In Antwerpen stemt 50 procent extreemrechts

Volgens de peiling van GvA zou de N-VA 31 procent van de stemmen halen. Dat is een winst van niet minder dan 20 procent in vergelijking met 2006. De SP.A verliest 9,2 procent en komt op 26,1 procent uit. Open VLD zakt van 9,7 procent naar 4,7 procent. Groen! is een winnaar en verdubbeld haar stemmenaantal van 4,7 procent naar 9,4 procent.

De zwaarste klappen vallen aan de ultrarechtse kant bij een partij in ontbinding, het Vlaams Belang. Het VB verliest 14,1 procent en zakt naar 19,4 procent. Is dat goed nieuws? Amper, vermits de N-VA de ‘propere’ versie is van ultrarechts. Een asociale partij met ogenschijnlijk minder harde racistische standpunten dan het VB. Ze heeft geen last van een cordon sanitaire en staat klaar om van Vlaanderen een ‘Beieren aan de Noordzee’ te maken.

Bovendien toont deze peiling – voor wat ze waard is – aan dat de helft van de Antwerpenaren duidelijk extreemrechts zouden kiezen. De N-VA met een mogelijke 31,2 procent en het VB met nog steeds 19,4 procent betekent een volstrekte meerderheid. Reken daar de racisten en voorstanders van criminalisering van ‘de anderen’ in partijen als Open VLD, de SP.A en de bevolking bij en de stad maakt haar imago van arrogante onverdraagzaamheid nogmaals via de stembus waar.

Antwerpen staat als provinciestad met de dikke nek van een ‘metropool’ niet voor niets op de Europese ranglijst van de meest onverdraagzame Europese steden op nummer één. De peiling van GvA toont een realiteit. Het dagelijkse racisme, de kloof tussen de ‘betere’ middenklasse en de gecriminaliserde armen, door rechts en de meerderheid van Patrick Janssens (SP.A) in de hoofden van de mensen geramd. Deze politiek ‘loont’ …

Lood om oud ijzer

Wie men als burgemeester wenst, wijst op een nek-aan-nek-race. Janssens: 32,9 procent, De Wever: 32,5 procent. Lood om oud ijzer. Wie van beiden het ook wordt, hun antisociale politiek hebben ze gemeen. Janssens vatte deze discriminerende tactiek tegen de zwakkere Antwerpenaren samen in het pamflet ‘Voor wat hoort wat’.

Bart De Wever is weg van de ultraliberale Engelse psychiater Theodore Dalrymple: “Weg met de bijstandscultuur!” Een coalitie tussen Janssens en De Wever is in de maak. Beiden vullen mekaar aan.

De uitdrukking is van Meryem Almaci, volksvertegenwoordiger voor Groen! en lijsttrekker voor haar partij in 2012: “Er zijn ‘A-‘ en ‘B-burgers’ in Antwerpen”. Een parodie op de stralende ‘A’ in de cynische stadsslogan ‘Antwerpen is van iedereen’.

Het is duidelijk dat Janssens en C° voor de betere, rijkere middenklasse rijden. Ten koste van de gewone mensen die dankzij de elitaire urbanisatiepolitiek van de overheid hun huishuur niet meer kunnen ophoesten. Zij zijn de ‘B-burgers’, de meerderheid. Almaci is voor 3,6 procent van de kiezers kandidaat-burgemeester.

Gazet van Antwerpen maakte na de algemene cijfers uit haar peiling een tweede resultaat bekend: “Allochtone Antwerpenaars kiezen voor links”. Zij zouden de monsterscore van de N-VA enigszins kunnen corrigeren. Uit deze peiling blijkt dat 36,6 procent van de kiezers van allochtone afkomst de SP.A van Janssens trouw blijft.

‘t Is maar wat je ‘links’ noemt … Ook andere linkse partijen vallen in de smaak bij de nieuwe Belgen. Groen! haalt 21,9 procent, de PVDA+ 3,8 procent en Rood! 3,3 procent. Samen haalt links 65,6 procent van deze stemmen.

Opmerkelijk : Vlaams Belang haalt bij deze doelgroep 12,1 procent en de N-VA 9,7 procent. Mogelijk bij extreemrechtse Turken. 46 procent ziet Patrick Janssens als burgemeester.

En radicaal-links?

Elke peiling is relatief. Ook deze, met een foutenmarge van 3,1 procent en een jaar voor de stembusslag. Er werden 1.002 stemgerechtigden ondervraagd. Op basis hiervan is het moeilijk een zicht te krijgen op hetgeen kleinere partijen in huis hebben. Zoals de Partij van de Arbeid (PVDA) en Rood!, afkomstig uit de SP.A.

De PVDA zou een winst maken tegenover 2006 van 0,6 procent, van 1,9 procent naar 2,5 procent. Rood! dat voor het eerst opkomt, zou 1,1 procent halen. Gezamenlijk 3,6 procent. Wie mag hier burgemeester worden? Peter Mertens van de PVDA scoorde 1,3 procent. Erik De Bruyn van Rood! 0,7 procent. Beide kleine formaties doen het dus goed bij Antwerpenaars van allochtone afkomst.

Klein links zou met 3,6 procent ongeveer de score halen die de niet meer bestaande Kommunistische Partij van België (KPB) in de jaren zestig en zeventig keer op keer bereikte in wat toen nog de stad Antwerpen was, nu een district van de negen. Met toen één gemeenteraadslid en een provincieraadslid als buit. Vandaag worden de stemmen uitgebracht in de negen districten voor de centrale gemeenteraad. In 2012 worden ook de districtsraden herkozen. De tijden zijn veranderd, radicaal-links ook?

Verdeeld naar stembus 

Vorige week werd duidelijk dat de gesprekken tussen Rood! en de PVDA om tot een gezamenlijke lijst te komen, in de ijskast belandden. Rood! kondigde een linkse Antwerpse stadslijst aan. De PVDA+ zou bij haar gekende tactiek blijven. Deze verdeeldheid is nefast, nu een extreemrechtse vloed de stad dreigt de overspoelen.

Deze verdeeldheid wordt niet gepikt door ‘de mensen’ die geen boodschap hebben aan een linkse achterkamertjespolitiek. ‘De mensen’ die men beweert te vertegenwoordigen. De relatieve cijfers van GvA wijzen er op dat met een éénheidslijst vandaag twee verkozenen mogelijk zijn. Er is echter méér.

Een gezamenlijke formatie en linkse onafhankelijken zou zeker enthousiasme uitlokken bij een grotere groep potentiële kiezers links van Groen! dan vandaag berekend wordt. En meer verkozenen die een ‘straat-raad-straat’-politiek kunnen voeren. (Rood! – PVDA) (1)

Vindt Antwerps radicaal-links haar verstand terug? Zet ze dogmatisme en sectarisme eindelijk bij het grof huisvuil? ‘De mensen’ hebben recht op klare taal. ‘De mensen’ nemen trouwens los van vakbonden, klein of groot links, van het bureaucratische middenveld de touwtjes zelf in handen. Net als tijdens mei ’68 ontstaat binnen de kortste keren een antikapitalistische massabeweging die anti-autoritair is.

Die dus ook geen autoriteit of ‘leiding’ van historisch klein links zal aanvaarden. Deze beweging is nog breder en beloftevoller dan deze uit de jaren zestig. Ze vertrekt niet van uit het toenmalige studentenprotest, maar onder meer van uit een middenklasse die slachtoffer wordt van de crisis. Die doorheen de actie een verbond aangaat met een militante, originele jonge meute.

Dat is een unieke situatie, ondanks de afwezigheid van de vakbonden als organisaties. De beruchte kloof tussen de werkenden die zich veilig voelen en de sociaal uitgesloten groepen aan de rand, versmalt. Hét kan iedereen overkomen. Zoals steeds is de actie de beste universiteit, garandeert ze solidariteit.

Massabeweging op straat

Zowel in het Midden-Oosten, de VS, het Verre Oosten als in Europa en België komen de ‘Indignados’ en andere verontwaardigden op straat. Klassiek links kijkt verbluft toe, ondanks de vele signalen die in de voorbije jaren op deze ontwikkeling wezen. Onmachtig als ze is om deze massabeweging te begrijpen en te bereiken.

Zoals ook de vakbondstop steeds weer spontane stakingen niet ziet aankomen. Zoals de communistische partijen mei ’68 en de gehele jongerenverzetsbeweging uit die jaren verwierpen op basis van een beperkte visie op de ‘samenstelling van de arbeidersklasse’.

Ook de huidige nieuwe oppositie heeft geen boodschap aan ‘leiding’ vanwege klassiek radicaal-links. Ze is basisdemocratisch, spontaan, niet-centralistisch, origineel in haar actievormen, mondiaal antikapitalistisch en niet voor één gat te vangen. Dit in de beste anarchistische traditie.

Ze zal gewelddadig als ‘extremistisch-terroristisch’ door de ‘staat’ aangepakt worden omdat ze een reëel gevaar voor die ‘staat’ betekent. Politieprovocateurs zullen geweld uitlokken. Het beste wat traditioneel radicaal-links dat aast op verkozenen kan doen, is trachten in de raden de politieke spreekbuis te zijn van deze nieuwe oppositie. Zonder ze te willen recupereren.

Oude ideologieën opzij gezet

Zowel de PVDA als Rood! waren met een delegatie aanwezig op de betoging van meer dan 7.000 Indignados in Brussel. In de tijdschriften van radicaal-links worden pogingen gedaan de huidige verzetsgolf te analyseren. Een verzetsbeweging die men vanaf de rand bekijkt, zonder er werkelijk deel van te zijn.

Analyses die gebaseerd zijn op ideologieën die hun tijd gehad hebben. Dé arbeidersklasse – de middenklasse – is niet meer de enige, onontkoombare motor van veranderingen. De verzetsbeweging is uiterst divers en ongrijpbaar in deze postmoderne tijden, lang na ‘de val van de muur’ en haar teloorgegane utopieën.

Antwerpen dreigt door een ultrarechtse vloedgolf overspoeld te worden. Het bleekroze sausje van de SP.A en burgemeester Janssens verandert daar niets aan. Het is slechts een alibi om de te verwachten antisociale politiek van Bart De Wever te doen slikken. Verkiezingen betekenen in deze zogenaamde ‘democratie’ die door de vrije markt, de banken, het grote geld in de salons gemanipuleerd wordt, bijzonder weinig.

Niet in de verkozen raden gebeurt het, zet dat uit je hoofd. Mensenrechten, sociale rechten, politieke rechten werden onder druk van de straat verworven. Nu deze in gevaar zijn, zal de straat ze moeten verdedigen.

Occupy Antwerp. Hier zijn ‘de mensen’!

Toch maken verkiezingen deel uit van de strijd voor werkelijke democratie. Men kan een tweesporentactiek volgen: raad / straat. De raad kan een spreekgestoelte naar de bevolking toe zijn. Terwijl rechts in heel Europa aan invloed wint, geven de nieuwe massabewegingen haar lik op stuk. ‘Indignados’ en anderen bewijzen de kracht van autonome, progressieve massa’s in al hun diversiteit. De kracht van de straat, van de confrontatie, van het conflict. 

Mensen uit alle milieus, van alle kleuren, alle bevolkingslagen en landen nemen hun verantwoordelijkheid op tegen de schaamteloze vrije markt. Ze geven een intelligent lesje aan klassiek links, ook aan radicaal-links.Dat zoekt naar nieuwe strategieën en doelen, terwijl massa’s gewone mensen ze voor hun neus demonstreren. De werkelijkheid steekt de theorie nogmaals voorbij.

Ook in Antwerpen worden in solidariteit met #occupywallstreet door Occupy Antwerp de mensen opgeroepen om van overal en vreedzaam openbare pleinen te bezetten. En ruimtes voor debat, discussie, bijeenkomsten en nadenken te creëren. Dit op zaterdag 22 oktober op de Groenplaats van 15 tot 18 uur.

Terwijl deze mondiale oppositie met frisse organisatievormen en basisdemocratisch genomen beslissingen er in gelukt de éénheid tussen talloze individuen te versterken, lijkt radicaal-links niet eens in staat tot een éénheidslijst in een provinciestad als Antwerpen te komen. Een definitieve mislukking is een kaakslag voor de mensen die willen reageren op extreemrechts. Die zich vertegenwoordigt voelen door de huidige wereldwijde beweging en niet door een kleinlinks dat ter plaatse blijft trappelen.

Genadeloos stemhokje

De ook in deze stad in niet geringe mate aanwezige mensen die zich laten inspireren door de groeiende milieubeweging, grassrootsgroepen, vredesacties, armenorganisaties, organisaties van allochtone nieuwkomers en hier geborenen, mensenrechtenbewegingen, de reeds oudere andersglobalisten en hun netwerken zullen deels Groen! stemmen. Velen zoeken evenwel een socialistisch perspectief, dat ze niet bij de SP.A vinden.

Zij en velen uit de lagere middenklasse zullen volgend jaar oordelen over de vorm en de inhoud van de linkse formaties die naar de stembus trekken. Ze zijn geradicaliseerd, geïnformeerd en willen daden zien. Ze wensen éénheid aan de linkerzijde. Ze zullen genadeloos hun keuze maken in het stemhokje.

Laten we de hoop niet verliezen dat het in Antwerpen toch tot een linkse éénheidslijst komt in het aangezicht van een te vrezen bruine toekomst. Laat het gezond verstand het winnen van kleinburgerlijk links sectarisme. Radicaal-links moet een historische blunder vermijden. ‘De mensen’ moeten zich laten horen in dit debat. Om hen gaat het. Onderschat hen niet.

(1)  www.dewereldmorgen.be/blogs/koen-calliauw/2011/10/05/rood-gaat-voor-antwerpse-linkse-stadslijst