Open brief aan Hilde Crevits: “Het spijt me, maar ik ben niet meer in dienst bij u”

Open brief aan Hilde Crevits, Vlaams minister van Onderwijs en viceminister-president van de Vlaamse Regering. Met heel veel spijt, maar ik ben niet meer in dienst bij u. Het is een (te) korte passage geworden. Ik draag onderwijs nochtans een ongelooflijk warm hart toe. Ik vrees zelfs dat ik goed onderwijs het allerbelangrijkste aspect van onze samenleving vind.

dinsdag 7 juni 2016 15:11
Spread the love

Geachte mevrouw Crevits,
Beste Hilde,

U weet het waarschijnlijk niet, maar ik ben korte tijd bij u in dienst geweest. Alle begrip voor het feit dat u niet al uw werknemers kent, het zijn er al meer dan honderdduizend ondertussen. Wat een groot bedrijf leidt u!

Dat lijkt me geen makkelijke opgave, een organisatie van dergelijke omvang in goede banen leiden, bovendien ontvangt u niet het loon van CEO’s in vergelijkbare posities. Maar toch, toch vind ik dat u het niet goed doet, die job van grote baas van het onderwijs.

Ik heb zelf lang gewerkt in wat we allemaal de privé noemen. U bent er niet zo vertrouwd mee, maar dat is een harde wereld, geloof me vrij. Veel andere bekommernissen dan cijfers halen zijn er niet meer in die privé, en dat weegt op mensen. Dat weegt zo zwaar op mensen dat er meer en meer afhaken.

Uw politiek collega, ex-minister De Coninck probeerde daar ooit iets aan te doen, maar voor mij kwam haar inspanning te laat, ik haakte immers al af. Ik kon de trein niet meer volgen, maar ik ben er niet ongehavend van gesprongen, van die trein. Het was een beetje zoals in sommige westerns, maar dan zonder de held die na een koprol of zeven in het zand terug recht krabbelde, zijn Stetson goed zette en daarna gezwind verder rende, richting een nieuwe vijand.

Het heeft me bijna twee jaar tijd gekost om die hoed weer op mijn hoofd te krijgen en de goesting te hervinden om er weer in te vliegen. In het onderwijs deze keer. En dat was niet uit onwetendheid.

Van privé naar onderwijs

Mijn vrouw werkt reeds 25 jaar in uw dienst. En niet eens op het eenvoudigste departement: het Deeltijds Beroeps Secundair onderwijs. Iedere avond komt ze thuis met stevige verhalen waarvan ik – en u waarschijnlijk met mij – wel eens de waarheidsgetrouwheid in twijfel trek. Tot ik het verdriet en de bezorgdheid zie in de ogen van mijn vrouw, dan weet ik dat die verhalen waar zijn, stuk voor stuk. Ik troost mijn vrouw zo goed en zo kwaad als ik kan, met wisselend succes. De verhalen blijven.

Ik dacht dus dat ik wist waaraan ik begon, toen ik – alweer een tijd geleden – terecht kwam op een minder spectaculair departement in uw organisatie, namelijk een KSO/BSO/TSO school. En, om het met de woorden van de heer Van Het Groenewoud te zeggen, wat ik daar zag heeft me diep geraakt. Niet de spectaculaire verhalen uit het BSO waar mijn vrouw werkt; het gaat er allemaal wat rustiger aan toe. Nee, ik was diep geraakt door de onmogelijkheid waarin u uw werknemers brengt om hun job goed te doen.

Vooreerst valt u hen lastig met allerlei ideeën uit die vermaledijde privé, waarvan de illusie wordt geschapen dat ze ook in het onderwijs waardevol zouden zijn. Neem nu efficiëntie. Een leerling efficiënt opleiden, wat betekent dat? U verwart dit alles met effectiviteit, vermoed ik.

Effectief vs efficiënt onderwijs 

Het is zeer fijn als de opleiding effectief is, m.a.w. als de leerling op het einde iets bijgeleerd heeft. Maar efficiënt? Drukt u dat dan in cijfers uit of zo? Of in timesheets? Spreekt u van ROI, return on investment eventueel? Weet u, zelfs in de privé wordt er tegenwoordig op enkele plaatsen gelachen met die begrippen.

Bullshit management, noemden we dat, of nog beter, nee nog erger: management bullshit. Hoe komt het dat de slimsten er in de privé al komaf mee maken terwijl u het nog keihard introduceert op uw diensten? Net zoals in de privé doet die hang naar efficiëntie mensen afhaken, mevrouw Crevits.

Maar dan. Ik was in de – wat bizarre, dat besef ik nu – veronderstelling dat een leerkracht zich bezig hield met lesgeven, en met geregeld samen zitten met collega’s om van gedachte te wisselen over de lesinhoud of om de bezorgdheden te delen over bepaalde leerlingen. Maar de collega’s die ik rond mij zag in mijn school waren bezig met leerplannen, leerlijnen, permanente evaluaties, opvolging van doorlichtingen,…

Administratieve rompslomp

Een hele berg administratieve taken – op papier of achter de computer – die hen weghield van hun leerlingen in de klas, van hun familie, hun vrije tijd, hobby’s of sportclub. Zelfs delen van hun vakanties gingen er soms aan. Zeg nu zelf, dat is toch niet zo fair van uw kant?

En nu we het er toch over hebben: dat is nu eens een voorbeeld van een totaal gebrek aan efficiëntie, mevrouw de minister.

Met heel veel spijt, maar ik ben niet meer in dienst bij u. Het is een (te) korte passage geworden. Ik draag onderwijs nochtans een ongelooflijk warm hart toe. Ik vrees zelfs dat ik goed onderwijs het allerbelangrijkste aspect van onze samenleving vind. 

Maar ik haakte dus af. Deze keer vooraleer mijn trein op kruissnelheid zat, ik heb geen zin om nog eens de gekwetste held te worden.

Mevrouw Crevits, doe er iets aan. Breng uw leerkrachten terug voor de klas, maak hun boekentassen terug lichter. Laat ze doen waar ze goed in zijn.

Dit mag u wel overnemen uit de privé: investeer in hun talent! 

Met vriendelijke groeten,

Stefaan Vermeulen, ex-werknemer

take down
the paywall
steun ons nu!