Wiens portemonnee?

De woede van De Wever zit vooral in het feit dat Di Rupo nieuwe inkomsten zoekt op plaatsen waar De Wever dat liever niet ziet gebeuren.

En het Internationaal Monetair Fonds, de OESO en ratingbureaus hadden toch gezegd dat we van de belastingen moeten afblijven! Of is de belastingdruk op de hardwerkende Vlaming (Waal en Brusselaar) nog niet hoog genoeg?

Dat die belastingdruk zo hoog is omdat de loon- en weddetrekkenden zowat de enigen zijn die redelijk correct hun belastingen betalen, terwijl grote vermogens, speculanten en bedrijven van alle kanten in de watten gelegd worden, veegt de N-VA-voorzitter even onder de mat.

Handig als je de al bij al bescheiden maatregelen van Di Rupo, om aan die scheve toestand iets te doen, tot op de grond wil afbranden.

En dat doe je dus zo: je stelt al die belastingingrepen gewoon voor als een aanslag die “de gezinnen in het hart treft” of “het ondernemerschap” onderuit haalt.

En je houdt even uit beeld dat er een verschil is tussen een heel rijk, een rijk en een arm gezin, tussen een grote multinational, een KMO en een kleine zelfstandige, of tussen een speculerende belegger, een gewone loontrekkende en een werkloze jongere.

Een overzicht:

– U heeft een vermogen van meer dan 1,25 miljoen euro? Buiten uw woning en uw bedrijf wel te verstaan. Di Rupo’s vermogensbelasting raakt u niet, ook al doet De Wever u geloven van wel. Diegenen onder ons die toch tot de rijke toplaag van meer dan 1,25 miljoen euro behoren, moeten van Di Rupo tijdelijk een crisisbijdrage van zegge en schrijve “ongeveer 0,5 procent” betalen.

Een tsunami? Ondraaglijk? Het is maar te zien wiens portemonnee je verdedigt natuurlijk. Ter info: loon- en weddetrekkenden die hard werken voor een netto belastbaar jaarinkomen tussen de 11.240 en de 18.730 euro, betalen op dat stuk van hun inkomen 40 procent, boven de 18.730 euro is het tarief 45 procent en vanaf 34.330 50 procent.

– U speculeert door van de ene obligatie naar het andere aandeel te springen en zo snel mogelijk (binnen het jaar) de meerwaarde op zak te steken? Dan wil Di Rupo daar de helft van terug om je speculatief gedrag wat af te remmen.

Neen, zegt De Wever, deze maatregel hoort bij “de aanslag die de gezinnen in het hart treft”. Wacht je met het innen van je winst tot een jaar of langer, dan laat Di Rupo die aanslagvoet dalen tot 25 procent. Maar ook dan vindt De Wever dat “de kleine particuliere belegger” onredelijk hard geraakt wordt.

Ter info: vanaf een schamel jaarlijks netto belastbaar inkomen van 7.900 euro betaalt een loon- en weddetrekkende 30 procent belasting.

– U spaart op spaarrekeningen? Dan vreest u wellicht mee onder invloed van allerlei mediaberichten – en in de woorden van De Wever – “de aanslag van de formateur op iedereen die spaart”. Ten onrechte.

Voor de gewone spaarder verandert er niets: het tarief van de voorheffing blijft 15 procent en de eerste 1.770 euro intrest blijft belastingvrij.

– U bezit vastrentende beleggingen? Dan stijgt de eenmalige voorheffing van 15 naar 20 procent. De belastingvoet voor dividenden wordt 25 procent.

Een “totaal onverantwoorde aanval op het investeringsklimaat” dixit De Wever. Niet echt. Het gaat om een harmonisering met de andere OESO-landen, waar dit de gemiddelde tarieven zijn.

Fraude en notionele intrest

Zelfs het voornemen van Di Rupo om de fraude beter te bestrijden, klasseert De Wever in het rijtje van de maatregelen die “de gezinnen in het hart” zullen treffen.

Dit is zo antipolitiek, antisociaal en meedogenloos dat we er – tot bericht van het tegendeel – zullen van uitgaan dat dit een lapsus is.

Alhoewel. Di Rupo stelt voor de misbruiken én de kosten van de notionele intrestaftrek wat te beperken en De Wever noemt dat meteen “een vorm van contractbreuk die onherstelbare schade toebrengt aan het investeringsklimaat”.

Volgens de nieuwste cijfers van minister Didier Reynders (MR) is het reële belastingtarief dat vennootschappen betalen nog amper 11,8 procent en bestaat het tarief van 33,99 procent alleen nog in theorie. In 2001 betaalden de bedrijven nog een kleine 20 procent vennootschapsbelasting op hun winsten.

Ook al een heel eind onder de 33,99 procent, maar stel dat ze vandaag nog 20 procent zouden betalen, dan kreeg de overheid meteen één derde van de 22 miljard euro binnen waar ze nu bij de onderhandelingen naar op zoek is. We weten intussen dat het reële tarief vandaag is weggezakt tot 11,8 procent. Dankzij onder meer de notionele aftrek. Wie zal het gat moeten dichtrijden denkt u?

Eén van de bijsturingen die Di Rupo voorstelt, is de afschaffing van de mogelijkheid voor bedrijven om notionele aftrekken op te sparen. Als bedrijven meer notionele intrestaftrek kunnen inbrengen dan hun winst, mogen ze het overschot aan aftrek immers gedurende zeven jaar overdragen.

Op die manier hebben ze een voorraad van 12,6 miljard euro aangelegd. Als ze die straks inbrengen, kan dat volgens Dirk Van der Maelen (SP.A) tot meer dan 4 miljard euro extra aan de schatkist kosten. Is dit volgens de N-VA houdbaar met een saneringsinspanning van 22 miljard euro voor de boeg? We zouden het graag vernemen.

Wie betaalt uw bedrijfswagen en uw dienstencheques?

De overheid spendeert vandaag 4,1 miljard euro aan het fiscale gunstregime voor bedrijfswagens. Bijna vier keer meer dan wat het zou kosten om de uitkeringen tot op het niveau van de Europese armoedegrens op te trekken. Die zitten daar namelijk een flink eind onder.

Di Rupo wil op die uitgave besparen door de dure en de meest CO2-vervuilende bedrijfswagens aan te pakken. Dat is voor De Wever voldoende om die maatregel te klasseren bij degene die “de gezinnen in het hart treffen”.

Een bedrijfswagen is een loonvoordeel. Hierop besparen, is natuurlijk pijnlijk. Maar andere loonvoordelen worden zwaarder belast. De onkostenvergoeding bijvoorbeeld, die je van je werkgever krijgt als je met de eigen wagen naar het werk komt.

Di Rupo vermeldt overigens dat er geen lastenverhoging komt voor kleine bedrijfswagens, maar dat kan het oordeel van De Wever niet milderen.

Tenslotte zijn er de hardwerkende Vlamingen, Walen en Brusselaars die gretig gebruik maken van de dienstencheques. Dankzij de fiscale aftrek betaal je slechts 5,25 euro per uur. De rest wordt bijbetaald door alle belastingbetalers samen.

Het hele systeem weegt budgettair bijzonder zwaar. De formateur stelt voor de fiscale aftrekbaarheid van de dienstencheques af te schaffen en de prijs ervan te verhogen naarmate je er meer gebruikt.

Populair is anders. Maar hoort dit voorstel nu meteen thuis in het lijstje van maatregelen die “de gezinnen in het hart treffen”? Als de fiscale aftrekbaarheid afgeschaft wordt, zullen we 7,50 euro per uur betalen met dienstencheques. Pijnlijk ja, maar onverantwoord en onredelijk?

Willen degenen die vroeger hun schoonmaakster (in het zwart) minder dan 7,50 euro per uur betaalden eerst even de vinger opsteken? De tarieven schommelden toen tussen de 8 en de 10 euro per uur.

Wie wint? Wie verliest?

De Wever houdt de sanering van 22 miljard euro weg van de vermogenden, de beleggers en de grote ondernemingen en schuift ze door naar de sociale zekerheid, de collectieve voorzieningen en de solidariteitsmechanismen met Brussel en Wallonië.

We beperken ons hier tot de besparingen die Di Rupo in petto heeft voor de sociaal verzekerden. Die zijn bijzonder pijnlijk, maar voor De Wever gaan ze lang niet ver genoeg:

• Dat Di Rupo de werkloosheidsuitkeringen wil verminderen, wordt in twijfel getrokken en in elk geval als onvoldoende van de hand gewezen: de werkloosheidsuitkeringen botweg stopzetten na 6 maanden of 2 jaar, dat moet de norm zijn.
• Dat jongeren eerst moeten bewijzen dat ze actieve stappen zetten om een baan te vinden vooraleer ze een wachtuitkering krijgen (= voorstel Di Rupo) is onvoldoende: wachtuitkeringen moeten afgeschaft. Punt.
• Ook de brugpensioenen moeten eraan geloven, liever morgen dan overmorgen; én het vervroegd pensioen, én het recht op zoveel tijdkrediet.
• De ambtenarenpensioenen moeten veel sneller naar beneden en de pensioenleeftijd veel sneller omhoog.
• De besparingen in de gezondheidszorg van Di Rupo (jaarlijkse groei van 4,5 naar 2 procent) zijn misleidend en onvoldoende.

En natuurlijk moeten ook de andere aanbevelingen van de Europese Commissie voor België onverkort worden uitgevoerd. Zoals het afbouwen van het sociaal overleg op interprofessioneel en sectoraal niveau en het doorbreken van de automatische indexering.

Wie betaalt de rekening van 22 miljard euro? Of beter nog: hoe sociaal zal de samenleving zijn waarin wij morgen opgroeien, werken en oud zullen worden? Dat is de kern van de zaak waar nu over beslist wordt.

Koen Steel

Koen Steel was tot begin 2009 voorzitter van de KWB.

Deze opninie verscheen ook in Raak, het ledenblad van de KWB (Kristelijke Werknemersbeweging).