Om 07u30 om precies te zijn zitten we al in de wagen. Vandaag woensdag 15 december ’10 maken we een daguitstap naar Cape of Good Hope Nature Reserve. Vorig jaar zijn we hier ook geweest en hebben we Cape Point en Kaap de Goede Hoop bezocht. We deden ook de prachtige wandeling tussen deze twee punten, waar de toeristen, vooral voor komen. Maar nu gaan we niet naar deze overtoeristische delen van het Kaapse Schiereiland. Wij weten van vorig jaar dat je hier iets heel anders kan doen.

Olifantenbos en scheepswrakken.

Het vertrekpunt van onze wandeling is het Olifantenbos. Het is ons helemaal niet duidelijk waarom de plek juist deze naam heeft gekregen. Bij mijn weten hebben hier nooit olifanten rondgezworven. We trekken langs de westkust om de Thomas T. Tuckersscheepswrakkenroute te volgen. Het is een heen en terugroute doe ongeveer een 2 uur in beslag zal nemen. We dalen al snel af naar de kuststrook. Het is wandelen op rotsen en stappen op stenen. In het begin zijn er houten paaltjes, die bovenaan geel geschilderd zijn, die ons de weg wijzen. Maar eens we het strand bereikt hebben zijn we op ons zelf aangewezen. We weten dat we de kuststrook moet volgen. We lopen voorbij een mooie cottage die blijkbaar bewoond is. De vrouw deze huizes vertelt ons dat we de branding maar hoeven te volgen.

En, ja hoor, achter een bocht zien we in de verte de wrakken liggen van wat ooit twee boten geweest zijn. Het ene wrak ligt helmaal in het zand op het strand. Het andere steekt voor een groot gedeelte in de zee en is het meest spectaculaire. Het zou gaan om een Amerikaans schip dat in 1942 verging en een Zuid Afrikaanse kustvaarder die in 1965 aan de grond liep. Blijkbaar liggen hier, sinds de Portugezen eind de 15 de eeuw de Kaap rondden en de velen zeevaarders die Cape Point hebben willen trotseren, veel wrakken voor de kust onder water.

Het heeft wel iets, de restanten van wat eens een mooi schip zal geweest zijn. Wat er nu overblijft is niet meer dan verwrongen en verroest ijzer en staal dat helemaal overgeleverd wordt aan de grillen van de natuur. Sylvie brengt haar fotocamera in de aanslag en begint naarstig het wrak vast te leggen. Hier kan je heel mooie foto’s trekken. We nemen dan ook rustig ons tijd zodat Sylvie genoeg foto’s kan nemen om er later de beste uit te kiezen. Ik geniet ondertussen van de mooie natuur op dit stukje prachtig natuurgebied. Het is voor mij één van de mooiste plekken op aarde die ik al gezien heb. Het is maar goed dat dit ganse schiereiland beschermd gebied is.

Gifkommetje en Hoek van Bobbejaan.

We keren op onze stappen terug en nemen onze auto die bij het vertrekpunt staat. We rijden nog even naar Buffels Bay maar buiten de immer prachtige natuur laten we dit al snel achter ons. We hebben gelezen dat er nog een scheepwrak te zien is bij Hoek van Bobbejaan. Maar daarvoor moeten we naar Gifkommetje. Aldaar vertrekt een drie uur durende luswandelroute.

We vertrekken met de optie dat we wel zullen zien hoe ver we geraken. We starten langs de bovenroute die ons via smalle wegeltjes over de bergpas voert. Enig mooie uitzichten komen we tegen. Het is ook veel klouteren over rotsen en stenen. Ook de fauna en flora is het bekijken meer dan waard. Je houdt het niet voor mogelijk hoeveel mooie bloemen en planten hier groeien. Het is een lust voor het oog en voor de camera. Ondertussen hebben we al een uur gestapt en de wind wordt al maar heviger en heviger. Gelukkig voor ons is het vandaag redelijk bewolkt. Deze wandelingen onder een stralende hemel en brandende zon, zou niet haalbaar en verstandig zijn. Doch verder stappen met zulken windstoten is nou ook niet echt verstandig. Dus beslissen we om terug te keren. Ik hou ook rekening dat Sylvie nog maar amper twee dagen geleden een ganse dag het bed heeft moeten houden.

Tegen de wind in keren we terug. We trachten recht te blijven, zeker op de hoogst gedeelten van de heuvelrug. Het is een beetje spannend maar wel superleuk. De natuur om ons heen, maakt van deze plek een onwaarschijnlijk mooi stukje Zuid Afrika. Hier komen we beslist nog terug. Bij de auto gekomen gaan we nog even kijken naar waar het andere gedeelte loopt. Dit gedeelte daalt al snel stijl af naar de kust. Indien het lukt komen we volgend jaar de ganse wandeling doen. Dit prachtige natuurgebied heeft voor goed ons hartje gestolen.

Het vermelden waard is ook dat we een paar in het wild levend struisvogels zijn tegengekomen als ook een paar bontebokken, Kaapse antilopen, één zebra maar van ver en vooral baboens. Baboens zijn een soort bavianen die heel agressief kunnen zijn. Daarom vindt je overal langs de kant van de weg dat je ze niet mag voederen. Toch blijft het leuk om naar ze te kijken, vanuit je wagen weliswaar. Bij de aankomst van onze ochtendwandeling hebben ze duchtig te keer gegaan om onze witte auto. Overal vinden we voet- en handsporen van deze baboens. De spiegels zijn verdraaid en blijkbaar hebben ze zelfs geprobeerd om de koffer open te krijgen. Deze apen (hooligans) zijn blijkbaar van geen kleintje vervaard.

Via de kustweg keren we terug naar Gordons Bay. Moe maar heel heel tevreden van wat we vandaag voorgeschoteld hebben gekregen. Het was een grote mooie natuurtaart met heel veel kersen er op.

Morgen.

En morgen…
Weten we het nog niet!