voor. Het taboe is te groot. Dus passen wij ons aan, ook omdat ik nog maar zeventien ben. Als ik achttien ben, doen we wat we willen.”

Pensioen

“Mijn mama is blij dat ik gelukkig ben”, zegt Sofie. “Mijn papa was wel tegen onze relatie, maar hij heeft het intussen aanvaard. Mijn halfbroer daarentegen verbrak zo goed als alle contact. Hij kan zich er niet bij neerleggen. De familie van Chris steunt hem niet. Hij was ooit getrouwd en heeft twee dochters. De oudste is vierendertig. Met haar kan ik totaal niet overweg. Met de andere dochter kan ik iets beter opschieten. Zij is eenentwintig en dus eerder van mijn generatie.”

Al is ze nog maar zeventien, Sofie heeft wel nagedacht over de toekomst. “Over tien jaar is Chris met pensioen. Dan kan hij thuisblijven en in de tuin werken. Ik werk dan en onderhoud hem. Dat doet hij nu immers ook voor mij. Wie weet komt er zelfs nog een kind. Dat wil Chris graag.”

In de klas

Op school weten veel leerlingen van Sofies relatie. “Niet lang geleden kreeg ik een eerste negatieve reactie. Iemand had gevraagd of we in de les zedenleer over pedofilie konden praten. Een paar andere leerlingen en ik wilden liever een vrolijker thema. Plots stond een klasgenote recht en zei: ‘Logisch dat jij daar niet over wil praten, jouw vriend is zelf een pedo.’ Ik werd kwaad en we hebben gevochten. De volgende les heb ik zelf voor de klas een voordracht gegeven over pedofilie. Chris en ik doen niets verkeerd.”

Volgend jaar gaat Sofie verder studeren. Ze moet misschien zonder date naar haar eindejaarsbal. “Chris wil niet mee. Hij is bang dat hij zich niet thuis zal voelen tussen de jonge mensen. Spijtig, want zo’n eindejaarsbal maak je maar een keer mee in je leven.”

* De namen werden gewijzigd om privacyredenen.

© 2011 – StampMedia/XIOS – Liesbeth Merckx