–

Toevallig spreek ik Russisch – een taal die ook 80 procent van de Oekraïeners spreekt – en ging ik deze morgen vroeg met een pas aangespoelde oorlogsvluchtelinge uit het gebombardeerde Kiev aanschuiven voor haar registratie aan de Heizel.

–

Ondanks de gestroomlijnde hoera-berichten en zelfs een bezoek van Filip en Mathilde vandaag, stonden wij in een ontzaglijk tergend lange trage rij te wachten, zonder de mogelijkheid een ‘ticketje’ te nemen, zonder de mogelijkheid te gaan zitten, zonder enige info ook… – dit 9u30 lang! – compleet in de buitenlucht (stel u eens voor dat het de hele dag zou regenen…).

Om 16u vroeg ik aan een medewerkster van Fedasil – de enige die eens voor 5 minuutjes durfde komen piepen, enfin, een sigaret roken – of men iedereen wel zou kunnen behandelen…

–

Ze twijfelde eraan, zei ze, en zei toen duidelijk: “neen, meneer” – maar ze gaf niet aan wat men zou ondernemen, en weg was ze. Dus hebben wij 2 en 200 anderen nog 2u20 vruchteloos aangeschoven – er werd al zelfs een ‘opdeling’ gemaakt tussen ‘wie misschien nog aan bod kon komen’ en ‘wie niet meer aan bod mocht komen’ en er ontstond uiteraard onrust en zelfs vijandigheid (zie de eerste foto).

–

Plots, om 18u15 vandaag, ging het hekken volledig dicht, na een 2-tal zinnen uit een megafoon. Erg mager, ontmenselijkend en onprofessioneel. Gewoon in de kou gelaten. De enige en door ons erg gewaardeerde warmte de hele dag kregen we van het Rode Kruis en veel vrijwilligers.