We zijn ondertussen al een half jaar verder wat het Corona verhaal betreft, een verhaal dat de onze gereputeerde media slechts vanuit één enkele hoek wensen te belichten. Een handvol wetenschappers die één enkele visie weergeven en een visie die door steeds meer dokters, wetenschappers tegengesproken wordt waardoor een ware angstgolf ons land overspoelt. Hier in België leven we zo ongeveer onder de strengste Corona-maatregelen van Europa. Beterschap lijkt er niet direct te komen, wel integendeel, de infectiecijfers gaan volgens onze momenteel tot quasi heiligheid verheven ‘top’-wetenschappers en media omhoog en dus moet er weer ingegrepen worden. Zo leven we al zes maanden in een tot leven verheven angstpsychose.
Waarom brengt de media slechts één visie over Corona, waarom komen andere meningen, andere invalshoeken van gereputeerde artsen, wetenschappers gewoon niet aan bod, waarom zwijgt men als vermoord over andere invalshoeken en waarom moet bijvoorbeeld Zweden het steeds ontgelden en waarom wordt iemand die een andere mening heeft met kritische vragen benaderd terwijl Marc Van Ranst en Co werkelijk alle ruimte krijgen om te zeggen, te antwoorden en over alles en nog wat hun licht te laten schijnen? Waarom mogen zij zelfs op kritiek aan hun adres zelf antwoorden en waarom krijgen zij altijd het laatste woord. Beste journalisten, dit is fundamenteel oneerlijke berichtgeving? Kan je dit nog verdedigen onder de noemer van journalistieke persvrijheid?
Als je alles objectief bekijkt dan komt toch eerder het woord indoctrinatie naar boven en heeft dit niets meer te maken met een journalistieke vrijheid, laat staan een waarheidsgetrouwe berichtgeving. Beste journalisten, waar is jullie eergevoel voor jullie werk, waarom deze totale weigering?
Want, wat is nu jullie taak? Is het werkelijk de taak van de media om mensen ‘op te voeden’ tot gehoorzame en goed afgerichte burgers die in een lijntje lopen voor hun gezondheid en geen eigen individualiteit meer aan de dag mogen leggen?
Wat de inhoudelijke kant van Corona betreft zijn er ondertussen heel veel dokters die opstaan en op een gedegen wijze hun kant van het verhaal brengen, daarnaast hebben o.a. de advocaten Michael Verstraeten en Carine Knapen grondig werk verricht over hoe de statistieken waarmee gewerkt wordt werkelijk van in het begin aan totaal verkeerd zijn en ook nu nog langs alle kanten rammelen waardoor alle genomen beslissingen verkeerd zijn.
Dat de berichtgeving over Corona momenteel niet waarheidsgetrouw is maar alles met indoctrinatie te maken heeft kan je zelfs op Wikipedia terugvinden. De berichtgeving is een systematische eenzijdige berichtgeving zodat u en ik deze kritiekloos zouden aanvaarden. Ik voeg er voor alle duidelijkheid nog bij, zodat we deze met angst zouden aanvaarden. We kunnen hier gerust spreken van de ‘Corona doctrine’. Angstig alles geloven en de (absurde en onnodige) maatregelen volgen, we mogen dit niet in vraag stellen, andere meningen zijn uitgesloten. Wikipedia leidt ons nog verder over indoctrinatie want als je de doctrine, noemen we onze huidige doctrine even de ‘Corona-doctrine’ niet volgt dan kunnen er straffen uitgesproken worden. Dit kan gaan van fysieke straffen, uitsluiten uit de groep of allerlei dreigementen. Welaan, al deze zaken zijn ondertussen al de revue gepasseerd.
Beste journalisten, kunnen jullie leven in een medium waar niet de waarheid maar waar de doctrine overheerst, kunnen jullie leven in een medium waar jullie eergevoel aangetast wordt omdat je nieuws moet brengen gebaseerd op een leugen en zo de maatschappij vernietigd?
Een eergevoel voor het werk zou ieder van ons moeten hebben maar zeker toch journalisten, journalisten die de bevolking berichten over nieuwswaarde zodat de mensen zelf uit jullie onderzoek meer te weten komen en een stuk rijker zijn in hun verdere ontwikkeling. Het lijkt mij belangrijk dat als je vertrekt vanuit eigen onderzoek, een onderzoek waarbij je telkens opnieuw de waarheid als ideaal en de waarheid tot in de diepste vezel van je lichaam opgenomen hebt zodat deze waarheid een moreel baken is waarop je werk gebaseerd is.
Is het ondertussen niet tijd dat je werkelijk eens bij jezelf te rade gaat en kijkt of datgene wat je brengt wel alle objectieve criteria kan doorstaan, kan je niet eens kijken of je werkelijk vanuit een menswaardig ideaal het nieuws brengt of vertrek je werkelijk vanuit een (on)bewust opgenomen dogma dat de wetenschappelijke proef niet kan doorstaan. Is het werkelijk zo dat ik goed en gedegen onderzoek heb gepleegd, waarom laat ik andere meningen niet aan bod,… Kan ik oprecht mijn medemensen in de ogen kijken en hun oprecht meedelen dat er momenteel werkelijk zo’n pandemie aanwezig is? Is het niet zo dat al deze aangekondigde cijfers van dood en verderf helemaal niet behaald zijn en is het werkelijk zo dat dit door de maatregelen komt. Kan ik mij daar werkelijk met mijn ganse geweten achter scharen.
Hoe komt het dat ik hier in mijn beroepseer tekort schiet en deze andere stemmen niet laat horen? Is het werkelijk zo dat ik angst heb van de boze lezersbrieven, is het werkelijk zo dat het emotionele venijn van mijn medeburgers mij doet verzaken van mijn taak als rechtgeaarde journalist en mij dan werkelijk niet meer kan noch durf toeleggen op mijn eervolle taak. Is het zo dat ik mijn taak niet vervul omdat ik angst heb. Hier moet je je werkelijk de vraag stellen wat hoger staat, de angst of de waarheid. Want als de angst voor boze lezersbrieven hoger staat dan zorgt dit er momenteel voor dat je meewerkt aan het verspreiden van leugen en het ineenstorten van het maatschappelijk bestel met enorme menselijke tragedies tot gevolg.
Wat staat er hoger, mijn beroepseer, mijn eerlijkheid of het vasthouden aan mijn werk aan mijn veilig inkomen?
Met de beste wensen,
Philippe Gits
