De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Ouagadougou in de ban van de film
Burkina Faso, Afrikaanse film, FESPACO -

Ouagadougou in de ban van de film

maandag 28 februari 2011 16:23
Spread the love

OUAGADOUGOU – De hele stad is in de ban van het 22ste filmfestival FESPACO. Overal hangen spandoeken en zie je mensen rondlopen met een geelrode festivalbadge. De organisatie verloopt opvallend vlot, honderden vrijwilligers zijn van ‘s morgens vroeg in de weer om alles in goede banen te leiden. Het enthousiasme van de lokale organisatoren is hartverwarmend, als dat al nodig mocht zijn in temperaturen van rond de 38°C. 

De officiële opening in het grote Stade du 4 août op zaterdag werd door niet minder dan 20.000 mensen bijgewoond. Al uren voor het spektakel zou beginnen, zaten de mensen al geduldig in de blakende zon te wachten op de aankomst van de officiële delegaties en de sprekers. Traditionele en hedendaagse muziekgroepen zorgden voor de nodige afwisseling tussen de toespraken van de festivaldirecteur en de minister van cultuur. In een speciale homage werd eer bewezen aan de vorig jaar overleden Burkinees-Malinese acteur Sotigui Kouyaté. Duizenden jongeren brachten een spektakel dat werd afgesloten met een gigantisch vuurwerk.

De eerste film die zaterdagavond in de grootste cinemazaal van de hoofdstad werd vertoond, was de bekroonde film van Dani Kouyaté, de zoon van, Sya, le rêve du python uit 2002.

Zondagmorgen was er dan de traditionele ceremonie aan het monument van de cineasten, een opvallend kleurrijk symbool van het grootste filmfestival van Afrika. Daarna had de club van filmcritici van Burkina Faso nog een huldiging voorzien aan het graf van Kouyaté in aanwezigheid van een deel van diens familie. In Europa is Kouyaté vooral bekend van zijn rol in de film ‘London River’, maar hier in hij nog zo veel meer dan dat. Hij heeft zelfs ook nog voor de nationale voetbalploeg van Burkina Faso gespeeld. Zijn dood was dan ook een verlies voor de nationale cinema en de Afrikaanse film in het algemeen.

Zaterdag had ik in het stadion al kennisgemaakt met enkele studenten van het nationaal instituut voor de audiovisuele media van Niger. Zij volgen het festival als een vorm van stage. Maandagmorgen zag ik deze mensen opnieuw, dit keer tijdens een colloquium over de beeldvorming van de vrouw in de Afrikaanse film. Na afloop vroegen ze of ze me mochten interviewen. Het ging onder meer over de slechte behandeling van Afrikaanse migranten en asielzoekers in Europa. Een thema dat hier erg leeft. Velen begrijpen niet hoe het mogelijk is dat een rijk continent dat jarenlang Afrika heeft gekoloniseerd, nu Afrikanen die een beter leven zoeken, met alle mogelijke middelen wil buiten houden.

De gewelddadige politieke toestand in buurland Ivoorkust is hier ook een bron van grote bezorgdheid. Vele Burkinezen hebben familieleden in Ivoorkust en voelen zich erg betrokken bij wat er gebeurt. Dat Gbagbo op niet veel begrip moet rekenen, is niet te verwonderen.

Alweer hoog tijd om naar de volgende filmvoorstelling te gaan. Op tijd aan de zaal aankomen, is de boodschap, want lange rijen staan er meestal al geduldig aan te schuiven.

take down
the paywall
steun ons nu!