Lieve Anuna,

Ik omarm je zacht. Hopend dat je een moment van rust kunt vinden. Hopend dat ik je al die negativiteit kan doen vergeten.

Er zijn mensen die jou met pis willen bekogelen. Omdat jij je zorgen maakt over deze planeet. Politici van de twee grootste partijen van Vlaanderen eisen excuses. Niet van de pis-smijtende knokploeg, maar voor een vlag die keer op keer opduikt als er iets te haten valt.

De Belgische vlag is een vod, zo leerden wij van de vervangend Vlaams minister-president. En daar moest om gelachen worden, was de consensus. Maar een knokploeg van 20 kerels die een jong meisje in elkaar wil slaan en met de dood bedreigt, wordt bijgestaan en verdedigd door politici van de twee grootste partijen van dit landsdeel. Is dat waar we naar toe gaan? Zodra een vlag boven menselijkheid wordt geplaatst, is dat het begin van ellende. En waarom verdienden deze meisjes zoveel haat? Omdat ze anders denken. Geweld plegen omdat de ander anders denkt dan jij. Leren we niet al op de kleuterschool dat dat verkeerd is?

Het is net of enkele politici keer op keer de grenzen van ons menselijk fatsoen testen. ‘Komen we hier mee weg? Pikken ze dit?’ En iedere keer de lat weer een stukje naar rechts schuiven. Dat heb ik de afgelopen jaren stelselmatig zien gebeuren. En ik vind ‘t walgelijk, waar de lat nu ligt.

Onwaardigheid sluipt meer en meer in onze maatschappij. Empathie lijkt een woord waarop gespuugd moet worden. Verharding heeft niet alleen het Vlaamse landschap verminkt, maar meer en meer ook de maatschappij. Het is de vraag of zachtheid en empathie de betonstop van 2040 gaan halen.

Ik wens je veel energie toe, Anuna, veel vergeving en veel wijsheid. Omdat ik niet wil dat een positief mens als jij gebroken wordt. Grote geesten met een positieve boodschap worden altijd bespot. Dat vertelt je iets over mensen. Niet dat ik jou op een voetstuk plaats hoor.
Mensen moeten eerst iets kapot maken voor ze beseffen hoe mooi het is. Deze Aarde bijvoorbeeld.