Open brief aan nieuwe staatssecretaris Marie-Colline Leroy en aan regering-De Croo

woensdag 3 mei 2023 15:31

Spread the love

De feministische en vrouwenrechtenorganisaties uit het noorden en het zuiden van het land zijn blij met de snelle benoeming van een nieuwe staatssecretaris voor Gendergelijkheid, Gelijke Kansen en Diversiteit.

Een week geleden nam Sarah Schlitz immers ontslag en aanvaardde daarmee de gevolgen van de fouten die haar kabinet en zijzelf hadden gemaakt. Zodra haar ontslag door de premier was goedgekeurd, roken bepaalde politieke groeperingen hun kans. Ze suggereerden de ontbinding van haar kabinet en de verdeling van de bevoegdheden. Wij zijn opgelucht dat het belang en het nut van deze portefeuille opnieuw bevestigd werden. Maar laat ons niet naïef zijn: de vrees is terecht dat de herhaaldelijke aanvallen – we hebben het niet enkel over logo-gate – niet alleen gericht waren tegen de ex-staatssecretaris, maar ook tegen haar bevoegdheden as such.

Met lede ogen kijken we toe hoe conservatieve en reactionaire krachten terrein winnen en hun discours annex ideologieën verder verspreiden. We weten hoe weinig deze stromingen geven om het middenveld, vrouwenrechten, seksuele en genderminderheden … behalve wanneer het erom gaat gelijkheid te misbruiken als een voorwendsel om bepaalde bevolkingsgroepen te stigmatiseren. Meer dan ooit verdient de strijd voor gendergelijkheid, gelijke kansen en diversiteit een staatssecretariaat, ja waarom niet een minister. Dit is meteen een van onze eisen aan de volgende federale regering.

Een ander beleid is mogelijk

Wij verwachten alvast dat de nieuwe staatssecretaris het werk van haar voorgangster voortzet: de femicide-wet, het Nationaal Actieplan (NAP) tegen gendergerelateerd geweld 2021-2025 en het interfederaal plan ter bestrijding van racisme – waarop we meer dan twintig jaar hebben moeten wachten! – zijn slechts enkele van de cruciale kwesties die tijdens deze legislatuur op de agenda staan. Ze moeten er staan als een huis, zowel qua inhoud als qua vorm, willen we niet dat ze weer ontmanteld kunnen worden door toekomstige regeringscoalities. Hoewel er kritiek geuit werd op sommige methoden van de vorige staatssecretaris, willen wij benadrukken dat haar werk aangetoond heeft dat het mogelijk is om op een andere manier aan politiek te doen. Namelijk door het maatschappelijk middenveld centraal te stellen in de processen, door de tijd te nemen om haar werk te ontdekken en te (h)erkennen … alsook het precaire karakter van de non-profitsector en zijn werknemers, voor het merendeel vrouwen.

Bij gebrek aan voldoende structurele financiering blijven de talrijke projectoproepen van vitaal belang voor de goede werking en zelfs het voortbestaan van verenigingen die elke dag strijden voor een meer egalitaire en rechtvaardige samenleving. Daarom blijven wij hameren op het belang van controlemechanismen die toezien op de wetgevingswerkzaamheden waarbij verenigingen betrokken zijn. Wij denken hierbij aan het nationaal platform van het maatschappelijk middenveld dat werd opgericht om de evaluatie van het NAP Gendergerelateerd Geweld 2021-2025 te waarborgen. Overheidsbeleid ter bestrijding van alle vormen van geweld en discriminatie wordt niet van achter een bureau gevoerd. Het kan evenmin de materiële en financiële omstandigheden negeren waarin terreinorganisaties hun vitale eerstelijnswerk verrichten.

Gelijkheid is een zaak van de voltallige regering

Naast de bevoegde staatssecretaris is het de regering als geheel die nog harder moet werken aan een meer rechtvaardige en egalitaire samenleving zonder geweld. Een regering die er prat op gaat hiervan een prioriteit te maken en waarvan de premier beweert feminist te zijn, moet op coherente wijze de randvoorwaarden scheppen en de nodige middelen verschaffen.

Dat betekent onder meer:

versterking van de uitvoering van onze internationale verplichtingen: het Verdrag van Istanbul, het CEDAW-Verdrag (VN-Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen) en alle Europese richtlijnen met betrekking tot gendergelijkheid;
opvolging van de aanbevelingen van het comité van experten dat belast is met de evaluatie van de wet op de vrijwillige zwangerschapsafbreking: de termijn verlengen van 12 naar 18 weken, de ‘bedenktijd’ afschaffen, een einde maken aan de sancties tegen vrouwen, enz.;
een gunstige pensioenhervorming voor vrouwen, door de gelijkgestelde periodes te versterken en de toegang van werkneemsters tot het minimumpensioen te verbeteren;
verruiming van de toegang van werknemers tot tijdskrediet en verhoging van de financiële compensatie voor alle thematische zorgverloven; onder meer verlenging van de toegangsvoorwaarden voor kinderen tot 8 jaar en herinvoering van het tijdskrediet zonder motief, met volledige gelijkstelling van deze periodes;
substantiële herwaardering van alle zorgberoepen, essentiële beroepen waarvoor tijdens de gezondheidscrisis iedere avond geapplaudisseerd werd en die vooral door vrouwen in vaak precaire omstandigheden worden uitgeoefend.

Ten slotte mogen we niet vergeten dat het bij de rechten van vrouwen, LGBTQIA+-personen, personen met een migratieachtergrond en personen met een handicap in de eerste plaats om mensenrechten gaat, met name het respect voor de menselijke waardigheid van iedereen. Een regering die beweert zich hiervoor in te zetten, kan niet tegelijkertijd opzettelijk en herhaaldelijk de meest fundamentele mensenrechten en haar internationale verplichtingen met betrekking tot de opvang van asielzoekers schenden. Wij, feministische en vrouwenrechtenorganisaties, uit alle hoeken van het land, zullen deze regering, én de volgende, blijven herinneren aan de urgentie om te komen tot een rechtvaardige en egalitaire samenleving, vrij van geweld voor iedereen.

We zijn verenigd, klaar om in actie te treden. Feministen, zolang het nodig is.