Een regelrechte schande.
Deze week maakte Test Aankoop bekend dat de hypothecaire leningen bij sommige sociale kredietmaatschappijen duurder zijn dan leningen bij een commerciële bank. De Morgen schrijft dat duizenden, doorgaans financieel zwakke gezinnen, zo bedrogen uitkomen.
Test Aankoop kwam er achter dat het Vlaams Woningfonds voor een twintigjarige hypotheeklening van 100.000 euro momenteel een rente van 1,50 procent vraagt. Voor een vergelijkbare lening bij het Kempens Woonkrediet betaal je 4,85 procent en de Brusselse sociale kredietmaatschappij Petit Propriétaire is nog duurder. “Zulke enorme verschillen zijn niet te verantwoorden. De sociale leningen zijn niet altijd sociaal en schieten hun doel voorbij”, zegt financieel expert Yves Evenepoel van Test-Aankoop.
Hierover ondervraagt, schuift een medewerker van het Kempens Woonkrediet de zwarte piet door naar de politiek. “Ja, we krijgen klachten van ontevreden kredietnemers”, geeft hij toe. “Maar we kunnen er niets aan doen. Voor onze tarieven hangen we af van de politiek. De Vlaamse regering laat de sociale kredietmaatschappijen in de kou staan. We hebben haar daar al dikwijls op gewezen.”
De vraag is hoe dat allemaal kan? Welnu, het Vlaams Woningfonds krijgt middelen van de Vlaamse regering en veel andere sociale leningmaatschappijen worden niet gesubsidieerd. De Vlaamse regering heeft blijkbaar andere katten te geselen: voor het communautaire geleuter trekt ze wel veel tijd uit. “De Federale regering krijgt geen Vlaams geld meer”, zei Muyters eerder deze week nog. Muyters laat de sociale kredietmaatschappijen ook aan hun lot over.
Voor de privatisering van de ASLK gold er een heel andere regeling. De kredietvennootschappen ontstonden nog voor Wereldoorlog 1. Arbeiders kwamen er aan goedkope leningen. De Kredietvennootschappen werden door de ASLK erkend en werden zo de EKV of Erkende KredietVennootschappen genoemd. Ingevolge haar sociale opdracht werden ze door de ASLK van middelen voorzien. Dat kostte de overheid geen cent. Maar als gevolge van de privatisering van de ASLK kwam daar verandering in.
Tussen 1993 en 1998 kwam de ASLK in handen van de privé en van meet af aan was duidelijk dat de sociale opdrachten teruggeschroefd zouden worden en zulks geschiedde ook. De dienst sociale huisvesting van de ASLK werd opgedoekt en aan de goedkope financiering van de EKV door Fortis kwam een einde. Voor hun verdere financiering – ‘funding’ heet dat nu – waren de kredietvennootschappen aangewezen op de private financiële sector. Met alle gevolgen van dien, natuurlijk …
Wat er nu gebeurt, is een regelrechte schande. De verantwoordelijke minister, Freya Vanden Bossche (SP.A), erkent het probleem en zegt dat ze eraan werkt. Hopelijk vindt ze nog wat tijd: de zonnepanelen moeten immers ook nog gesubsidieerd worden …
Nog argumenten nodig voor een openbare bankensector?
