België telt ongeveer 280.000 geregistreerde verpleegkundige functies met 133.000 zorgkundigen en 150.000 verpleegkundigen. Wij vertegenwoordigen met onze beroepsorganisaties alle zorgkundigen en HBO5 verpleegkundigen.

Ik wou eigenlijk anoniem blijven bij het lanceren van mijn oproep op zaterdag 14 maart. De Zevende dag en de geschreven pers hadden mij zaterdag en de voorbije dagen gecontacteerd voor een interview maar ik had toen beslist om het niet te doen. We komen als verpleegkundigen en zorgkundigen niet graag op de voorgrond.

Maar ik doe het nu toch voor alle zorgkundigen en verpleegkundigen. Omdat het nu ook voor de bevolking duidelijk wordt welk risico zij lopen de komende weken tot maanden.  Ze staan echt in de vuurlinie.

Zelf was ik 17 jaar spoedgevallenverpleegkundige maar nu al geruime tijd actief binnen de onderwijswereld. Ik sta dus zelf niet meer actief in het werkveld. Maar vertegenwoordig al 25 jaar de zorgkundigen en HBO5-verpleegkundigen binnen de verschillende beleidsniveaus.

Ik heb een ongelofelijke waardering voor wat artsen, verpleegkundigen, zorgkundigen, verzorgenden presteren binnen de ziekenhuizen, ouderenzorg, thuiszorg en thuisverpleging. Maar bij uitbreiding ook iedereen die zich inzet binnen de zorgsector en vitale sectoren.

Deze crisis raakt mij echt héél diep als mens, maar vooral als verpleegkundige! Er wordt van al deze zorgverleners de komende weken echt het uiterste gevraagd, zowel naar flexibiliteit, maar ook fysiek en mentaal, waarbij ze voor zichzelf en hun omgeving ernstige gezondheidsrisico’s lopen. Denken we maar even aan het tekort aan mondmaskers.

Ik heb het persoonlijk bijzonder moeilijk dat ik door mijn langdurig ziekteverlof niet persoonlijk mijn steentje kan bijdragen bij mijn oud collega’s van AZ Damiaan te Oostende op spoedgevallen. Ik hoop na mijn herstel hen alsnog te kunnen versterken. Ik nam al contact met de hoofdverpleegkundige.

Vandaar deze warme oproep aan de ganse bevolking. Ik ben er héél hard van overtuigd dat we met een kleine symbolische actie die ons geen enkele moeite kost, een hart onder de riem steken van alle artsen, verpleegkundigen, zorgkundigen en bij uitbreiding alle werknemers binnen de gezondheidszorg, ouderenzorg, thuiszorg en thuisverpleging.

Naar analogie van Italië lanceerde ik zaterdag de oproep om een luid applaus te geven aan allen die hun steentje bijdragen voor de bevolking. Dit aanstaande vrijdag 20 maart om 12:00. We geven dit applaus net zoals in Italië door de ramen van onze huizen & appartementen. Het mag geenszins de bedoeling zijn om samen te scholen en we moeten de afstandsregels absoluut respecteren!

Als teken van waardering en hoop kunnen we een witte handdoek, t-shirt, laken, tafellaken, witte bladen papier, eventueel een tekening van de kinderen die thuis zitten buiten hangen of aan het raam kleven. Dan tonen we met zijn allen dat we meeleven met deze zorgverleners en hun patiënten en dit als klein gebaar vanuit de bevolking.

Het zou ook fijn zijn mochten alle gemeentebesturen dit mee ondersteunen. Wit is het teken van hoop denken we maar aan de witte marsen.Wit is ook een teken van nederigheid en dit zijn alle zorgverleners dag in, dag uit, voor, tijdens maar ook na deze coronacrisis.

Ze willen zich niet op de voorgrond plaatsen. Maar ze staan vandaag wel in de vuurlinie door hun direct contact met de patiënten/cliënten.

Ik vroeg de pers en de politieke overheden om dit op te pikken. Het kabinet De Block en het kabinet Beke lieten me weten dat ze deze actie erg waarderen en ze hopen dat het wordt opgepikt door de media voor al onze zorgverleners.

Het is evident dat ze niet de tijd hebben om dit zelf te lanceren. Ook partijvoorzitters pikten dit op via hun sociale media en steunen deze actie. Het zou fijn zijn als nu ook de media volgt.

Ik weet verpleegkundigen, zorgkundigen en verzorgenden zijn heel bescheiden. Je ziet en hoort ze niet in de media. Ze vragen niet om applaus, echt niet. Ik vraag dat voor hen.

Ze vinden allen dat dit héél vanzelfsprekend is wat ze doen voor de bevolking. Het is immers onze job. We zijn met zijn allen heel sterk toegewijd.

Maar dit alles is niet vanzelfsprekend, absoluut niet. Sta hier even bij stil welke risico’s deze zorgverleners lopen voor ons als bevolking. Ze blijven het gewoon doen, ook al vallen collega’s ernstig ziek door deze ziekte.

Ik ben er wel sterk van overtuigd dat het hen heel sterk zal raken, zo’n nationaal applaus en het zichtbaar maken van wit, het teken van hoop, toewijding en nederigheid. Als ze na hun helse werkdag naar huis rijden en ze zien bij heel wat huizen een witte handdoek, doek, T-shirt of wit papier hangen dan raakt dit hen ook heel intens en weten ze dat de bevolking hun inspanningen héél hard waardeert via deze kleine symbolische actie.

Laat wit ook een teken van hoop zijn voor ons allemaal. Hoop dat we deze periode zo snel mogelijk achter ons kunnen laten. Verpleegkundigen en zorgkundigen tonen de komende weken hoe mooi hun beroep wel is en hoeveel ze kunnen betekenen voor de bevolking. Laten we dit ook na Corona niet vergeten. We zullen ook in de toekomst heel veel verpleegkundigen en zorgkundigen nodig hebben binnen de zorg.

Daarvoor lanceer ik bij deze gelegenheid ook een warme oproep naar de jongeren toe. Kom ons versterken, we hebben iedereen hard nodig.

Ik zou het fijn vinden mocht de nationale pers dit oppikken naar vrijdag toe en hier wat aandacht aan besteden doorheen de hectiek van de vele persberichten.

Een klein warm gebaar! Maar laten we vooral ook met zijn allen zorg dragen voor elkaar. Laten we ook tonen dat we de richtlijnen van de overheid strikt opvolgen door dit kleine gebaar. Dit is wat alle zorgverleners en medewerkers nu absoluut eisen van de bevolking.

Alvast bedankt om deze actie mee te ondersteunen.

Paul Cappelier is voorzitter van de Belgische Federatie voor Zorgkundigen (BEFEZO).