In De Standaard van 24 december schrijft U in een opiniestuk over de bijna halvering van het extravagante loon van postbaas Thys, terecht, dat men in de vrije markt weliswaar van alles de prijs kent, maar van veel dingen minder de waarde weet.

Waar ik U in uw betoog m.b.t. het verschil in benadering tussen een overheidsbedrijf en een zuiver privébedrijf kan volgen, viel ik toch enigszins achterover toen in de laatste alinea van uw artikel las:

U bent, zoals het de trend is bij (zich sociaaldemocraten noemende) salonsocialisten van uw slag, blijkbaar goed ingebed in het neo-liberaal systeem dat vandaag de dag ons leven beheerst. Zoals een ware liberaal vindt U dat men “niet moet sollen met belastinggeld”. Uiteraard, omdat er volgens de gangbare donkerblauwe principes daarvan ook zo weinig mogelijk dient voorhanden te zijn. Overheidsgeld zijn het gevolg van geheven belasting, welke volgens elke weldenkende burger zo laag mogelijk moet zijn. En daarom dienen volgens U, voor zover mogelijk, in navolging van de energie- drinkwatervoorziening- en ziekenzorgbedrijven en -diensten, alle overheids-nutsbedrijven geprivatiseerd te worden.

Het feit dat, behalve de financiering en werkingskosten, in plaats door het gemeenschapsgeld, daarenboven ook nog een (liefst gemaximaliseerde) winst, door de gebruikers (welke deel uitmaken van de gemeenschap) dient betaald te worden, ontgaat U blijkbaar.

Daarom alleen al moeten volgens mij de algemene dienstverleningen aan de bevolking, zoals gezondheidszorg, energievoorziening, openbaar vervoer, en communicatiemiddelen tot de kerntaken van de overheid behoren. Zij dient daarenboven, waar het privé-initiatief m.b.t. levensnoodzakelijke zaken, zoals huisvesting en werkgelegenheid, tekort schiet, aanvullende maatregelen te treffen, zodat iederéén, ook de minst-bedeelden, daar deel kunnen aan hebben.

De geschiedenis, én de hedendaagse realiteit leert dat het steeds meer overhevelen van de voormalige en huidige overheidsbedrijven en -diensten naar private ondernemers, zowel de gemeenschap in zijn geheel , als het individu zeker niet ten goede komt. Misschien wel enigszins wat dienstverlening betreft, maar geenszins wat de gebruikersprijs aangaat.

Natuurlijk, met uitzondering dan van de Johnny Thys-en, de Karel Vinck-en, de Luc Bertrand-s, de Paul Buysse-s, end de Didier Bellens-en, alsook hun entourages, hun raden van bestuur, aandeelhouders, en de kapitaalkrachtige beursspeculanten. Maar die zijn dat, gezien hun uitzonderlijk 60- tot 100-voudige inteligentie t.o.v. hun laagste werknemers, dat dan ook waard.

Vraag is, mijnheer Desmet, of U, zoals menig opiniemaker, en ook menig politieker, niet één van hun ‘waterdragers bent…