De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

Open brief aan Bart De Wever

Open brief aan Bart De Wever

vrijdag 9 december 2016 16:45
Spread the love

Beste N-VA,Beste Bart,
Bedankt. Als overtuigde NVA-aanhanger kwam ik een aantal jaren geleden luisteren naar uw bevlogen speech. In De Gulden Zonne in Hooglede (Hooglede, Belgium) – een zaal die u complimenteerde met zijn mooie en volledige infrastructuur – was u verborgen achter een schaamtegevoel en een liter Cola Light. Het label stond naar voor, om te tonen dat het Cola Light was. Ik stond ook vooraan, in mijn rolstoel naar u te luisteren. U zweette. U was wat zenuwachtig.
U spreekt fantastisch. Oprecht. Aanvankelijk was ik cynisch. De strijd tussen Vlamingen en Walen kon me geen reet schelen. Ik ben opgegroeid met een Waal als stiefvader en een Vlaming als moeder. Net zoals mijn moeder spreek ik beter Nederlands dan Frans. Dat de communautaire kloof echter zo’n impact had op mijn leven, dat had ik nooit kunnen indenken. Hoe er een bureel bestond ergens in Brussel waar er vier mensen werkten die eigenlijk geen werk hadden, allemaal door de taalstrijd. Wat kost dat niet? U klonk beslist. Vlamingen gaven sowieso minder uit aan bestuur én waren ook beter en efficiënter bestuurd dan die Walen. Dat moest overal!
Uiteindelijk sloot u af met een mooie, persoonlijke anekdote. Hoe u bent geviseerd door franstalige media. Hoe deze u bestookten met lastige en persoonlijke vragen. Hoe deze werden afgewisseld met vragen waarin ze u nagenoeg een politiek fascisme verweten. Hoe u zich moest verdedigen, jawel, in het Frans zowaar. In een andere taal dan uw moedertaal. Zichzelf verdedigen in het Frans op Franstalige vragen nadat u inging op een uitnodiging voor een Franstalig televisieprogramma die ‘Repondez a la question!’ heette.
Maar u spreekt zo bevlogen. De zaal likte het zweet nagenoeg van uw lippen. De Cola Light was maar half leeg toen u afsloot. Na de laatste vraag kon ik het niet laten nog een vraag na te schreeuwen. “Hoeveel procent heb je nodig Bart?” ‘Minimum vijf’ (Ik wil gewoon meedoen). Ik heb voor je gestemd Bart. Natuurlijk heb ik gestemd. Iedereen heeft voor je gestemd. Ik had zelfs affiches uitgehangen.
Toen verloor je wat kilo’s. Je verloor je zenuwen en de grapjes die je over jezelf maakte om die zenuwen te verbergen. Je verloor je koude boulet en lievelingshamburger in frituur De Groene Draak en eet nu een soort vis als ontbijt. Net zoals je dieet werd ook jij wat vet- en smaakloos. Je lacht niet meer, is het je al opgevallen?
De regering omarmde de wil van het volk sneller dan in voorgaande edities, en iedereen haalde al opgelucht adem. Gedaan met dat verderfelijk socialisme. Gedaan met geld over de balk gooien. Die V van verandering, nu zouden we die gaan voelen. Dat efficiënt bestuur ging nu komen. Maar we kregen boerkini’s in de plaats.
Een wevertje, noemt comedian Michael Van Peel het. Zo’n publieke verontwaardiging de vrijdagavond, waar je dan een gans weekend ja of nee op kan zeggen. Een statement over een bevolkingsgroep waar mensen een mening over kunnen hebben. Zo’n opinie die gevormd is voordat ze ooit tegen iemand van zo’n bevolkingsgroep gesproken hebben, en waar je dan voor of tegen bent. Tegen de zondagavond kom je dan zeggen dat je het zo niet bedoeld hebt en de media het opblaast. Foei die media. Alsof ze je vazal zijn.
Weet je, het kan mij nog altijd geen reet schelen waarom iemand Frans of Nederlands spreekt. Ik zal de clue vast niet snappen. Net zoals huidskleur, geslacht, religie, handicap, geloof en/of geaardheid is ook taal gewoon een detail van wie je bent. Onze identiteit is bepaald door hoe mensen op onze emoties reageren en hoe wij op hun emoties reageren. Taal bepaald niet hoe je bent. Wat je eet, hoe je leeft, waarvoor je staat, met welke mensen je omgaat, wat je investeert in jezelf en in anderen: dat bepaald hoe je bent en wat je voelt. Maar dit flauw sausje? Ik maak me zorgen om je, Bart.
De boerkini is weglachen door de feministes. Je had beter moeten weten Bart: vrouwen kiezen zelf hoe ze leven. Ze kiezen zelf met wie ze spreken, hoe ze zonnebaden, wie ze neuken, wie ze zogen, wat ze doen en waarom. Het zijn net mannen, eigenlijk. Dezelfde rechten en plichten. Alhoewel. Hoe zat dat weer met dat ouderschapsverlof? Loonkloof? Aantal verkrachtingen? Seksisme?
Weet je Bart, je hebt mijn stem misbruikt. Je ging het land afslanken en sterker maken, net zoals jij dat geworden bent. Afslanken maar dan wel mét alcohol natuurlijk. Dat het leefbaar blijft. Stel je voor dat we daar tegen zouden zijn hé, tegen een dodelijk gif. Je zou bijna het signaal geven dat je niet cool bent. En weed? De bak in!
Voor een land die je met moeite op de wereldkaart kan vinden hebben we vier ministers van klimaat. Voor elf miljoen mensen, de omvang van een stad, hebben we vijf verschillende vervoersmaatschappijen. Er zijn drie verschillende instanties die mensen geld geven als ze werkonbekwaam worden of zijn. Onze trein bestaat uit drie bedrijven en jij wil er graag zes van maken, drie per taal. Ja, dat hebben we echt nodig: nog een bestuursniveau er bij. Verdeel en graai. Er veranderd niets. Niets. Enkel onze kosten.
Hoeveel geld spendeert Theo Franken en zijn kabinet aan die vijf mensen met hun visum? Hoeveel manuren zijn er al gedraaid om die vijf mensen buiten te houden? Was er geen asielcrisis op te lossen? Hadden we geen budgetcrisis? Werkeloosheid? Armoede? Te weinig tijd voor onze kinderen? Teveel stress? Te weinig kansen? Och, stuurt nog een Weverke de media in. Heb je toch iets te doen.
Marijn Depraetere

take down
the paywall
steun ons nu!