Illegaal? België schendt al ruim een jaar het nationale en internationale recht door geen opvang te voorzien voor asielzoekers die een asielaanvraag indienen. De overheidsdienst Fedasil werd hier al ruim 7000 keer voor veroordeeld, met grote boetes tot gevolg, en toch verandert er niets. Zoals hoofddocent migratierecht Ellen Desmet (Universiteit Gent) uitlegde in de Nederlandse krant Trouw is dit uiterst problematisch. Door deze rechterlijke uitspraken te negeren, kunnen ook makkelijk andere wetten en regels in vraag gesteld worden binnen de rechtsstaat. Een uiterst gevaarlijke trend.

Gebeurde er dan niets? Zeker wel, wij willen ook erkennen dat de staatssecretaris, na heel wat kritiek van de andere partijen binnen de regering met in het bijzonder de fractie Ecolo-Groen, de afgelopen week enkele zaken in beweging heeft gezet. Er zijn extra plaatsen bijgekomen, mensen worden toegeleid naar een bed en er is meer aandacht voor deze crisis. Maar het is niet genoeg voor ons. Er verblijven nog steeds mensen in precaire omstandigheden in kraakpanden waar tuberculose, difterie en schurft welig tieren. Een dodelijke cocktail. Ook de opvang zelf en de toegang ertoe volstaan niet. Asielzoekers moeten nog altijd elke dag zelf bellen om een slaapplek voor die nacht te reserveren. Nogal moeilijk zonder Belgische simkaart, indien je geen Nederlands of Frans spreekt en al helemaal moeilijk om ter plekke te geraken zonder geld voor de metro. Er is ook nog steeds geen structurele dagopvang aanwezig, waardoor mensen overdag op straat in de kou staan. Daarnaast is er ook nog een laatste cruciale drempel die op korte tijd moet worden weggewerkt, namelijk het feit dat mensen hun wachtrij voor het Klein Kasteeltje niet verlaten uit angst om hun plek kwijt te zijn. Sommigen staan al dagen of zelfs weken in de rij om hun aanvraag te doen en nemen dan ook niet het risico om die plek te verlaten.

Er verblijven nog steeds mensen in precaire omstandigheden in kraakpanden waar tuberculose, difterie en schurft welig tieren. Een dodelijke cocktail

Wat zijn dan de oplossingen volgens ons? Op korte termijn geloven we dat bredere hotelopvang en een verplicht spreidingsplan bij lokale besturen soelaas kunnen bieden. Voor het personeelstekort zien wij het inzetten van studenten sociaal werk als een goede, tijdelijke oplossing. Op de lange termijn geloven wij in oplossingen zoals circulaire arbeidsmigratie en een duidelijk en rechtvaardig regularisatiebeleid. In mei werd hierover zelfs nog een burgerwetsvoorstel ingediend na de ‘In my name’-campagne.

Wat eisen wij dan? Wij eisen een beleid dat niet meer gebaseerd wordt op de urgentie van de crisis, een beleid dat niet in een kramp schiet omdat de temperatuur ongelooflijk hard daalt. Een beleid dat zich baseert op de temperatuur is slecht beleid. Mensen hebben niet meer recht op opvang omdat het kouder is. Mensen hebben hier altijd recht op. Wij eisen dus een krachtdadig beleid, niet alleen van de staatssecretaris, maar van haar hele partij, de hele regering en als er niet genoeg gebeurt, hoort de premier in te grijpen. De speeltijd is voorbij, tijd om nu echt werk te maken van een beter, warmer en rechtvaardiger beleid.

Wij eisen dus een krachtdadig beleid, niet alleen van de staatssecretaris, maar van haar hele partij, de hele regering en als er niet genoeg gebeurt, hoort de premier in te grijpen

Aangezien wij ook het gevoel krijgen dat wij vaak tegen een muur aan het roepen zijn, dat er geen deftige oplossingen komen vanuit de politiek, komen wij daarom vanaf nu samen met het middenveld op straat. Alleen zo kunnen we de druk nog meer opvoeren, is onze indruk. We organiseren daarom in de komende weken verschillende acties. Zolang deze crisis niet opgelost geraakt, zullen wij blijven protesteren. Op straat. Aan het kabinet van de staatssecretaris. Tot de boodschap en de urgentie ervan echt doordringen en er echt werk wordt gemaakt van een menselijk beleid.