De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

OPENBAAR BRIEFJE AAN BART DE WEVER

OPENBAAR BRIEFJE AAN BART DE WEVER

zaterdag 26 januari 2019 22:51
Spread the love

Mijnheer De Wever,

Uw reactie op zaterdag 26 januari op de Youth For Climate beweging (oftewel ‘klimaatspijbelaars’) is een historicus onwaardig. Dat u meer politicus dan historicus bent, weten we al lang. Dat u ook een van de meest traditionele soorten politici bent en voorzitter van een partij op drie ideologische poten weten we ook. De N-VA zit op een driepikkel van nationalisme, conservatisme en neo-liberalisme. Niet bepaald een combinatie die kans maakt het voortouw te nemen in de super-drastische ommezwaai op alle domeinen die een klimaatbeleid van vijf na twaalf zou moeten zijn.

U zegt dat u niet in doemdenken gelooft maar dat “de mensheid moet vooruit gaan, ecomisch (sic VRT) groeien en innoveren.” Alsof die drie onlosmakelijk hand in hand gaan. Er zijn grenzen aan de groei, mijnheer de Wever. Nog even verder groeien en de rekker zal onverbiddelijk knappen. Pats! Veel vooraanstaande economen bevestigen dat vandaag. Dat is geen doemdenken.

Als “historicus” bent u vast bekend met de begrippen historische periode en de kantelpunten die bepalen wanneer een overgang volgt. Geschiedenis bestaat daarbij niet enkel uit grote gebeurtenissen maar ook uit processen. Daarom is de verleiding soms groot om daarover in een flou artistique te vervallen.

Neem nu de begrippen ‘globalisering’ of de ‘opkomst van het kapitalisme’. Begon de globalisering in het Klassieke tijdperk van de Grote Rijken? Is de culturele uitwisseling tussen het Romeinse Rijk en China het begin ervan? Of was het toch eerder door de Columbian Exchange (vanaf de 15e eeuw) die de Europese cultuur op de wereldkaart zette? Of was er pas tijdens de hoogdagen van het Britse Rijk sprake van globalisering? Sommigen houden het begrip dan weer als exclusiviteit van einde jaren 80 en de Val van de Muur. Ontstond er al een pril financieel kapitalisme in de late middeleeuwen? Kwam het pas goed op gang dankzij de Protestantse werkethiek, of toch pas na de Industriële Revolutie in de 19e eeuw? Stof tot eindeloos gepalaver.

Als er echter één zeer duidelijk breekpunt is dat minstens even groot is als het ontstaan van agrarische sedentaire gemeenschappen en waarover dus niet over de timing kan geredetwist worden is het wel de periode 1945-1950. Vanaf dan nam – samen met de groei van de wereldbevolking – de globale economie met al haar bijverschijnselen een ongeziene rotvaart.

Nog niet zo lang geleden, in 2013 volgde ik als keuzevak op de UA Ecologische Geschiedenis bij de getalenteerde professor Tim Soens. Ik illustreer deze brief daarom graag met één van de vele grafieken die toen met de nodige duiding en discussie op het scherm voorbij kwamen. De conclusie is zeer duidelijk: het einde van de Tweede Wereldoorlog is een fenomenaal breekpunt. Eentje dat zijn voorga niet kent in de geschiedenis van de mensheid.

Vandaag orakelt u dit: “Als ze (de jeugd) naar het verleden kijken zullen ze zien dat de mensheid voortdurend grote problemen heeft gehad en we hebben altijd oplossingen gevonden door innovatie.” U trekt dus m.a.w. een lineaire continuïteit tussen tienduizend jaar geschiedenis en ons jaar 2019.

U slaat daarmee de bal uiteraard compleet mis. Samen met uw kersverse partijgenoot Jean-Marie Dedecker ontmaskert u zichzelf bovendien niet alleen als klimaatnegationist en wetenschapsontkenner maar tevens als would-be intellectueel waarbij uw portie media-aandacht omgekeerd evenredig is met de diepgang en ernst van wat u verkondigt (werk aan de winkel voor die vierde macht!).

Uit de vele dia’s met didactisch materiaal uit mijn keuzevak van weleer had ik u allerlei zaken kunnen tonen. Wetenschappelijk vastgestelde statistische gegevens. Ik had u ook kunnen aanraden de bevindingen van het IPCC opnieuw ernstig te bestuderen maar ik sluit deze brief af met een willekeurige verzameling grafiekjes die misschien toch iets vertellen over de ernst van het historische kantelpunt en haar gevolgen waarover ik me hier heb uitgelaten. De ernst daarvan kan niet worden onderschat.

En daarom eindig ik met: En avant, la jeunesse !

Vriendelijke groeten,

Sebastiaan

#youthforclimate #nva #vrtnws




take down
the paywall
steun ons nu!